บทที่24. ท้าทายหมาป่าเข้าให้แล้ว

เพียงบานประตูปิดลง ร่างเพรียวของลักษณ์ณาราก็ถูกกอดจากด้านหลัง เธอทั้งแกะ ทั้งผลักมือใหญ่ของเขาออกพัลวันแต่ดูเหมือนการ์เร็ตจะไม่สนใจ เขาแทบรอให้กลับเข้ามาห้องพักในโรงแรมแทบไม่ไหว ริมฝีปากเขาจูบไซ้ซอกคออย่างหิวกระหาย “ปล่อยค่ะการ์เร็ต ฉันอยากอาบน้ำ” คำพูดของเธอทำให้เขาหยุด แต่เมื่อเธอเอี้ยวตัวมองก็เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอส่ายหน้าไปมาเดาความคิดของเขาได้ เธอหมุนตัวออกจากวงแขนของเขาได้สำเร็จ แล้ววิ่งหนีไม่ให้เขาจับได้ การ์เร็ตหัวเราะในลำคอราวกับกระต่ายน้อยที่กระโดดหาที่ซ่อนตัวจากราชสีห์ เขาถอดรองเท้าของตัวเองออกแล้วกระโจนเข้าใส่ ลักษณ์ณาราหยุดที่โต๊ะอาหาร จะไปทางซ้าย เขาก็ขยับมากันท่า พอขยับไปทางขวาเขาก็ขยับตัวมากันไว้ ตอนนี้มีเพียงแค่โต๊ะอาหารที่ขวางเธอไว้ หญิงสาวเตะร้องเท้าของตัวเองออกเพราะมันทำให้เธอหนีไม่ถนัด “เป็นบ้าหรือไง นี่มันกลางวันอยู่เลยนะ” เธอตวาดแล้วก็อายเสียเอง คนบ้าอะไรจะตะครุบเธออยู่ได้ “เด็กน้อย ของแบบนี้มันไม่เกี่ยวกับกลางวันหรือกลางคืนหรอกนะ” เขายักคิ้วหลิวตาให้ “ไม่ใช่เด็กแล้ว” เธอแลบลิ้นใส่เขา แล้วก็รู้ตัวว่าพลาดไปแล้ว พลาดไปท้าทายเจ้าหมาป่าเข้าให้แล้ว เธอทำเป็นจะวิ่งไปทางซ้าย เขาขยับไปดักแต่เธอเปลี่ยนไปขวาแล้ววิ่งหนี แต่เขาก็คว้าเธอได้ทัน หญิงสาวดิ้นขลุกขลัก แต่ยังไม่ทันพูดอะไรเขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มแล้วเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาปล่อยให้เธอยืนแล้วปลดกระดุมด้านหน้าของชุดแสคของเธอออกก่อนจะสอดมือไปลูบไล้ต้นขาที่พยายามหนีบไว้ไม่ให้เขาบุกรุก เขายิ้มที่มุมปากแล้วถอดชุดแสคของเธอออกทางศีรษะ “ว้าย!” ลักษณ์ณาราร้องเสียงหลง แต่แล้วริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบลงไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่เขาใช้ร่างกายกำยำดันเธอไปชิดผนังห้องน้ำ มือหนึ่งเอื้อมไปเปิดน้ำฝักบัวให้ไหลรินรดร่างทั้งสอง เขากัดริมฝีปากเธอเบาๆ เหมือนหยอกล้อ และเขาได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ มือเรียวเปะปะไปตามแผงอกก่อนจะถอดเสื้อของเขาออกอย่างหงุดหงิด มือนุ่มเลื่อนลงมาที่ขอบกางเกงยีน เธอเม้มปากเหมือนช่างใจก่อนจะปลดเข็มขัดของเขาออกโดยชายหนุ่มให้ความร่วมมือขยับสะโพกแล้วเลื่อนมันออกไปพ้นตัว เธอเกือบจะหยุดหายใจหลุบตามองสิ่งทีอัดแน่นอยู่ในกางเกงชั้นในของเขา มือใหญ่จับมือเธอแล้ววางมันลงไปตรงสิ่งที่เธอจ้องมอง หญิงสาวจะชักมือกลับแต่เขายื้อมือเธอไว้ ลักษณ์ณาราเงยหน้าสบตากับดวงตาสีเขียวเข้มที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว “ที่รัก อย่ากลัวผม ผมเป็นของคุณ” เขากระซิบแล้วลากเรียวลิ้นไปตามริมฝีปากล่างของหญิงสาว ขมเม้มจนเธอสั่นสะท้านแล้วแทรกลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัด ดันร่างเธอชิดแผงอก หัวใจของเขาเต้นแรงเมื่อเธอสอดนิ้วมาในกลุ่มผมแล้วขยำเบาๆ เขาจูบเธอหนักหน่วงเช่นเดียวกับที่เธอตอบรับเขาอย่างเร้าร้อน สายน้ำไม่ได้ช่วยให้พวกเขาคลายร้อนรุ่มลงได้ ทว่าบราเซียที่เปียกน้ำแนบเนื้อนั่นมันเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนให้ยิ่งเดือดพล่าน แผ่นหลังเธอชิดกับผนังห้องน้ำเป็นที่พยุงตัวปล่อยให้มือของเธอเลื่อนกางเกงชั้นในของเขาลง “อย่างนั้นแหละ ที่รัก” เขาพึมพำแล้วครางในลำคออย่างพอใจ เพียงแค่มือเล็กเคลื่อนไหวปัดผ่านแก่นกายของเขา เขาก็เสียวซ่านเสียจนอยากแทรกเข้าไปชิมความหวานของเธอ การได้เห็นอารมณ์ปรารถนาของเขาทำให้ลักษณ์ณารารู้สึกดีอย่างประหลาด จากเขินอายกลายเป็นท้าทาย เอรู้สึกเจ็บปวดที่ยอดอกจนต้องเสียดสีกับแผงอกของเขา ลมหายใจร้อนผ่านและเสียงทุ่มต่ำของเขายิ่งทำให้เธออยากสัมผัสร่างกางแข็งแรงแน่นหนั่นด้วยกล้ามเนื้อ เธอซาบซ่านกับรสจูบที่เขาลากเรียวลิ้นผ่านมันแสนร้อนแรงดุจเปลวไฟโลมเลีย ทุกตารางนิ้ว เขาดันเธอชิดผนังห้องน้ำแล้วยกขาข้างหนึ่งขึ้นใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในลูกไม้ของเธอลงเพื่อแทรกแก่นกายความเป็นชายเข้ามา หญิงสาวกัดที่ไหล่ของเขาระบายความเสียวซ่านที่เขาแทรกเข้ามาอย่างลึกล้ำและรุนแรง สองแขนเกาะเกี่ยวบ่าของเขาไว้แน่น ร่างเพรียวซาบซ่านกับรสรักที่เขามอบให้ “รัดผมแน่ๆ หนูน้อยหมวกแดงของผม” เขาสั่งเสียงแหบพร่าแล้วขาเรียวก็เกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวของเขาแน่น เขาอุ้มเธอเดินออกจากห้องน้ำไปยังเตียงกว้างทั้งทีเสาหินของเขายังปักผนึกในรอยแยกของหญิงสาว ลักษณ์ณาราครางด้วยความซ่านเสียว เขาประคองแผ่นหลังเธอวางบนเตียงใหญ่โดยให้ขาของเธอพาดที่บ่าของเขา การ์เร็ตจูบน่องเรียวของเธอแล้วค่อยๆ ขยับสะโพกเน้นจังหวะหนักหน่วงและค่อยเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ดอกไม้สาวคายน้ำหวานจนฉ่ำเยิ้ม โดยไม่ต้องร้องขอ เธอยกสะโพกขึ้นรับจังหวะที่เขากดลงมา เขาคำรามอย่างพอใจที่หมูน้อยหมวกแดงกลายเป็นผู้ควบคุมหมาป่าหนุ่มอย่างเขาเข้าให้แล้ว เขาขยับโยกเร็วขึ้นแรงขึ้น ระลอกคลื่นแห่งความเสียวกระสันหลั่งทะลัก มือเรียวบีบแก้มก้นอย่างลืมตัวและแอ่นสะโพกเข้ารับแรงกดสุดท้ายพร้อมของเหลวอุ่นร้อนที่รินรดอยู่ภายใน ตามมาด้วยเสียงคำรามผสานกับเสียงร้องเสียวซ่านของหญิงสาวอย่างสุขสม การ์เร็ตผ่อนลมหายใจแล้วจูบขาสวยๆ ที่พาดอยู่บนบ่าอีกครั้งก่อนจะยกมันลงวางในท่าปกติ ลักษณ์ณาราหอบหายใจแรงแล้วมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่เอนกายลงนอนเคียงข้าง “หมาป่าเจ้าเล่ห์” ลักษณ์ณาราต่อว่าเขาไม่จริงจังนัก ไม่อยากดูสภาพเปียกชื้นที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย “หมาป่าเจ้าเสน่ห์ต่างหากล่ะ” เขากลับหัวเราะอารมณ์ดีแล้วหันไปจูบแก้มเธอเบาๆ “คราวนี้ฉันต้องอาบน้ำจริงๆ แล้วนะ” เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แต่พอเหลือบตามองไปร่างเปลือยเปล่าของเขาเธอก็ต้องหันขวับไปทางอื่นและนั้นมันทำให้เขายังหัวเราะอยู่ต่อไป “ให้ผมไปส่งไหม? หนูน้อยหมวกแดงของผม” “ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวไม่ได้อาบน้ำอาบท่ากันพอดี” เธอย่นจมูกแล้วรีบเดินไปทางห้องน้ำ “อาบน้ำแล้วแต่งตัวสวยๆ นะ ผมจะพาไปเดินเล่น” “จริงเหรอคะ” เธอโผล่หน้ามาจากในห้องน้ำ ดวงตาเป็นประกายสดใส “หมาป่าไม่หลอกหนูน้อยหรอกน่า ไม่ต้องใส่รองเท้าส้นสูงนะ” “ค่ะคุณหมาป่า” ลักษณ์ณาราปิดประตูห้องน้ำ การ์เร็ตหัวเราะ ความรู้สึกสุขล้นจนเขากลัวจะเป็นแค่ความฝัน เขาทำความดีสิ่งใดพระเจ้าถึงประทานเธอมาให้เขา เขาอยู่กับคืนวันโหดร้ายมายาวนานแค่ไหนกว่าจะได้พบใครสักคนที่เป็นเหมือนชิ้นส่วนที่เขาตามหา การเดินทางเกือบทั่วทุกมุมโลกไม่ได้นำพาใครมาทำให้หัวใจของเขาอ่อนไหว พระเจ้า เขาสาบาน เขาจะทำทุกอย่างเพื่อได้ครอบครองรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอไว้ให้นานตราบลมหายใจสุดท้ายของเขาหมดไป ลักษณ์ณาราออกจากห้องน้ำก็ไม่เห็นเจ้าของดวงตาสีเขียว เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะกลัวว่าเขาจะหื่นขึ้นมาอีกแล้วทำให้เธอไม่ได้ออกไปนอกห้องเลย แค่คิดใบหน้าหวานก็ร้อนผ่าว เธอมองนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนวงสวยสวมอยู่ เหมือนฝันไปจริงๆ เขาขอเธอแต่งงาน แถมเป็นการขอแต่งงานแบบไม่มีสคลิปอะไรเลย จู่ๆ ก็ลากเธอเธอเข้าร้านจิวเวลรี่ สวมแหวนและขอแต่งงาน แต่คนที่บ้ากว่าก็เธอนั้นแหละที่ตอบตกลง หญิงสาวหวีผมแล้วเดินไปเลือกชุดสบายๆ เธอลังเลระหว่างกระโปรงกับกางเกง เขาบอกให้เธอแต่งตัวสวยๆ แต่ไม่ต้องใส่รองเท้าส้นสูง ใบหน้าหวานปรากฏรอยยิ้ม เธอเลือกเสื้อเชิ้ตผ้าเนื้อเบาใส่สบายกับกางเกงยีนสีเข้มทำให้ช่วงขาเธอเพรียวขึ้นพร้อมกับรองเท้าคัชชูคู่เก่งที่เธอหยิบใส่กระเป๋าเดินทางมาด้วย บรรจงแต่งหน้านิดหน่อยแต้มสีสันที่เรียวปากพอพรมน้ำหอมอีกนิด เธอก็พร้อมออกจากห้องกับประตูห้องข้างๆที่เปิดออกมา การ์เร็ตอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีทับด้วยแจ็ตเก็ตหนังสีดำสีเดียวกับกางกางยีนและรองเท้าหนังที่เขาสวม เขายิ้มเมื่อเห็นเธอแต่งตัวได้เข้ากับเขาทั้งที่ไม่ได้บอกอะไรนัก “คุณมีผ้าคลุมไหล่ไหม? ข้างนอกอากาศจะเย็น” “ฉันไม่ได้เอามาด้วยซิ” การ์เร็ตยักไหล่แล้วเดินไปโอบเธอไว้ “ไม่เป็นไร ถ้าคุณหนาวผมจะกอดให้อุ่นเอง” แทนที่เธอจะซาบซึ้งกับถ้อยคำของเขา แต่ลักษณ์ณารากลับหัวเราะ เธอส่ายหน้าไปมาแล้วคล้องแขนเขา “ไปเถอะค่ะ ฉันอยากเห็นแม่น้ำเทมส์แล้วล่ะ” “ผมอยากพาคุณทัวร์โรงแรมของผมนะ ผมตั้งใจจะทำสปาสยามที่นี่” “คุณจะทำจริงๆหรือคะ” ลักษณ์ณาราเอ่ยถามเมื่อทั้งคู่เข้ามาในลิฟต์แล้ว “นี่ผมพูดเป็นการเป็นงานไม่ได้เอาใจคุณ โรงแรมของเราอยู่เวสต์มินสเตอร์ (Westminster) จริงๆ แล้วผมซื้อกิจการมาปรับปรุงใหม่ ห้องพักที่นี่มี 360 ห้อง จุดเด่นของเราคือตั้งอยู่ในใจกลางของ Knightsbridge ถัดจาก Harvey Nichols และ Hyde Park ห่างจาก Harrods และร้านค้าดีไซน์เนอร์อื่นๆ เดินระยะสั้นๆ มีห้องอาหารซึ่งได้รับรางวัลพร้อมวิวอันงดงามของกรุงลอนดอน เราอยู่ทางทิศเหนือของฝั่งแม่น้ำเทมส์และทางตะวันตกเฉียงใต้ของนครหลวงลอนดอน เวสต์มินสเตอร์เป็นบริเวณที่มีสิ่งก่อสร้างทางประวัติศาสตร์และสิ่งที่น่าสนใจสำหรับนักท่องเที่ยวที่มาชมลอนดอนรวมทั้งพระราชวังบัคคิงแฮม, แอบบีเวสต์มินสเตอร์ และบริเวณเวสต์เอ็นด์ของลอนดอน (West End of London) ที่นี่เป็นจุดหมายยอดเยี่ยมสำหรับผู้เดินทางที่สนใจช้อปปิ้ง สวนสาธารณะ โรงละคร และโรงแรมของเราก็โดดเด่นเรื่องอาหารมาก ห้องอาหารของเรามีเชฟมือหนึ่งประจำการลูกค้าจะได้ชิมอาหารอร่อยในบรรยากาศสุดวิเศษ ก็อย่างที่คุณเห็นผมสนใจโปรเจคของคุณนอกจากจะเป็นบริการที่สนองลูกค้าของโรงแรมแล้ว มันยังจะดึงคนทั่วไปให้เข้ามาใช้บริการได้อีกด้วย” “แล้วคุณจะไม่มีปัญหากับเอริก้าหรือคะ” ลักษณ์ณาราอดถามไม่ได้ “เธอเป็นคนเสนอแนวคิดให้คุณก่อนไม่ใช่เหรอ” “มันก็จริง ก่อนนี้ผมไม่ได้สนใจนัก แต่พอเอริก้าพูดขึ้นทำให้ผมสนใจ คนอย่างเอริก้าทำธุรกิจไม่เป็นเอาเงินมาละลายเล่นเสียดายเปล่าๆ แต่พอผมได้อ่านแผนงานของคุณแล้วมันเยี่ยมมาก ผมคงคืนทุนได้ภายในสองปี เพราะฉะนั้นคุณอย่าได้หวังว่าจะไปทำงานกับคนอื่นเลยนะ” “ไชโย!” ลักษณ์ณารากำมือแล้วชูขึ้น “ดีใจที่สุดเลย ขอบคุณนะคะ ฉันทุ่มเทกับงานนี้มากจริงๆ” “เหรอ” เขาทำน้ำเสียงน้อยใจ “แล้วเรื่องของเราไม่ดีใจเลยหรือไง” การ์เร็ตกระชับมือที่จับอยู่แน่นขึ้น พนักงานของโรงแรมอาจไม่แปลกตานักถ้าจะเห็นการ์เร็ตควงหญิงสาวสวยเดินเข้า-ออกโรงแรมของเขาเอง แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เห็นการ์เร็ต แบล็ค บุรุษที่มักอยู่ในบุคลิกสุขุมอยู่เสมอ เวลานี้เขายิ้มและหัวเราะราวเด็กหนุ่ม แม้จะอยู่ในชุดลำลอง แต่ดีกรีความหล่อเหลาก็เรียกสายตาสาวๆ ให้เหลียวมองได้มากทีเดียว