已经是第一章了
บทที่ 5 (3)
ณัฐนารียิ้มรับคำชม แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าพี่สะใภ้ไม่จริงใจ แต่มีน้องชายหล่อ เธอก็พออภัยให้ได้
“ประตูลิฟต์เปิดพอดี แยกกันตรงนี้นะคะ”
รุ่งรัตน์พูดแล้วเดินแยกไปทางรถที่จอดอยู่ ณัฐนารีเดินตามไปช้าๆ
“พี่รุ่งเอากุญแจไปด้วยค่ะ”
“อ้าว พี่ลืมไปได้ยังไง ขอบใจจ้ะ”
ส่งกุญแจให้กับพี่สะใภ้แล้วณัฐนารีก็เดินอ
已经是最新一章了
加载中
