已经是第一章了
บทที่ 6 (6)
“ดิฉันขอโทษ คุณป่าน ดิฉันขอโทษ” หญิงชราเลื่อนตัวลงจากเก้าอี้ไปนั่งพับเพียบพนมมือไหว้คนนั้นทีคนนี้ที แล้วมาหยุดที่หญิงสาว “ยกโทษให้ยายด้วย”
ปานพรหันหน้าหนีไม่อยากเห็นภาพแสลงใจ ถึงยายสายจะเลี้ยงดูเธอมาอย่างดี แต่ความจริงในอดีตที่ได้รู้ก็ยากเกินกว่าจะทำใจและพูดคำว่าไม่เป็นไร เธออภัยให้
“คุณหนึ่ง ฉัน”
已经是最新一章了
加载中
