已经是第一章了
บทที่ 9 (3)
“ใช่ ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้ ผมในวัยสิบขวบ กำลังซุกซนตามประสาเด็กผู้ชาย มีคุณเป็นน้องน้อยที่เฝ้าเดินตามขอเล่นด้วย และคุณชอบร้องไห้เสมอยามที่ถูกขัดใจ ทุกคนมักคิดว่าผมแกล้งน้อง คุณทำให้ผมถูกดุตลอด”
“จำไม่ได้เลยค่ะ” เมื่อเขาเล่าถึงความหลังเธอก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ตอน
已经是最新一章了
加载中
