บทที่ 10 (2)
“สองคนซุบซิบอะไรกัน รีบไปกินข้าวกันเถอะ หนึ่งพาน้องมาเร็วๆ เมื่อวานก็ไม่ค่อยได้กินอะไรกันเดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะยุ่ง”
คุณมารตีหันมาบอกกับทั้งคู่ ก่อนจะรีบเดินนำไปยังห้องอาหารด้วยสีหน้าเบิกบาน อีกไม่นานบ้านหลังนี้จะผ่านมรสุมร้ายและมีแต่ความสุขกับเสียงหัวเราะ เมฆหมอกจางๆ ที่เคยมีคงเบาบางลงเมื่อได้ล