บทที่ 11 (2)
ประโยคต่อมาไม่ทันได้พูด คางมนถูกจับให้แหงนเงย รับจุมพิตดูดดื่มที่ชายหนุ่มบรรจงรับขวัญภรรยาสาว
“จูบคุณหว๊านหวาน” เขาถอนริมฝีปากพูดอุบอิบ
“ใหม่ๆ อะไรก็หว๊านหวาน อะไรก็ห๊อมหอม นานๆ ไปของหอมก็กลายเป็นของเหม็น”
“คนอื่นอาจจะเป็น แต่ไม่ใช่ผม ผมรักป่านตั้งแต่แรกเห็น ผมเชื่อว่านี่คือพรหมลิขิต ป่านเป็นของ