บทส่งท้าย

บทส่งท้าย สามปีต่อมา ปานพรนั่งมองคุณพ่อมือใหม่อุ้มลูกเดินออกกำลังกายอยู่ที่สนามหน้าบ้าน เธอเป็นคุณแม่ที่สบายมาก ลูกสาววัยขวบเศษมีคนช่วยเลี้ยง ทั้งคุณปู่คุณย่า และยังมีคุณพ่อที่คงเห่อลูก ทุกวันหลังเลิกงานเขาจะรีบกลับมาบ้าน เธอโชคดีเหลือเกินที่ได้ภควัฒน์เป็นสามี ได้คุณมารตีเป็นแม่ย่าที่รักสะใภ้อย่าง