ตอนที่11 มาเป็นคหปตานีของฉันเถอะ

ตอนที่11 มาเป็นคหปตานีของฉันเถอะ ปาลีมีสีหน้าลำบากใจ นึกถึงงานชิ้นนี้ของตนเอง พลางกัดฟัน เดินตัวสั่นงันงกไปหานิทัศน์ ทันทีที่เธอเข้าใกล้ นิทัศน์ก็กางแขนออก ดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอด แล้วเอาเธอมานั่งตัก “อา” ................ ปาลีกรีดร้องผวา พยายามที่จะลุกหนี “อย่าขยับ!” นิทัศน์รวบเอวบางของปาลีเอาไว้ แล้วออกแรงกอดรัดแน่น ทันใดนั้นช่วงล่างของทั้งสองฝ่ายก็แนบชิดกันยิ่งขึ้นไปอีก “ท่านประธานคะ........ อย่าทำแบบนี้ ฉัน....... ฉันมีคู่หมั้นแล้วนะคะ” ............. ปาลีทั้งอายทั้งโกรธ แต่ก็ทำได้เพียงเก็บอารมณ์เอาไว้ ไม่กล้าที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “แล้วยังไง ปิยะเองก็มีแฟนแล้วไม่ใช่หรือ?” นิทัศน์ยกยิ้มมุมปาก พลางขยับเข้าใกล้ลำคอของปาลี ซุกไซร้ยั่วเย้าอารมณ์อยู่พักหนึ่ง “อย่ามาแตะฉันนะ!” ในที่สุดปาลีก็หมดความอดทน เอื้อมมือไปตบหน้านิทัศน์เสียงดัง“เพี้ย!” โดนตบหน้าไปทีนึง นิทัศน์ถึงกับนิ่งไป ปาลีเองก็รู้สึกตื่นตระหนกกับการกระทำอันห้าวหาญของตนเองเหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่หลังจากที่เธอได้มีความสัมพันธ์แนบชิดกับดนุพลไปแล้ว เธอก็รู้สึกรังเกียจที่จะต้องมาสัมผัสกับผู้ชายคนอื่น เมื่อเช้าที่โดนรฐาล่วงละเมิดก็ทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้ ตอนนี้นิทัศน์ดันมาทำแบบนี้อีก เธอรู้สึกโกรธขึ้นมาจริงๆ เลยควบคุม อารมณ์ไม่ไหว ตบหน้าเขาไปฉาดนึง แล้วยังตบแรงสุดๆ อีก ในตอนที่ปาลีคิดว่านิทัศน์จะโมโหเดือดดาลขึ้นมานั้น นิทัศน์กลับยิ้มออกมา เขามองปาลีด้วยใบหน้าครุ่นคิดแล้วเอ่ย “เธอนี่ไม่รู้สึกอะไรกับฉันสักนิดเลยสินะ?” ปาลีนิ่งไปพักใหญ่ จากนั้นจึงก้มหัวขอโทษ“ขออภัยค่ะท่านประธาน เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตบหน้าคุณนะคะ คุณเป็นคนยอดเยี่ยม เป็นคนยอดเยี่ยมจริงๆ ผู้หญิงทุกคนในบริษัททั้งหมดก็คงจะหลง รักคุณ แน่นอนว่าฉันเองก็ชื่นชมคุณ แต่ว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว ฉันเป็นผู้หญิงหัวโบราณ ทั้งชีวิตนี้ ฉันมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น” ในเวลานี้ ปาลีทำได้แค่เอารฐามาเป็นข้ออ้าง “ดี ทั้งชื่นชม ทั้งเป็นคนหัวโบราณ” นิทัศน์ส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ ครู่หนึ่ง“ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง เธออยากจะมาเป็นคหปตานีของฉันไหม?” ปาลีส่ายหน้าแบบไม่ต้องคิด นิทัศน์รู้สึกหมดความมั่นใจสุดๆ เขาคลายมือปล่อยปาลี“ก็ได้ งั้นเธอก็ต้องทำหน้าที่หัวหน้าเลขาให้ดีล่ะ ฉันจะไม่รบกวนเธออีกแล้ว แต่เธอก็ต้องทำผลมาให้ฉันดู ไม่อย่างนั้น ฉันก็คงต้องเปลี่ยนหัวหน้าเลขาเป็นคนที่เชื่อฟังมากกว่านี้” ปาลีได้รับอิสระ รีบกระโดดออกจากตักของนิทัศน์ จริงๆ แล้วเธอนั้นอยากจะรีบเปิดประตูวิ่งหนีออกไป แต่ก็ไม่คิดว่านิทัศน์จะยังให้เธอทำงานต่อไป เธอรีบก้มหัวขอบคุณ“ขอบคุณค่ะท่านประธาน ฉันจะทำงานให้ดีค่ะ!” “พอล่ะ เธอออกไปเถอะ แต่จำไว้นะ ครั้งหน้าจะเข้ามาต้องเคาะประตูก่อน!”นิทัศน์พูดพลางโบกมือ คนพูดกันว่ากระต่ายไม่กินหญ้าที่อยู่ใกล้รัง แต่ในความคิดของนิทัศน์ ดอกไม้พืชพันธุ์รอบๆ รังเหล่านั้น ไม่ได้คิดแบบนี้เลย เอาให้ใครก็ต้องกินอยู่ดี ดังนั้นถ้าพวกพนักงานหญิงในบริษัทยอมถวายตัวให้ และก็ถูกตาเขาด้วย เขาก็ล้วนรับมาหมด แต่เขานั้นถึงจะเจ้าชู้ แต่ก็ไม่ได้ต่ำทราม หากใครไม่ยอม เขาเองก็ไม่อาจฝืนใจ ก็เหมือนกับปาลีในตอนนี้ “ค่ะ!” ปาลีหมุนตัวเดินออกไปเหมือนได้รับการยกโทษ แต่ตอนที่เธอกำลังเปิดประตูห้องทำงานออกนั้น ก็ได้ยินเสียงของนิทัศน์ตามมา“ไปเรียกมีนามาหาฉันหน่อย” ปาลีหน้าแดงก่ำ พยักหน้าเบาๆ หลังจากนั้นก็รีบกระโจนออกจากห้องทำงานของท่านประธาน ใช้จมูกคิดดูก็ยังรู้ว่านิทัศน์คิดจะพาคนสวยอายุน้อยอย่างมีนามาที่ห้องเวลานี้เพื่อจะทำอะไรน่ะ! ปาลีอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงมีนาใจหายใจคว่ำ แต่กลับไม่รู้ว่าความเป็นห่วงของเธอเป็นส่วนเกิน เพราะว่าพอมีนาได้ยินว่าท่าน ประธานเรียกเธอ ก็ยิ้มหน้าบานแจ่มใส ดูดีใจราวกับได้เงิน5ล้าน แล้วก็รีบวิ่งไปยังห้องของท่านประธานราวกับบินได้ สุดากัดฟันกรอดอย่างหงุดหงิด หมัดที่กำแน่นๆ แสดงออกความไม่ยินยอมและแค้นเคืองในใจ ทำไม? ทำไมคนที่ถูกเรียกไปถึงเป็นมีนา เธอเป็นคนที่วางแผนทำลายความเรื่องดีๆระหว่างท่านประธานกับปิยะ แต่คนที่ได้รับผลประโยชน์กลับเป็นมีนา เสียแผนจริงๆ สุดาเกือบจะเคี้ยวฟันในปากบดไปหมด มองดูรูปร่างงดงามของมีนาที่วิ่งเข้าห้องของท่านประธาน ปิยะก็ก้มหน้าลงอย่างท้อใจ ใบหน้างดงามของเธอเต็มใบด้วยความขมขื่น