บทที่ 17
“กรี๊ดดด ดอนลูฟร์ ปล่อยฉัน ไอ้บ้า”
ชาครียาตะโกนร้องลั่น ตะเกียกตะกายลงจากร่างใหญ่กำยำให้ได้ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อร่างบางระหงถูกล็อกไว้แน่นด้วยอ้อมแขนอันแข็งแกร่งไม่ต่างจากถูกล็อกด้วยกุญแจหนาแน่น
“ปล่อยก็โง่สิ”
ลูฟร์พลิกตัวขึ้นเป็นฝ่ายทาบทับอยู่ด้านบนบ้าง มือใหญ่จับรวบมือเล็กทั้งสองไว้ด้วยมือเดี