บทที่ 35
“โอ้ว...ยาหยี...ไปที่เตียงกันนะครับ”
ลูฟร์กระซิบบอกเสียงสั่นพร่า พร้อมกับทำท่าจะสอดมือใหญ่เข้าไปควานหาความอ่อนนุ่มของปทุมถันงามสล้าง แต่แล้วก็ต้องชะงักงัน เมื่อถูกมือเล็กผลักเต็มแรงให้ถอยออกห่างจากตัวเธอ
“ฉันคงสนองอารมณ์ของคุณไม่ได้หรอกคะดอนลูฟร์”
“ทำไม ชาครียา”
เอ่ยถามไปแล้ว ลูฟร์ก็ถึงกั