บทที่ 36
ลูฟร์เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอนนับตั้งแต่วินาทีที่ชาครียาเดินจากเขาไป ชายหนุ่มไม่รู้ว่าตนเองนั่งอยู่ในห้องเนิ่นนานเพียงใด ไม่รู้แม้กระทั่งว่าลำแสงสีทองเหือดหายไปจากท้องฟ้าตั้งแต่เมื่อใดกัน และตอนนี้ภายในห้องมืดมิดปราศจากแสงสีนวลของดวงไฟให้ความสว่างไสว
ความเจ็บปวด ความโศกเศร้ากับการสูญเสียหญิงที่รัก