ตอนที่13 ถูกลามก

ตอนที่13 ถูกลามก “ปาลี ปิยะ”พอธวัฒน์เห็นปาลีกับปิยะออกมา เขาก็ส่งยิ้มให้ทันที “ธวัฒน์....... ทำไมจู่ๆ ก็มาล่ะ? แล้วยังไม่โทรมาหาฉันก่อนด้วย”ปิยะรู้สึกประหม่า “ฉันอยากจะมาเซอไพรส์เธอไง!”ธวัฒน์เอ่ย“ฉันได้ยินมาว่าแถวนี้มีร้านอาหารฝรั่งมาเปิดใหม่ ร้านนี้ทำซี่โครงวัวได้อร่อยมาก พวกเราไปลองกันเถอะ!” “.........ได้สิ!”ปิยะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตอบรับไป เอาให้มันจบวันนี้แหละ วันนี้จะต้องเคลียร์กับธวัฒน์ให้จบ ปาลีเห็นปิยะมีสายตาแน่วแน่ ก็รู้ได้ในทันทีว่าปิยะคิดอะไรอยู่ เช่นนั้น เธอเองไปด้วยก็ไม่ดี กำลังอยากจะหาข้ออ้างขอตัวไปก่อน ธวัฒน์กลับพูดว่า“ปาลี เธอเองก็ไปด้วยกันสิ อย่าพูดว่าเธออยากจะกลับบ้านไปอยู่กับรฐาล่ะ นานๆ จะได้เจอกับเธอสักที ยังไงก็ต้องได้ไปดื่มกันสักแก้ว” “คือ........ เอางั้นก็ได้!” ปาลีเหลือบมองปิยะอย่างลำบากใจ ก็เห็นปิยะส่งสายตาขอร้องมาที่เธอ จึงทำได้แค่พยักหน้าไป ทั้งสามคนมาถึงร้านอาหาร ต่างก็สั่งซี่โครงวัวกันคนละจาน พอกินไปได้ครึ่งหนึ่ง ปาลีก็หาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำ ให้โอกาสให้ปิยะได้อยู่กับธวัฒน์ตามลำพังสองคน ให้พวกเขาได้คุยกันให้รู้เรื่อง ใครจะไปรู้ว่าพอปาลีเข้าไปในห้องน้ำ ก็มีชายร่างอ้วนวัยกลางคนหนึ่งเมาหนัก เดินตามเธอเข้ามาในห้องน้ำหญิง “อ๊ะ.........” ปาลีร้องด้วยความตกใจ อยากจะวิ่งหนีออกมา แต่ที่ประตูก็ถูกร่างอ้วนท้วมขวางเอาไว้ “นี่ คนสวย...... ทำไมถึงเข้ามาในห้องน้ำชายล่ะ” ชายอ้วนคนนี้ยังไม่รู้ว่าเข้ามาผิดห้อง ดวงตาเมามายลืมขึ้นมานิดๆ จ้องมองที่เรียวขายาวสวยของปาลี “คุณ คุณ......... ถอยไปนะ ฉันจะออกไป” ปาลีพยายามหดตัวเพื่อจะเบียดร่างออกไปจากข้างๆร่างอ้วนนั้น “คนสวย ไหนๆ ก็มาแล้วจะรีบออกไปทำไม มานี่มา มาดื่มกับพี่สักสามแก้วก่อนนะ......” ชายอ้วนแลบลิ้นเลียปากพลางหัวเราะหึ กางแขนเข้าตะครุบ ก็คว้าร่างปาลีเข้ามาในอ้อมแขน ริมฝีปากส่งกลิ่นเหม็นก็ยื่นไปยังริมฝีปากอวบอิ่มของปาลี “อ๊ะ.......... อย่านะ ปล่อยฉันเถอะ ปล่อยฉัน..........ช่วยด้วย.............”ปาลีตะเกียกตะกายด้วยความหวาดกลัว เล็บยาวข่วนเข้าที่ใบหน้าของชายอ้วนหลายรอย “โอ๊ย เจ็บนะเว้ย!”ชายอ้วนร้องอย่างเจ็บปวด ถึงกับสร่างเมาไปนิดเดียว แต่พอเห็นในอ้อมแขนมีปาลีที่เหมือนแมวตัวน้อยอยู่ ภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอลล์ ความต้องการในร่างกายก็พุ่งขึ้นสูง ชายอ้วนยิ้มชั่วร้าย เขาคว้าคอเสื้อของปาลี ส่งเสียงชู่ทีหนึ่ง เสื้อเชิ้ตสีขาวก็ถูกฉีกออก ทันใดก็เผยให้เห็นผิวขาวราวกับหิมะ และเปิดเผยเนินอกของหญิงสาว พอชายอ้วนเห็นอย่างนั้น ความต้องการในร่างก็ยิ่งพวยพุ่งขึ้นไปอีก มืออีกข้างก็ล้วงเข้าไปในกระโปรงเอวสูงของปาลี “อ๊ะ.......อย่านะ.........ใครก็ได้ช่วยด้วย........” ปาลีพยายามดิ้นรนสุดชีวิต เสียงกรีดร้องของเธอทำให้คนไม่น้อยเดินมา แต่กลับไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปช่วยเธอ “ช่วยฉันด้วย........” ปาลีส่งสายตาขอร้องไปยังคนกลุ่มนั้นที่อยู่หน้าประตู ในตอนนั้น เธอมีความรู้สึกอยากตายอยู่เต็มอก “หยุดนะ!” ตอนนั้นมีร่างสีขาวคนหนึ่งรีบพุ่งเข้ามา เขาเหวี่ยงหมัดลงมา ชกเข้าที่ชายอ้วนวัยกลางคนที่กดร่างของปาลีเอาไว้ จนชายอ้วนกระเด็นไปสองสามเมตร แล้วก็คว้าเอาหัวของเขาฟาดเข้ากับกำแพงห้องน้ำ ทันใดนั้นก็มีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด ดวงตาทั้งสองเหลือกขึ้น เหมือนกับว่าจะหมดสติตายไปแล้ว ปาลีเงยหน้าขึ้นมองอย่างหวาดผวา คนที่มาช่วยเธอคือธวัฒน์ “ปาลี เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว......”ธวัฒน์ถอดเสื้อของตนออก แล้วนำมาคลุมปิดหน้าอกของปาลี จากนั้นก็คว้าร่างของปาลีเข้ามากอดแน่น ท่าทางที่ดูเจ็บปวดนั้น ราวกับว่าผู้หญิงที่ถูกเหยียดหยามคนนี้คือคนรักของเขา ที่จริงปาลีก็รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย พอได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของธวัฒน์ เธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา “ธวัฒน์ ปาลี พวกเธอสองคน.....”สิ่งที่ปิยะมาเห็นตอนที่รีบเข้ามากลายเป็นแบบนี้ เธอถึงกับตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง พอปาลีได้ยินเสียงของปิยะ ก็ได้สติจากความหวาดกลัวขึ้นมาทันที รีบผลักร่างของธวัฒน์ที่กอดเธอไว้ออกทันที แล้วมองปิยะอย่างกระอักกระอ่วน “ปิยะอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันกับ.....ธวัฒน์ ฉันเพิ่งจะ........” ปิยะส่ายหน้าแล้วยิ้ม“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ฉันรู้หมดแล้ว ฉันไปส่งเธอกลับบ้านก่อนดีกว่า” “โอเค.......”ปาลีพยักหน้า แต่ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงได้รู้สึกว่ารอยยิ้มของปิยะดูน่าแปลก ตอนที่ธวัฒน์กับปิยะส่งปาลีกลับถึงบ้าน รฐายังทำงานนอกเวลาที่บริษัท ขวัญชีวีเองก็ยังเรียนด้วยตนเองช่วงกลางคืนอยู่ที่มหาลัย ที่บ้านจึงมีแต่พ่อแม่ เพื่อที่จะไม่ให้ผู้สูงอายุทั้งสองลำบากใจ ทั้งสามคนจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอาหาร หลังจากที่ปลอบใจปาลีอยู่พักหนึ่ง ธวัฒน์และปิยะถึงจะวางใจและกลับไป ธวัฒน์ช่วงเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นจริงๆ พอไปส่งปาลีแล้วเขาก็ยังไปส่งปิยะที่ห้องเช่าของเธอด้วย แต่ตอนที่เขากำลังจะหันหลังเดินออกไป ทันใดนั้นปิยะก็คว้าเขาเอาไว้ ใบหน้าสวยงามยิ้มอย่างอ่อนโยน “ธวัฒน์ เข้ามาดื่มกาแฟสักแก้วก่อนค่อยกลับเถอะ!”