สาวน้อยร้อยชั่งครึ่ง (2)

แน่นอนว่ายัยเส้นไหมยังไม่มีแฟนค่ะ และเจ้าหล่อนก็มีเหตุผลในการ ‘ครองคาน’ ว่า กามเทพกำลังเล่นกลกับมันอยู่ (เอาเข้าไปเถอะแม่คุณ) ได้ฟังเหตุผลของแต่ละนาง(สาว) ทำเอาฉันน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออก แทนที่สมาชิกร่วมก๊วนจะช่วยกันคิดเหตุผลที่ฟังขึ้นเพื่อนำไปคัดค้านการกระทำคุณแม่ของฉัน แต่เจ้าหล่อนทั้งสองกลับร่วมแรงร่วมใจ ช่วยถีบฉันลงจากคานหน้าระรื่นซะนี่ เฮ้อ... นึกถึงเรื่องนี้แล้วก็แสบตับขึ้นมาเชียว ฉันเองก็เคยมีแฟนนะคะ แหม ๆ สวยระดับนางงามเจ้าของมงกุฎมิสศรีสยาม จะไม่มีหนุ่มมาจีบเลยคงเป็นไปไม่ได้ หากแต่บรรดาหนุ่ม ๆ ที่ฉันควงเล่นเหล่านั้น ส่วนใหญ่ได้มาด้วยความไม่ชอบธรรมสักเท่าไหร่ ก็เสี่ยงดวงเก็บตกมาจากการเที่ยวกลางคืนนั่นแหละค่ะ แต่เมื่อลองคบหาดูใจแล้ว สุดท้ายก็ต้องแยกกันไปคนละทาง ส่วนสาเหตุของการเลิกราก็คือ ฉันแขยงพฤติกรรมของหนุ่ม ๆ พวกนั้นค่ะ แต่ละคนเจ้าชู้มือไวใจเร็วยังกับอะไรดี บางคนก็กระล่อนเข้าขั้นปลาไหลตัวพ่อ อีโธ่อีถัง คบหาดูใจกันเพียงคืนเดียว ยังจำหน้าแทบไม่ได้ด้วยซ้ำ ก็ชวนฉันขึ้นเตียงซะแล้ว ถึงฉันจะเป็นสาวสมัยใหม่ทำอะไรปรูดปร๊าดเปลี่ยนแปลงบ่อย แต่เรื่องนี้ฉันก็ให้ความสำคัญมากเลยนะคะ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันหักอกหนุ่ม ๆ เป็นว่าเล่น ใครจะเอาด้วย ผู้ชายไม่มี อย. จะหมดอายุวันไหนก็ไม่รู้ กลืนลงท้องเข้าไปแล้วจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้ สุดท้ายฉันจึงกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของก๊วนครองคานโดยปริยาย ความจริงที่ยัยขวัญข้าวตั้งชื่อก๊วนครองคานนี้ขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเหล่าดรุณีอย่างเรา ๆ อยากจะขึ้นไปนั่งห้อยขาบนคานนั้นหรอกนะ แต่สาเหตุที่ใช้ชื่อนี้ก็เพราะพวกเรา ‘ประชด’ ความโสดที่ไม่ได้ตั้งใจค่ะ ซึ่งลงตัวกับชื่อนี้แล้ว เราทั้งสามสาวได้แต่หวังว่าจะมีชายรูปงาม ผู้มีคุณสมบัติเพียบพร้อมจุดธูปอันเชิญพวกเราลงจากคานซะที จนแล้วจนรอด 2 ปีล่วงเลยหลังจากวันก่อตั้งสถาปนา ก็ยังไม่มีใครมีแววหย่อนขาลงจากคานมากไปกว่าฉันเลย “เฮ้อ...” ขอถอนใจอีกเฮือกให้กับวันสาวโสดแสนเศร้า ฉันเดินคอตกคว้าผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อจัดการอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย และไม่ลืมตรวจเช็คความสวยแล้ว ฉันจึงเดินลงมาชั้นล่าง พื้นที่ชั้นล่างของบ้านจะแบ่งเป็นสัดส่วน ประกอบไปด้วยห้องทำงานของคุณแม่ ห้องรับแขก ห้องครัว และห้องน้ำ ส่วนพื้นที่รอบ ๆ บริเวณบ้านนั้น แทบจะเป็น ‘ป่า’ ขนาดย่อมกลางใจเมืองก็ว่าได้ เพราะคุณแม่ท่านชื่นชอบการปลูกต้นไม้เป็นชีวิตจิตใจเลยทีเดียว ไม้อะไรที่ชื่อเป็นมงคล ปลูกแล้วให้คุณแก่เจ้าของบ้าน ท่านขนมาปลูกหมดเลยค่ะ บรรยากาศบริเวณบ้านจึงค่อนข้างร่มรื่น และบางครั้งก็เงียบสงบเข้าขั้นวังเวง โดยเฉพาะวันปกติที่คุณแม่เอาแต่เก็บตัวเขียนหนังสืออยู่แต่ในห้องทำงาน แต่วันนี้คุณแม่มาแปลกกว่าทุกวันค่ะ นอกจากคุณแม่ไม่เก็บตัวอยู่ในห้องทำงาน ท่านยังนั่งไขว้ห้างฮัมเพลงสตริงที่พวกเด็กวัยรุ่นชอบฟังอย่างอารมณ์ดีอีกด้วย “อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะคะ” “เช้าที่ไหนยะ จะเพลอยู่แล้ว” คุณแม่มัสยาหันมาค้อนคมใส่ฉัน “โธ่ คุณแม่ก็…” ฉันเข้าไปสวมกอดคุณแม่ที่รัก พร้อมบรรจงหอมแก้มของท่านหนึ่งฟอด โดยลืมเรื่องเอสเอ็มเอสอันชวนให้ปวดกะโหลกไปชั่วคราว ซึ่งท่านเองก็ได้แต่ลูบศีรษะของฉันอย่างเอ็นดู แล้วส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้ “หิวหรือยังยัยแสนกล ฉันทำข้าวต้มกุ๊ยไว้ในครัว ไปกินซิ” “ตื่นมาก็ให้กินเลยเหรอคะ” ฉันบ่นพึมพำ แต่สายตาเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่สะดุดตาเข้า “นั่นช่อดอกไม้ของใครส่งมาคะ สวยจัง” ฉันผละจากคุณแม่ ตรงดิ่งไปหาช่อดอกไม้ซึ่งวางเอาไว้บนโต๊ะทันที “แฟนคลับคุณแม่แน่ ๆ เลย ดอกแกลดิโอลัสด้วย น่ารักจังเลยนะคะ” ผู้หญิงกับดอกไม้เป็นของคู่กันอยู่แล้ว...