บทที่ 18 เอาออก
บทที่ 18 เอาออก
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพวกนั้นออกไปในที่สุด หย่งเหยนหดตัวกอดร่างของตัวเองไว้ น้ำตาเต็มหน้า
เจียงสุนเข็นลี่ถิงเชินเข้ามา
หย่งเหยนสะดุ้งตกใจ จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอไปคว้าอะไรมาปิดร่างกายของตัวเอง พอเห็นเสื้อบนร่างกายตัวเอง ไม่รู้ว่าถูกคนเอาใส่ให้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอถึงจะวา