已经是第一章了
บทที่ 4 ประสบการณ์หวาม (2)
“ฉันไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์ จะได้ขี้ลืมขนาดนั้น แต่ตอนนี้...” ตาคู่คมหรี่ลงเล็กน้อย “ขอมัดจำก่อน”
“มัดจำ !? ” อรนิชาเบิกตากว้าง “ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าต้องใช้เงินด้วย”
“เปล่า อยู่กับฉัน เธอไม่ต้องจ่ายอะไรแม้แต่สตางค์แดงเดียว มัดจำในที่นี้หมายถึง...”
“หมายถึง ? ” เธอทวนคำพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง
“มานี่สิ
已经是最新一章了
加载中
