已经是第一章了
บทส่งท้าย (1)
บทส่งท้าย
ปู๊ดดดด
เสียงผายลมดังสนั่นลากยาวปานหวูดรถไฟ ทำเอาศีรษะของอาแจ็กซ์ถึงขั้นสะเทือนเล็กน้อยเลยทีเดียว ชายหนุ่มลุกนั่ง ดวงตายังคงปรือ ใต้ตาดำปี๊ด พอๆ กับใบหน้าที่ซีดขาวเหมือนคนไม่ได้นอนมาหลายคืน
“ตดอัดหัวพ่ออีก...ทำไมหนูถึงร้ายกาจอย่างนี้นะ” เขาบ่นด้วยความตรอมตรม มองทารกวัยสองเดือนตัวจ้อยที่
已经是最新一章了
加载中
