已经是第一章了
บทที่223 ใบหน้าอัปลักษณ์2
บทที่223 ใบหน้าอัปลักษณ์2
นางเดินเข้าไปทักโจว๋หยุนถิง แต่ท่าทางและน้ำเสียงนางเปลี่ยน โจว๋หยุนถิงมองไม่ออก
“เจ้า...ข้ารู้จักเจ้ารึ?” โจว๋หยุนถิงถามอย่างแปลกใจ
“โจว๋หยุนถิงเป็นเถ้าแก่ร้านหนังสือซื่อเกอ ย่อมไม่รู้จักคนต่ำต้อยเช่นข้า”
“อ๋อ? เจ้ารู้ว่าข้าเป็นเถ้าแก่ร้านหนังสือซื่อเกอ เจ้าซื้อหนังสือไซอิ๋วงั้นสินะ?”
“แน่นอน! เรื่องราวไซอิ๋วเป็นที่น่าสนใจ คาดว่าตอนนี้มีฉบับคัดลอกแล้วสินะ ”
“กล่าวชมเกินไปแล้ว กล่าวชมเกินไปแล้ว”
“ท่านชายโจว๋มีพรสวรรค์ยิ่งนัก”
“แท้จริงแล้วคนที่มีพรสวรค์หาใช่ข้าไม่ แต่เป็นอีกคน เรื่องไซอิ๋วนี้ข้าไม่ได้เป็นคนแต่ง เป็นแค่คนตีพิมพ์เท่านั้น” โจว๋หยุนถิงพูดอย่างเป็นกันเอง
ซินเหยาถาม “อ๋อ? งั้นใครล่ะที่เขียนเรื่องนี้?”
โจว๋หยุนถิงพูด “เรื่องนี้ไม่สะดวกที่จะบอกได้ เอาเป็นว่าคนนั้นๆมีสวรรค์อย่างแท้จริง!”
ซินเหยาแอบยิ้ม พี่สี่คนนี้ช่างซื่อบื้อ บนถนนมีคนมากมายยังไม่ยอมโอ้อวดตัวเองอีก? ต้องเอาความจริงกันขนาดนั้นเชียว? แต่ผู้ชายซื่อบื้อแบบนี้ก็น่ารัก มิน่าล่ะพี่สาวตระกูลซ่งถึงชอบเขาน่ะ”
โจว๋หยุนถิงมองซินเหยาที่แต่งเป็นนักวิทยายุทธ ก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง จึงถามเขาว่า “ท่านชายผู้นี้.......ท่านจอมยุทธ์ผู้นี้....มีนามว่า...”
“ท่านชายไม่ต้องเรียกข้าว่าท่านจอมยุทธหรอก ข้าเป็นแค่คนต่ำต้อยไม่มีใครรู้จักเท่านั้นเอง”
ซินเหยาหัวเราะเล็กน้อย นางแต่งหน้ามาต้องหัวเราะอย่างระวัง
โจว๋หยุนถิงถาม “ขอถามน้องชายมีนามว่าอะไร?”
ซินเหยายังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย “เอ่อ....เอ่อ....ข้าชื่อหยาวซิน”
หยาวซิน?
ทำให้เขานึกถึงเหยาซิน
ปกติเวลาซินเหยาปลอมตัว ไม่เพียงแค่แต่งหน้าเปลี่ยนโฉม แต่นามสกุล ภูมิลำเนา ประวัติการศึกษา แม้แต่บัตรประชาชน ใบขับขี่จะปลอมแปลงทั้งหมด แต่ซินเหยาแค่แอบเข้ามาดูสถานการณ์ในร้านจี้โม่เท่านั้น ด้วยเหตุนี้เธอไม่อยากทำความรู้จักกับคน แล้วเธอจะทันคิดชื่อได้ยังไง!
“หยาวซิน? น้องชายหยาว งั้นข้าเรียกเจ้าว่าน้องหยาวก็แล้วกัน”
“ได้”
“เจ้าเรียกว่าข้าว่าโจว๋หยุนถิงก็พอแล้ว”
ตัวโจว๋หยุนถิงเป็นคนอัธยาศัยดี เขาตรงไปตรงมากับผู้คน
“ท่านชายถ่อมตัวไปแล้ว เมื่อครู่ท่านชายจะถามอะไร?”
“เอ่อ....น้องหยาว ไม่ทราบว่าเจ้ามีป้ายชื่อหรือไม่?”
“ป้ายชื่อ?”
“ใช่!”
“ท่านชายถามทำไม?”
“ได้ยินว่าครั้งนี้ร้านจี้โม่จะจัดงานขุมทรัพย์ ไม่มีป้ายชื่อเข้าไม่ได้!"
“จัดงานขุมทรัพย์งั้นหรือ?”
ซินเหยาสะดุ้งเล็กน้อย นางไม่เคยได้ยินคำว่างานเลี้ยงขุมทรัพย์น่ะซี!
โจว๋หยุนถิงมองคนเล็กน้อย มองซินเหยาท่าทางจำใจจึงพูดว่า “หรือว่าน้องชายไม่รู้เรื่องนี้?”
ซินเหยาพูด “ที่จริง....ก็ไม่เชิง ข้ามีแต่ป้ายชื่อ แต่ไม่ใช่ชื่อข้า เป็นของสหายจอมยุทธ์อีกคน เขามีธุระเลยมาไม่ได้ ก็เลยเอาป้ายชื่อนี้ให้ข้า”
โจว๋หยุนถิงพูด “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วสหายเจ้าไม่ได้บอกเรื่องจัดงานขุมทรัพย์คนนี้ให้เจ้ารู้รึ?”
ซินเหยาส่ายหน้า “เจ้าสหายคนนี้เป็นคนชอบโอ้อวด เขาแค่บอกว่าเรื่องดีๆจะมาบอกข้า แต่ทำยังไงก็ไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร แค่บอกว่ามาร้ายจี้โม่ก็พอแล้ว ข้าก็เลยแปลกใจก็เลยมาดู!”
โจว๋หยุนถิงพูด “สหายเจ้าน่าสนใจยิ่งนัก จริงสิ น้องหยาว ข้ายืมป้ายชื่อของเจ้าได้หรือไม่?”
“ไม่มีปัญหา”
ซินเหยาหยิบป้ายชื่อออกมาส่งให้
โจว๋หยุนถิงมองป้ายชื่อนั้น หลังจากนั้นพูดว่า “น้องหยาว ข้างล่างนี่มีเรื่องไม่ชอบมาพากล ไม่ทราบว่าจะขอความช่วยเหลือจากน้องหยาวได้หรือไม่”
ซินเหยาพูด “ท่านชายว่าตามสบาย”
โจว๋หยุนถิงพูด “งานเลี้ยงขุมทรัพย์ครั้งนี้แปลกและเคร่งครัดมาก ได้ยินว่าใครไม่มีป้ายก็เข้าไม่ได้ น้องหยาวพึ่งจะเห็น คืนนี้ร้านจี้โม่ปิดประตูใส่แขก รอให้เวลามาถึงถึงจะเปิดให้คนมีป้ายเข้าไป”
“ไม่มีป้ายก็เข้าไม่ได้หรือ?”
“ใช่ น้องหยาว ว่ากันตามตรง ข้าเองไม่มีป้ายชื่อ ฉะนั้นอีกสักพักเจ้าช่วยพาข้ากับสหายอีกสองคนเข้าไปในงานด้วยกัน”
โจว๋หยุนถิงมองซินเหยาด้วยความรอคอย กลัวจะถูกปฏิเสธ
ซินเหยาถาม “เมื่อกี้ข้ามองท่านชายถามคนอยู่ห่างๆ ท่านชายกำลังหาคนมีป้ายชื่องั้นรึ?”
โจว๋หยุนถิงเริ่มทำตัวไม่ถูก “ใช่! แต่พวกวิทยายุทธพวกนั้นช่างหยิ่งยโส คืนนี้มีคนยืมป้ายมากเกินไป นักวิทยายุทธส่วนใหญ่เริ่มหมดความอดทน ท่าทางอวดดี ว่ากันตามตรงน้องหยาว คืนนี้ข้ารู้ว่ามีคนจำนวนมากที่พึ่งพาไม่ได้”
ซินเหยาถามอย่างแปลกใจ “หรือว่าในคืนนี้คนส่วนใหญ่ไม่มีป้าย”
โจว๋หยุนถิงพยักหน้า “ว่ากันว่าขุมทรัพย์ในงานครั้งนี้ มีสมบัติชั้นหนึ่ง! แต่ร้านจี้โม่เป็นร้านของกลุ่มนักวรยุทธ เพราะเหตุนี้ในงานนี้คนที่มีป้ายส่วนใหญ่เป็นนักวรยุทธขั้นสูง”
ซินเหยาถามอย่างแปลกใจ “ได้ยินมาว่าท่านชายโจว๋เป็นคนตำหนักอ๋องโจว๋ มีตำแหน่งมีหน้ามีตาของตำหนักอ๋องโจว๋ ต่อให้ไม่ได้รับป้ายชื่อ จะหาป้ายชื่อจากนักวรยุทธซักสองคนคงไม่ยากหรอก”
โจว๋หยุนถิงเริ่มลำบากใจ “น้องหยาวช่างไม่รู้อะไรเลย จริงอยู่ที่ข้าเป็นคนเป็นตำหนักอ๋องโจว๋ แต่ทำความผิดใหญ่หลวง ถูกไล่ออกจากตำหนักและครั้งนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของข้า ไม่ได้มาทำธุระให้ตำหนักอ๋องโจว๋ เพราะเหตุนี้ข้าถึงขอความช่วยเหลือจากนักวิทยายุทธยากนัก ไม่ทราบว่าน้องหยาวเต็มใจจะช่วยหรือไม่?”
ซินเหยาพูด “เต็มใจช่วยอยู่แล้ว ข้าแค่กลัวว่าพอถึงเวลาข้าจะพาเข้าไปไม่ได้”
โจว๋หยุนถิงตื่นเต้น “ไม่หรอก ไม่หรอก งานประชุมแบบนี้ คนที่ได้รับเชิญเป็นคนที่มีตำแหน่งมีฐานะ คนพวกนี้มาทีก็มีคนติดตามสามคนห้าคน ฉะนั้นข้าจะแสร้งเป็นคนติดตามของน้องหยาว คงเข้าไปได้แน่นอน บนป้ายไม่มีการลงชื่ออะไรพิเศษ ไม่ตรวจสอบสถานะ แค่มีป้ายชื่อก็เข้าไปได้แล้ว”
โจว๋หยุนถิงหาโอกาสอำพรางตัวเข้าไปในงานเลี้ยงที่เมืองหลวง เข้าไปพูดคุยอย่างอัธยาศัยดีเพื่อแลกเปลี่ยนอำนาจผลประโยชน์ ทำให้เขาเห็นเงื่อนไขซ่อนเร้นที่คนอื่นๆมองไม่เห็น
已经是最新一章了
加载中
