บทที่232 ซินเหยาก็คงจะดีแล้ว1

บทที่232 ซินเหยาก็คงจะดีแล้ว1 คนทั้งงานก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน ลึกลับ..... เป็นของแปลกและล้ำค่า.... มันคืออะไรกันแน่นะ? แต่ซินเหยาไม่รีบร้อน เพราะร้านจะประกาศคำตอบอย่างเป็นทางการแล้ว เถ้าแก่จินเรียกเสี่ยวเอ้อร์ให้นำสมบัติชิ้นที่สองเข้ามา ซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายในงานคืนนี้ สมบัติชิ้นที่สอง? ซินเหยาเห็นสีหน้าโจว๋หวูนเฟิง โจว๋หยุนถิงและโจว๋ก้องหรุงเปลี่ยนไปแล้ว โดยเฉพาะโจว๋หยุนถิง หน้าเขาเหงื่อแตกเป็นหยดๆ ผิวหนังสามารถสื่อความรู้สึกของผู้นั้นออกมาได้ ไม่มีทางโกหก ท่าทางโจว๋หยุนถิงตื่นเต้นมาก! ซินเหยาแปลกใจ โจว๋หยุนถิงเป็นคนจิตใจดี โลกทัศน์กว้างขวาง มีเพียงตอนที่อยู่ต่อหน้าคุณหนูซ่งเท่านั้นที่เขาตื่นเต้น...... แต่ตอนนี้เขาตื่นเต้นเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ..... ไม่! ในตอนที่เขาพบถางเปิ่นเป้าที่บ่อนพนัน ในใจเขามีแต่ความกังวลความกลัว ไม่ได้มีท่าทางตื่นเต้นแบบนี้ ซินเหยานั่งอยู่ข้างๆ จนรู้สึกได้ว่าโจว๋หยุนถิงตัวสั่น แอบมองโจว๋เจ้าสามกับโจว๋หวูนเฟิง พวกเขาก็ไม่ได้ต่างกัน เพียงแค่สองคนนั้นมีวิทยายุทธแกร่งกล้า จึงนิ่งมากกว่าโจว๋หยุนถิง แต่แววตาและผิวบนหน้ามันสื่อให้เห็นว่าพวกเขา.....ตื่นเต้นมากเช่นกัน! ไม่เพียงแต่พวกโจว๋เจ้าสามเท่านั้น คนเกือบทั้งงานล้วนหายใจไม่ทั่วท้อง ถลึงตาโต ทุกคนทำท่าเหมือนกำลังเจอศัตรู ตกอยู่ในอันตราย....... อะไรกันที่ทำให้แขกนักวิทยายุทธแกร่งกล้าตื่นตระหนกเช่นนี้? ซินเหยาทึ่งมาก พวกเขาเป็นอะไรกันไปแล้ว? สมบัติชิ้นที่สองมีอะไร? ซินเหยาเริ่มสงสัย โจว๋ก้องหรุงกับโจว๋หวูนเฟิงมาด้วย คืนนี้ต้องมีเรื่องไม่ธรรมดา.... ทันใดนั้น...... โจว๋หยุนถิงตื่นเต้นจนริมฝีปากกระตุกเล็กน้อย เขากระซิบกับตัวเอง “ถ้าซินเหยาอยู่ที่นี่ด้วยคงจะดี” คำพูดนี้แผ่วเบาแต่ซินเหยาได้ยินชัดเจน โจว๋หยุนถิงหวังให้ซินเหยาอยู่ที่นี่ด้วย! ทำไมกัน หรือว่าเขาตื่นเต้นมาก ตอนนี้คนที่เขาควรจะนึกถึงคือคุณหนูซ่งสิ? คืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกันแน่? สมบัติชิ้นที่สองคืออะไรกัน? ซินเหยายิ่งคิดยิ่งสงสัย...... หลังจากรอไปสักพัก คนใช้ไม่รอช้ายกสมบัติชิ้นที่สองเข้ามา..... ทว่ามีชายร่างกำยำ สูงประมาณสองเมตร แข็งแกร่งดั่งภูเขาเดินเข้ามาบนเวที เถ้าแก่จินเห็นคนผู้นั้นก็กล่าวถวายการเคารพ “นายท่าน!” คนๆนั้นพยักหน้าให้เถ้าแก่จิน หลังจากนั้นเถ้าแก่จินตะโกนกึงก้อง “สหายทุกท่าน ตอนนี้ขอเชิญท่านชายเยาแน่ เจ้าของร้านจี้โม่มากล่าวทักทายกับทุกท่าน!” “ท่านชายเยาแน่?” “คนที่เป็นนายร้านจี้โม่งั้นหรือ” “ได้ยินว่าท่านชายเยาแน่เป็นบุคคลลึกลับ....” “ที่แท้เป็นชายชาตรีกำยำแบบนี้นี่เอง” “หน่วยก้านดียิ่งนัก” “ท่าทางเขาชกหมัดเดียวก็ล้มกำแพงได้แล้ว” “มีรูปร่างใหญ่แปลกตาเช่นนี้ ถ้าได้รับการฝึกฝนกังฟู ต้องได้เป็นยอดฝีมือแน่ๆ” ผู้คนแอบกระซิบวิพากษ์วิจารย์ต่างๆนาๆ พอท่านชายเยาแน่เริ่มพูด น้ำเสียงเขาใสดั่งเสียงระฆัง “สหายนักวิทยายุทธทุกท่าน ข้ารู้สึกเป็นเกียรติยิ่งนักที่สหายทุกท่านได้เข้าร่วมเป็นแขกของร้านจี้โม่ เมื่อครู่หินทดสอบได้รับการประมูลราคาสูงถึงหนึ่งล้านตำลึง ทำให้ทุกคนตื่นตาตื่นใจ และเป็นการเสนอราคาที่สูงสุดเท่าที่ร้านจี้โม่เคยมีมา แต่ว่า สมบัติชิ้นต่อไปนี้ เป็นสมบัติล้ำค่าสั่นสะเทือนวงการ หลายคนคงเคยได้ยินบ้างแล้ว บางคนน่าจะยังไม่รู้.......” รูปร่างแข็งแกร่งกล้าหาญ น้ำเสียงเพราะพริ้ง..... เป็นคนแข็งแกร่งน่าเกรงขามคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ทุกคนในงานตำหนิว่าเขาพูดเยิ่นเย้อเกินไปแล้ว! ทุกคนกำลังรอสมบัติบนนั้น! แต่เขาเอาแต่พูดมากความ ทำให้คนอื่นร้อนใจ