บทที่ 250 ท่านคือคุณชายรูปวิการ1

บทที่ 250 ท่านคือคุณชายรูปวิการ1 ซินเหยาจะปล่อยให้เขาหลบหนีแบบลอยนวลเยี่ยงนี้ได้ที่ใดกัน วาดฝ่ามือเดียวเอื้อมออกไปปล่อยพลังไฟฟ้าสถิตใส่กล่องพัสดุสี่เหลี่ยมที่ถางเปิ่นขุยสะพายใส่หลังกล่องนั้น... “หงจู๋! ดักทางหลังของเขาเอาไว้!” ฮัวโหล่หยูนคำรามเสียงดัง ส่วนตนเองได้ลอยโฉบขึ้นไปรับศึกประจันหน้ากับซินเหยาเป็นที่เรียบร้อย เมื่อหงจู๋ได้ยินน้ำคำของฮัวโหล่หยูน ก็กลายร่างเป็นดวงไฟสีแดงลูกหนึ่งและโจมตีด้านหลังของซินเหยา! ซัดกันนัวเนีย! ซินเหยาจำต้องเลิกไล่ล่าถางเปิ่นขุยชั่วคราวอย่างเสียมิได้ ดึงสติกลับมา ฝ่ามือสองข้างแยกออก ซัดโจมตีใส่ฮัวโหล่หยูนและหงจู๋สองคนทั้งหน้าและหลังในฝ่ามือเดียว ซินเหยาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา... แต่มิอาจปล่อยให้คนชั่วแอบหนีไปอย่างลอยนวลได้! ดังนั้นฝ่ามือนี้ นางแทบจะใช้กำลังภายในไปหกถึงเจ็ดส่วนเลยทีเดียว ยามที่นางสู้ศึกใหญ่กับนายใหญ่โจว๋ ก็ใช้กำลังภายในไปเพียงแปดส่วนเท่านั้นโดยที่ไม่พ่ายแพ้ได้ กำลังภายในหกถึงเจ็ดส่วนนี้ เป็นถึงหนึ่งฝ่ามือที่ดุเดือดอย่างมากเชียวนะ! เดิมนางคิดว่าฝ่ามือนี้จะต้องสั่นคลอนคนทั้งสองจนสูญเสียความต้านทานในการตะลุมบอนไปเป็นแน่แท้... ทว่า ครั้นฝ่ามือนี้โถมซัดออกไป ทั้งฮัวโหล่หยูนและหงจู๋ต่างต่อต้านซึ่งๆ หน้า ซ้ำใบหน้ายังไม่เปลี่ยนสีอีกด้วย ซินเหยาตกตะลึง! วรยุทธ์ของทั้งสองคนนี้สูงถึงขนาดนี้เชียวหรอกหรือ ฮัวโหล่หยูนและหงจู๋อาจกลัวว่าซินเหยาจะรังควานถางเปิ่นขุย ทั้งสองล้วนตั้งรับพลังฝ่ามือของซินเหยาซึ่งๆ หน้า ไม่ปล่อยให้นางประวิงเวลาหาโอกาส ทั้งคู่ต่างโจมตีอย่างดุดันขึ้น... ท่วงท่ารุกล้ำของฮัวโหล่หยูนสง่างาม วิถีกายของหงจู๋น่าอัศจรรย์ ทั้งคู่ดักอยู่หน้าหลัง และตะลุมบอนซินเหยาอย่างเอาตาย! ถางเปิ่นขุยฉวยโอกาสจากช่องโหว่นี้นำพาทหารมรณะชุดดำสองนายหลบหนีออกจากร้านจี้โม่ไปตั้งนานแล้ว ซินเหยาคร้านจะไล่ตามโดยปริยายแล้ว ปลดปล่อยสภาพจิตใจอันตึงเครียด เอ่ยกล่าวพลางยิ้มบาง “ไม่ง่ายเลยที่จะเจอคู่ต่อสู้ที่ดีสักสองสามคน ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสี่คนเก่งกาจเยี่ยงนี้ ข้าจะสั่งสอนนักบอดี้การ์ดทั้งสี่ที่ตำนานเล่าขายว่าแต่ไหนแต่ไรไม่เคยพ่ายศึกเลยดูสักตั้ง!” ทันใดนั้น... ถางเปิ่นขุยก็ถอยกลับมาอีกครั้ง สภาพร่างกายซวนเซเหลือแสน วินาทีที่เขาถอยกลับมานั้น ศพของทหารมรณะสองนายที่เดิมทีอยู่เบื้องหลังถูกคนโยนเข้ามา... “มาเป็นแขกในร้านจี้โม่ของข้า ไฉนเลยมิให้ตัวข้าได้ทำหน้าที่เจ้าบ้านอย่างดีที่สุดเสียก่อน?” น้ำเสียงที่อิสระเสรัและพลิ้วไหวดังลอยอ้อยอิ่งเข้ามาจากด้านนอก... นั่นก็คือโอหยางซิงเฉิน! โอหยางซิงเฉินมองเห็นซินเหยากับฮัวโหล่หยูนและหงจู๋กำลังต่อสู่กันอย่างเมามัน จึงกล่าวเสียงดัง “พี่น้องอัปลักษณ์ โอ้ ไม่สิ พี่น้องหยาว พลธนูทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกถูกข้าน้อยกวาดล้างไปจนเกลี้ยงแล้ว ท่านดวลศึกอย่างจดจ่อเถิด สำหรับภาระอันหนักอึ้งอย่างการรักษาประตูก็ทิ้งให้ข้าน้อยจัดการ ข้าน้อยรับรอง จะไม่มีใครสามารถหลบหนีไปได้แม้แต่คนเดียว!” ไอ้หนุ่มคนนี้! ถึงขนาดเรียกว่าพี่น้องอัปลักษณ์? นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการหลอกด่าทางอ้อมหรอกหรือ? ซินเหยาหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ยตอบ “เช่นนั้นท่านก็เฝ้าประตูเถิด ร้านจี้โม่อันโอฬารแห่งนี้ของท่านเกือบถูกคนทำพังยับเยินอยู่แล้ว ถ้าหากแม้แต่ประตูยังรักษาไว้ไม่ได้ เจ้าของร้านอย่างท่านก็กลับบ้านไปทำไร่นามือเปล่าแล้ว!” โต้กลับอย่างสวยงาม! โอหยางซิงเฉินยิ้มเหยเก เมื่อเห็นการปรากฏตัวของคุณชายรูปวิลาศหล่อเหลาที่ดูอิสรเสรีอย่างถึงที่สุด ทันใดนั้นกิริยาท่าทางของถางเปิ่นขุยก็ดูสง่างามและถ่อมตน พลางกล่าวเสียงขรึม “เจ้าเป็นผู้ใดกัน” โอหยางซิงเฉินเอ่ย “เจ้าของร้านจี้โม่!” ถางเปิ่นขุยกล่าวอย่างหวาดเกรง “อะไรนะ? เจ้า...เจ้าคือคุณชายรูปวิการ?” “ใช่แล้ว!” “เช่นนั้นคุณชายรูปวิการเมื่อครู่คนนั้นคือใครกันเล่า?” คุณชายรูปวิการตัวปลอมที่แขนด้วนไปข้างหนึงเห็นเจ้านายตัวจริงมาถึง ก็เอ่ยเสียงสนั่น “ข้าชื่อเล๋ยหู่! เป็นเพียงแต่ผู้ติดตามของเจ้านายเท่านั้น แหกตาสุนัขของเจ้าดูให้ชัด นี่ก็คือเจ้าของร้านจี้โม่ตัวจริง! เจ้ามีชีวิตระส่ำระส่ายแล้ว กล้ามาหาเรื่องถึงร้านจี้โม่เชียว! เฮอะ!” เขาแขนขาดไปหนึ่งข้าง แต่กลับยังคงองอาจและยิ่งใหญ่! โอหยางซิงเฉินกล่าว “เล๋ยหู่ เถ้าแก่จิน พวกเจ้าสองคนรีบไปรักษาคนเจ็บเร็วเข้า” “ขอรับ! เจ้านาย!” ถึงแม้เล๋ยหู่และเถ้าแก่จินจะได้รับพิษและบาดเจ็บ แต่ว่ากลับไม่ถึงขึ้นเป็นอันตรายแก่ชีวิต การมาถึงของเจ้านายในคราวนี้ทำให้พวกเขาเปี่ยมด้วยความหวังในบัดดล! พวกเรารู้ดี... ขอเพียงเจ้านายอยู่ที่นี่! ต่อให้เป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์มา ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย! ทั่วใต้หล้ามีเพียงพวกเขาสองคนที่รู้ คุณชายรูปวิการตัวจริงนั้นน่ากลัวมากเพียงใด! และมีเพียงพวกเขาสองคนที่รู้ ว่าทำไมคุณชายรูปวิการถูกเรียกว่าคุณชายรูปวิการ! ครั้นเหล่าคนชั่วช้ากระทำผิดเหล่านี้รู้ถึงที่มาของชื่อคุณชายรูปวิการ พวกเขาจะต้องนึกเสียใจภายหลังเป็นอย่างมากแน่นอน ที่ทำเรื่องผิดพลาดที่สุดในชีวิต! ชั้นบนมีผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงลึกลับขัดขวางแม่ทัพใหญ่หลี่จางสองท่าน ชั้นล่างก็มีชายผอมน่าเกลียดลึกลับปะมือกับนักบอดี้การ์ด ตอนนี้ยังมีคุณชายรูปงามที่เป็นคุณชายรูปวิการตัวจริงโผล่มาอีกหนึ่ง สถานการณ์คับขัน ถางเปิ่นขุยเสมือนว่าตกสู่สถานภาพที่มีศัตรูรายล้อมไปหมดเป็นที่เรียบร้อย... และดูเหมือนว่าผู้มีฝีมือขั้นสูงชั้นบนนั้นยากจะรับมืออย่างถึงที่สุด มีศพของทหารมรณะชุดดำถูกโยนลงมาไม่ขาดสาย... ยามนนี้ ถางเปิ่นขุยทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับนักบอดี้การ์ดทั้งสี่แล้ว! ตำนานกล่าวว่านักบอดี้การ์ดทั้งสี่ไม่เคยพ่ายศึกเลยสักครั้ง! ถางเปิ่นขุยย่อมรู้ดีว่าวรยุทธ์ของนักบอดี้การ์ดทั้งสี่นั้นน่ากลัวมากเพียงใด เขาถึงได้แอบติดสินบนนักบอดี้การ์ดทั้งสี่อย่างบากบั่นในคราแรก!