บทที่ 251 ท่านคือคุณชายรูปวิการ2

บทที่ 251 ท่านคือคุณชายรูปวิการ2 ถางเปิ่นขุยเป็นเฉิงเสี้ยง หลังจากที่ตระกูลถางเปิ่นรับช่วงมา ก็ได้มีรูปแบบปกครองแตกต่างจากผู้ปกครองคนอื่นในประวัติศาสตร์โดยสิ้นเชิง เขาเชื่อในอำนาจของวิทยายุทธ์เหนือกว่าผู้ปกครองทุกรุ่น! ดังนั้นต้นตระกูลถางเปิ่นจึงไม่ลังเลที่จะจ่ายเงินทองซื้อตัวบุคคลชั่วร้ายในยุทธภพทุกรูปแบบ ความมั่งคั่งของตระกูลถางเปิ่นนั้นเฟื่องฟูเสียจนเหมือนแดนศัตรู! ขอเพียงเสนอตัวเลขมาเท่านั้น ไม่มีคำว่าจ่ายไม่ได้! หลายสิบปีมานี้ ตระกูลถางเปิ่นลักลอบติดสินบนบุคคลชั้นนำในยุทธภพจำนวนมหาศาลอย่างลับๆ! นายท่านช่าย... มู่หลังนักฆ่าดาบเร็ว แม่ทัพเล๋ยถิงพีลี่ ถางเปิ่นขุยเชื่อว่าทุกๆ คนล้วนมีราคาค่างวด ขอเพียงเสนอราคา ตระกูลถางเปิ่นก็พร้อมจะจ่ายเงินให้! แรกเริ่มตอนที่เขาซื้อตัวนักบอดี้การ์ดทั้งสี่ ก็เคยประสบกับคำปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย! นักบอดี้การ์ดไม่ได้ต้องการเงินเลยสักนิดเดียว! ถางเปิ่นขุยได้เสนอราคาที่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ แต่กลับไร้หนทางโยกย้ายนักบอดี้การ์ดทั้งสี่! ต่อมาก็ได้เปลี่ยนวิธีการและรู้ว่าที่แท้นักบอดี้การ์ดทั้งสี่แฝงตัวอยู่ในร้านจี้โม่ก็เพื่อตามหาตัวนายน้อยของพวกเขา ร้านจี้โม่เป็นสถานที่ลึกลับสำหรับการรวมตัวกันของคนในยุทธภพ สถานที่ดังกล่าวกลับเป็นสถานที่ที่แลกเปลี่ยนข้อมูลอย่างชาญฉลาดที่สุด ต่อมาถางเปิ่นขุยรับปากว่าจะช่วยพวกเขาตามหานายน้อยทุกวิถีทางโดยใช้ชื่อของเฉิงเสี้ยงและอำนาจเผด็จศึกทั่วประเทศ นักบอดี้การ์ดทั้งสี่จึงยอมตกลงที่จะทรยศร้านจี้โม่ เหตุผลที่ถางเปิ่นขุยให้ความสำคัญกับนักบอดี้การ์ดมากขนาดนี้ นั่นก็เพราะเขารู้ว่านักบอดี้การ์ดทั้งสี่ควรค่าแก่ราคาใดๆ ทั้งปวงแน่นอน! วรยุทธ์ของทั้งสี่คนนี้ ความแข็งแกร่งของแต่ละคน ล้วนมาถึงจุดที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ข้อนี้... ซินเหยาเองก็ตกตะลึงอย่างล้ำลึก จู่ๆ ฮัวโหล่หยูนก็ถอยหลังสองก้าว ร่นออกจากวงศึก! เหลือไว้เพียงหงจู๋คนเดียวที่ต่อสู้กับซินเหยา หนึ่งในท่วงท่าที่เฉพาะตัวที่สุดของหงจู๋นั่นก็คือความแปลก! ท่วงท่าของนางทั้งเร็วทั้งดุเดือด แต่กลับดูเหมือนว่าไร้ซึ่งกฎเกณฑ์หรือแบบแผน ออกท่วงท่าแบบสุ่มมั่ว แต่ว่าท่ามกลางความสุ่มส่งนั้นกลับแฝงความลึกลับที่น่าอัศจรรย์อย่างหนึ่งเอาไว้... ซินเหยาเองก็ถูกท่วงท่าอันแปลกประหลาดของหงจู๋ทำให้ตะลึงงันไปเช่นกัน ดูเหมือนคุณชายรูปวิการไม่ได้มีความคิดที่จะออกโรงแต่อย่างใด... ราวกับเขาตั้งใจจะเฝ้าประตูเพียงอย่างเดียวจริงๆ ยืนนิ่งไม่ไหวติง...แต่ว่าสายตาของเขากลับจดจ้องอยู่ที่ถางเปิ่นขุยและนักบอดี้การ์ดทั้งสี่ ศัตรูไม่ขยับข้าก็ไม่ขยับ สุดท้ายถางเปิ่นขุยก็ไม่คิดหนีอีกแล้ว เขารู้ว่านักบอดี้การ์ดทั้งสี่จะต้องไม่ทำให้เขาผิดหวัง! ฮัวโหล่หยูนและอีกสามคนยืนตรงไม่ขยับ... มีเพียงหงจู๋ที่ประมือกับซินเหยาเพียงลำพัง! เดิมทีนางและฮัวโหล่หยูนสองคนร่วมมือกันประมือกับซินเหยา ยังพอศึกกันอย่างสมศักดิ์ศรี ตอนนี้เหลือเพียงหงจู๋คนเดียว ย่อมซีดเซียวอย่างชัดเจนเป็นธรรมดา โอหยางซิงเฉินดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง ก่อนกล่าว “พี่น้องอัปลักษณ์! ท่านต้องระหวังหน่อย พวกเขาวางแผนจะเปลี่ยนตัวสำรอง!” ซินเหยาหัวเราะเบาๆ “มองออกตั้งแต่แรกแล้ว” กล่าวเสร็จ นางพลิกลำตัวหลบดาบของหงจู๋ ในมือมีดาบยาวที่ไม่รู้ว่าไปเก็บดาบที่มันร่วงอยู่บนพื้นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ซินเหยาหัวเราะเบาๆ “ในเมื่อเจ้าอยากให้ท่วงท่าแปลกประหลาดมาลดทอนกำลังกายของข้า เช่นนั้นข้าก็จะใช้ท่วงท่าอันแปลกประหลาดของข้าสนองคืนเจ้าเอง!” “เจ้ามันรนหาที่ตาย!” หงจู๋เงื้อดาบขึ้นอย่างดุดัน เงาสีแดงเปล่งประกายวิบวับ แหวกว่ายอากาศเย็นเยียบโถมเข้ามา! ซินเหยาเงื้อดาบแบบเดียวกันขึ้น เงาสีน้ำเงินเปล่งประกายวิบวับ โถมเข้าไปในทิศทางอากาศเย็นเดียวกัน องศาเดียวกัน! เป็นวิถีศึกแบบเดียวกันเป๊ะ! มันน่าทั่งเสียเหลอเกิน! ซินเหยากำลังเลียนแบบท่วงท่าของนางอยู่เชียวหรือ! อีกอย่าง การเลียนแบบของซินเหยานั้นไม่ด้อยกว่าเลยสักนิด แต่ความเร็วกลับว่องไวกว่า กำลังภายในทรงพลังกว่า! มาทีหลังดังกว่า! หงจู๋ตกตะลึง! จากนั้นก็รีบดึงท่วงท่าดาบของตัวเองกลับมา เนื่องจากซินเหยาไวกว่านางเสียอีก! ดาบของนางยังมิทันได้เจาะคู่ต่อสู้ แต่ดาบของอีกฝ่ายกลับแทงเข้ามาที่นางแล้ว! “เฮอะ! เจ้าอยากเรียนรู้? เช่นนั้นก็ตามสบายเถิด!” ดูเหมือนว่าหงจู่จะโกรธเสียแล้ว ดาบในมือ ยิ่งทวีความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งยังซับซ้อนขึ้นในแต่ละท่วงท่า ทำให้ผู้คนตาลาย! ตัวของถางเปิ่นขุยเองก็เป็นยอดฝีมือเดียวกัน มองเห็นเพลงดาบอันงดงามและแปลกประหลาดของหงจู๋เยี่ยงนี้ ในใจก็แอบตกตะลึง “หญิงนางนี้ไปร่ำเรียนวิถีดาบมาจากที่ไหน ถึงได้ผ่าเผยงดงามเยี่ยงนี้ จากวัยวุฒิของนางสามารถฝึกฝนวิถีดาบอันน่าหวาดกลัวระดับนี้ เกรงว่าแม้แต่สตรีในตระกูลถางเปิ่นและจวนอ๋องโจว๋ ก็ไม่มีสักคนเดียวที่มีทักษะเช่นนี้!” ซินเหยาหัวเราะเบาๆ พยักหน้าอย่างไม่รีบร้อน หลังจากมองเพลงดาบของหงจู๋ทะลุแล้ว ก็โจมตีด้วยวิถีดาบอันซับซ้อนจนทำให้ผู้คนลายตาแบบเดียวกันออกไป ทว่ากลับเหมือนกันกับวิถีดาบของหงจู๋ไม่ผิดเพี้ยน! กระแสดาบของซินเหยามาพร้อมกับเสียงแหวกอากาศ ประดุจสายฟ้าฟาดก็ไม่ปาน! หงจู๋เบี่ยงหลบไม่ทัน จึงทิ้งดาบและถอยหลังกว่าสิบก้าวอย่างเร่งรีบเสียดื้อๆ! ซินเหยาเองก็ไม่ได้ตามไป ไม่ได้รีบร้อนจะสังหารอย่างดุเดือด เก็บดาบอย่างผ่อนคลาย จากนั้นจึงเอ่ยวาจา “เจ้ายังมีเพลงดาบที่ยอดเยี่ยมและแปลกประหลาดอะไรอีก? รีบงัดออกมาเถิด วิถีดาบของเจ้าช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ข้ายังอยากเรียนรู้อีกสักสองสามกระบวนท่า!” สีหน้าของหงจู๋ซีดเผือด ก่อนกล่าว “เจ้า...เจ้าแอบเรียนวิถีดาบของข้า!” ซินเหยาเอ่ย “แอบเรียน? จะเรียกว่าแอบเรียนได้อย่างไรเล่า เป็นเจ้าเองที่งัดออกมาใช้ให้ข้าเห็น! ถ้าหากเจ้าไม่อยากให้ข้าเรียน ก็งัดเอาวิถีดาบที่มีความซับซ้อนมากขึ้น ทำให้ข้าเรียนไม่ได้ก็ได้แล้ว แต่ว่า เจ้าต้องระวังหน่อยแล้ว วิถีดาบที่เจ้างัดออกมายิ่งยอดเยี่ยมเท่าไหร่ ตอนที่ข้าเรียนรู้กระบวนท่าโจมตีแบบเดียวกันกับเจ้าได้ ตัวเจ้าเองก็จะยิ่งมีอันตรายมากขึ้นเท่านั้น!” หงจู๋กล่าวอย่างโกรธแค้น “เจ้า!” ซินเหยาเอ่ย “ยังจะสู้หรือไม่สู้กันเล่า?” “สู้!” หงจู๋ชักดาบเล่มหนึ่งออกมาจากร่างที่อยู่ถัดไป และโถมเข้ามาอย่างดุดันอีกครั้ง! ครั้งนี้! นางจะใช้แววเข่นฆ่าอย่างจริงจัง! นางรู้ว่าตนเองพบกับยอดฝีมือไร้เทียมทานอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อนเข้าให้แล้ว! ถ้าหากวันนี้นางยังไม่ออกกระบวนท่าไม้ตายแล้วล่ะก็ เกรงว่าคงจะแพ้ราบคาบอย่างแน่นอนแล้ว! หงจู๋... แม่นางผู้มีความดุร้ายเรื่อยมา มีแววสังหารเข้มข้นเต็มอยู่บนใบหน้าของนาง ดาบในมือ จู่ๆ ก็สั่นอย่างรุนแรงขึ้นมา! ส่งเสียงคริ้งคริ้ง คริ้งคริ้งแหวกอากาศดังสนั่นกังวาน! ถางเปิ่นขุยเห็นสถานการณ์ ในใจก็สะพรึงเพริศ! นี่...นี่... หงจู๋ผู้นี้... หรือว่าวิถีดาบที่นางจะงัดออกมาใช้ จะเป็นทักษะเพียบพร้อมอันเป็นเอกลักษณ์ไร้คู่เปรียบประเภทนั้นจริงๆ เชียวหรือ?