บทที่ 254 ร้านจี้โม่1

บทที่ 254 ร้านจี้โม่1 ซินเหยาถลึงตาใส่เขาแวบหนึ่ง “ท่านเงียบปากก็ไม่มีใครหาว่าท่านเป็นใบ้หรอกนะ!” ทางด้านชีวหยูนที่ถูกหยอกล้อต่อกระซิกและถอยร่นลงมาอยู่ข้างกายเจี้ยนหารยีได้ยินคำว่าหัวใจเหมือนถูกกระแทกของซินเหยา ใบหน้าผู้พ่ายแพ้เขินอายแดงระเรื่อ ราวกับลูกแอปเปิ้ลสุกงอมเต็มที่ ฮัวโหล่หยูนกล่าวพลางยิ้มบางๆ “คุณชายหยาวหากมีกลอุบายอะไรก็สามารถมาลงที่ตัวข้าได้” ซินเหยากล่าว “ไม่ได้ไม่ได้! เจ้าคนนี้แค่ดูก็รู้ว่าเป็นหนุ่มเจ้าสำราญวันๆ หมกตัวอยู่แต่ในหอนางโลม ย่อมไม่รู้จักความอัปยศอะไรเลย ส่วนวรยุทธ์ของเจ้าก็ตุ้งติ้งเกินไป ดูราวกับบทละครบนเวที ข้าเองไม่อยากร่ำเรียนด้วยหรอก!” ฮัวโหล่หยูนกล่าวพลางยิ้ม “พี่น้องหยาวช่างน่าสนใจเสียจริง ความมุนานะดียิ่ง แต่ว่าพี่น้องหยาวไม่จำเป็นต้องพยายามหาจุดอ่อนของข้าแซ่ฮัวหรอก มีบางจุดที่พี่น้องหยาวพูดมาอย่างถูกต้อง ข้าแซ่ฮัววันๆ หมกตัวแต่ในหอนางโลมนั้นเป็นความจริง ฝึกฝนจนสำเร็จวิชาความหน้าด้านและจิตใจระทวย ดังนั้นวิธีการกระตุ้นใดๆ ไม่มีผลกับข้าแซ่ฮัวเลยสักนิด!” ซินเหยากล่าว “คุณชายฮัว เจ้ารูปลักษณ์หล่อเหลาทีเดียว มีแฟนแล้วหรือยัง” ฮัวโหล่หยูนพูดพลางยิ้ม “เมื่อครู่มิใช่บอกไปแล้วหรือ ข้าแซ่ฮัววันๆ มัวแต่หมกตัวอยู่ในสถานเริงรมย์ จะมีหญิงใดต้องการกันเล่า” ซินเหยาเอ่ย “คุณชายฮัวคิดว่าข้าคนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” ฮัวโหล่หยูนกล่าว “พี่น้องหยาวเป็นคนที่เก่งกาจระดับหัวกะทิ วิทยายุทธ์โดดเด่น ย่อมเป็นผู้มากความสามารถระดับแนวหน้าเป็นธรรมดา” ซินเหยาว่า “เช่นนั้นคุณชายฮัวสนใจจะเล่นรักร่วมกับข้าสักหน่อยหรือไม่” ฮัวโหล่หยูนถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “อะไรที่เรียกว่ารักร่วม?” ซินเหยาพูด “ผู้ชายสองคนแต่งงานกัน หรือว่าผู้หญิงสองคนแต่งงานกันเรียกว่ารักร่วมยังไงเล่า” “กึก!” รอยยิ้มบนใบหน้าของฮัวโหล่หยูนหุบลง จู่ๆ ซินเหยาก็หัวเราะเบาๆ “ขออภัย ทำให้คุณชายฮัวขยะแขยงแล้ว เมื่อครู่มิใช่คุณชายฮัวเพิ่งจะพูดว่าวิธีการใดๆ ล้วนไม่สามารถทำให้คุณชายฮัวอารมณ์หวั่นไหวได้หรอกหรือ ตอนนี้ดูสีหน้าของคุณชายฮัวแล้ว ดูเหมือนจะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักเชียวแหนะ!” “เจ้า...” ฮัวโหล่หยูนโกรธจนไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว “เหลวไหลจริงๆ จะสู้ก็สู้ไป ยังจะพูดพร่ำเพลงอะไรนักหนา” ทันใดนั้น... เจี้ยนหารยีก็ชักดาบอย่างดุดันลอยพุ่งเข้ามา! “เป็นดาบที่เร็วมาก!” ซินเหยาแอบตกใจ รีบร้อนถอยหลังไปตั้งหลายก้าว! เจี้ยนหารยีสวมชุดสีดำ ในมือถือดาบสีดำเล่มหนึ่ง...แม้แต่ดาบที่ยื่นออกมายังเป็นเหมือนเงาดำราวกับภาพลวงตาก็ไม่ปาน... คนผู้นี้ ดูเหมือนกับเงาที่ซุกซ่อนอยู่ท่ามกลางความมืดมิด... ไม่มีทางรู้ว่าดาบของเขารวดเร็วมากเพียงใด! และไม่มีทางรู้เลยว่าดาบของเขาจะพุ่งออกมาในมุมใด ถ้าหากมองเห็นดาบของเขา ก็จะต้องหลบไม่ทันเป็นแน่แท้ เจี้ยนหารยีคนนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน... ซินเหยาสงบเคร่งขรึมรอรับศึก! นี่คือศัตรูที่แข็งแกร่งและน่ากลัวมากที่สุดที่เคยพบเจอมานับแต่หลังจากที่นางสู้ศึกกับนายใหญ่โจว๋ ซินเหยารู้ สาเหตุที่ฮัวโหล่หยูนและเจี้ยนหารยีนั้นทรงพลังแข็งแกร่งจนน่าตกใจ... ไม่เพียงแต่เพราะว่าวรยุทธ์ของพวกเขาสูงมากเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะกลางดวงใจของพวกเขาทั้งสองคนไม่มีพันธะทางโลกใดๆ เลย... ผู้ชายสองคนนี้ ไม่มีข้อบกพร่องในจิตใจใดๆ เลยโดยสมบูรณ์ ภายในใจของฮัวโหล่หยูนแข็งแกร่งเพียงพอที่จะรองรับผู้หญิงในหอนางโลมทั้งหมดเอาไว้ได้! ส่วนภายในใจของเจี้ยนหารยีปิดผนึกแน่นหนา ไม่มีผู้ใดสามารถเดินเข้าไปถึง ก็แม้แต่ตัวเขาเองยังเจาะเข้าไปภายในใจของตัวเองไม่ได้ คนประเภทนี้ จะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความมืดครึ้มตลอดกาล...ก็เหมือนกับวิถีดาบของเขายั่นเอง! ครั้นเขาออกอาวุธ ซินเหยารู้ในทันทีว่าวรยุทธ์ของเขาสูงกว่าชีวหยูและหงจู๋เป็นไหนๆ คนผู้นี้ วิถีดาบรวดเร็วและน่าพิศวงมากเกินไปแล้ว... อีกทั้งยังมืดมิดเกินไป! ซินเหยาจับจ้องวิถีดาบเงาที่ราวกับดวงตาดำทมิฬของเขาก็ไม่ปานอย่างระแวดระวัง หวังว่าจะสามารถค้นหาข้อบกพร่องของเขาในนี้ได้นะ! ทว่า ดาบของเขาเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป ต่อให้มีข้อบกพร่องบางประการโผล่ขึ้นมาบางจุด แต่ไม่ช้าก็ถูกกลบฝังไว้จนมิด! ก็แม้แต่ฝีมือระดับสูงเช่นซินเหยา ยังไร้หนทางจับข้อบกพร่องของเขาได้ทัน! ซินเหยาแอบกล่าวอย่างลับๆ “ไม่แปลกใจที่หน้าของเจี้ยนหารยีคนนี้มักจะมีสีหน้าเหมือนติดหนี้คนทั่วหล้าไปหนึ่งแสนแปดหมื่นตำลึง!” “ด้วยวรยุทธ์ของเขา มันก็เพียงพอที่จะครอบครองโลกและทุกสิ่งที่ขวางหน้าได้ทั้งสิ้น!” นางกล้าเดิมพัน หากผ่านไปอีกสิบปี ตอนที่นายใหญ่โจว๋และถางเปิ่นกลางแก่ตัวลงไป แก่จนไม่มีพลังและสมาธิในการจัดการวิถีดาบเงาอันคงกระพันเช่นนั้นของเขา ก็คงไม่มีวิธีทางรบชนะเขาได้เป็นแน่แท้ ซินเหยายิ่งตกตะลึงใจขึ้นเรื่อยๆ นักบอดี้การ์ดทั้งสี่ นางเคยประมือกับทั้งสี่คนแล้ว ก็แม้แต่ฮัวโหล่หยูน ก่อนหน้านี้ก็เคยดวลฝีมือด้วยเป็นการชั่วคราว วรยุทธ์ของคนทั้งสี่ ล้วนยากแท้หยั่งถึงทั้งสิ้น แต่ว่าทั้งสี่คนนี้ยังละอ่อนอยู่มาก แม้แต่เจี้ยนหารยีที่อายุมากที่สุด ดูท่าทางแล้วเขามีอายุเพียงยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปีเท่านั้นเอง... ยอดฝีมือทั้งสี่ที่อ่อนวัยเยี่ยงนี้... วรยุทธ์กลับถึงขั้นยากแท้หยั่งถึงปานฉะนี้ ทักษะก็คงจะโดดเด่นโดยปริยาย ถ้าหากเริ่มฝึกฝนกลยุทธอัยการศึกขั้นสูงตั้งแต่เด็ก บวกกับมีผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงคอยชี้แนะอยู่ข้างๆ แล้วล่ะก็ จะฝึกฝนทักษะจนสำเร็จขั้นโดดเด่นด้วยวัยเพียงเท่านี้นั้น ก็มิใช่ว่าเป็นไปไม่ได้เลย โจว๋หวูนเฟิง ถางเปิ่นหลง ถางเปิ่นหู่...คือตัวอย่างที่ชัดเจนมากที่สุด แต่ว่านักบอดี้การ์ดทั้งสี่นี้ ทักษะอาจจะไม่ได้เหลื่อมล้ำไปกว่าโจว๋หวูนเฟิงและคนอื่นๆ มากนัก แต่วรยุทธ์ของนักบอดี้การ์ดทั้งสี่กลับอัศจรรย์ใจถึงขั้นน่ากลัวเพียงนี้ กระบวนท่าแปลกประหลาดของหงจู๋ กำลังภายในดุเดือดดุจธารไหลของชีวหยูน เจี้ยนหารยีว่องไวจนแทบไม่มีข้อบกพร่อง อีกทั้งยังซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางวิถีดาบเงาเป็นอาจิณ...