บทที่ 260 ความบ้าคลั่งที่หยุดไม่ได้

บทที่ 260 ความบ้าคลั่งที่หยุดไม่ได้ ทั้งร่างเป้ยฉ่ายเวยใกล้แตกสลายเพราะฉูเจ๋อหยางเข้าเต็มที ร่างกายร้อนผ่าวทั้งยังทรมาน เธอต้องการมันจนจะตายแล้ว เธอแกล้งทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หอบหายใจแรงๆกัดฟันถามออกมาเสียงต่ำ “ไอ้บ้า จะเอาไม่เอา ถ้าไม่เอาจะเรียกคนอื่น” เธอทนความทรมานแสนโหดร้ายนี้ไม่ไหวแล้ว ถึงจะโง่แต่เธอก็รู้ว่าตอนนี้เธอแย่แล้ว ต้องเป็นเพราะเหล้าแก้วนั้นแน่ๆ ผู้ชายที่ชื่ออาเหมานั่นประสงค์ร้ายจริงๆด้วย แต่แค่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือลับหลังแบบนี้ “ผมจะเอาไม่เอา ไม่ใช่ว่าคุณรู้อยู่แล้วหรอ ผมบอกแล้วว่าคุณจะเสียใจที่พูดแบบนั้นออกมา" “ฉูเจ๋อหยาง ไสหัวไปให้พ้น” เป้ยฉ่ายเวยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ตอนนี้เธอยอมระเบิดตัวเองทิ้ง ยังจะดีกว่าทำให้ชายหนุ่มได้ดั่งใจ หน้าไม่อาย กล้าเอาเรื่องอะไรแบบนี้มาบังคับให้เธอยอมจำนนได้ยังไง ฉูเจ๋อหยางจะปล่อยเป้ยฉ่ายเวยไปง่ายๆได้ยังไง ยิ่งในเวลาสำคัญๆแบบนี้ด้วย เขามีวิธีของเขาที่จะทำให้เธอเปิดปาก “จะพูดไม่พูด” เห็นได้ชัดว่าฉูเจ๋อหยางใกล้ถึงขีดจำกัด แต่ก็ยังบังคับให้เป้ยฉ่ายเวยพูดออกมา จินตนาการถึงผู้ชายที่อดทนเก่งแต่พอหมดความอดทนก็ดูน่ากลัวมากๆออกไหม ตอนนี้เขากำลังลีลาอยู่ตรงทางเข้า ไม่ยอมเข้าไปสักที ถ้าเป้ยฉ่ายเวยมีแรงเธอจะกระโดดขึ้นมาแล้วตะโกนด่าโคตรเหง้าบรรพบุรุษของฉูเจ๋อหยางให้ได้เลย แต่เสียดายที่เธอไม่มีแรง อีกอย่างฤทธิ์ยาก็เริ่มคร่าสติของเธอไปทีละนิดแล้ว เธอร้องไห้ออกมาราวกับคนบ้า “ยัง เขายังไม่ได้ทำอะไรฉัน พอใจหรือยัง คนบ้า.....” “คนดี ผ่อนคลายนะ” “อือ......ไม่เอา....อือ....ทำไม่ได้หรอก” เธอเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยังใจร้ายอยู่อีก นี่จงใจทำให้เธอเป็นตัวตลกและอับอายขายขี้หน้าใช่ไหม เป้ยฉ่ายเวยคิดไปคิดมาก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ น้ำตาร่วงเผาะลงมา ร้องไห้จนเหมือนหยาดน้ำฝนชโลมดอกแพร์ “ฮือๆๆๆ....ฉูเจ๋อหยางจะไม่เอาแล้วใช่ไหม...ฮะ....” ฉูเจ๋อหยางรู้ดีว่าผู้หญิงใต้อาณัติหน้าบาง ทั้งยังประคองสติได้อยู่ เสียงทุ้มต่ำชวนเคลิบเคลิ้มกระซิบแผ่วอยู่ข้างหูเธอ “ใครจะไม่เอาแล้ว หืม?” จากนั้นเสียงบรรเลงเพลงรักก็ดังขึ้นไม่หยุดภายในห้องใหญ่แห่งนี้ ผ่านไปไม่นาน เป้ยฉ่ายเวยก็เริ่มอ้อนวอน “ฮือๆๆๆ....อาเจ๋อ....ฉันผิดไปแล้ว.....” ไว้ชีวิตกันด้วย เอวเธอจะขาดแล้ว มีอยู่หลายครั้งที่ฉูเจ๋อหยางสงสัยว่าตัวเองคงไม่ตั้งอีกแล้ว แต่ตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ว่านอกจากเป้ยฉ่ายเวยแล้ว เขาก็ไม่มีความต้องการใดๆต่อผู้หญิงอื่นเลย เขาอยากจะขังเธอไว้กับตัวตลอด นัยน์ตาดำขลับทอประกายความร้ายกาจที่เด็ดเดี่ยวออกมา เป็นสายตาน่ากลัวที่เป้ยฉ่ายเวยไม่เคยเห็น ในหัวของเป้ยฉ่ายเวยตอนนี้ได้ยินแต่เสียงพับๆ อยู่ท่านี้แล้วเธอเหนื่อยมาก “ไม่ อย่าหยุด....เอาอีก......”