已经是第一章了
ตอนที่ 18 เกมในห้องส่วนตัว
ตอนที่ 18 เกมในห้องส่วนตัว
ฟังจากน้ำเสียงของดนุพลเมื่อกี้นี้ พวกเขาต้องรู้จักกันแน่ๆ
“อืม”
ดนุพลพยักหน้ารับ แต่ดูก็รู้ว่าเขาไม่อยากพูดอะไรถึงผู้หญิงคนนี้ เลยเปลี่ยนเรื่อง“ทำไมเธอถึงมาที่นี่ล่ะ?”
ปาลีตอบกลับเสียงเบา“ฉันมา.....ตามหาคุณ”
“ตามหาฉัน?”
ดนุพลตกใจนิดหน่อย เขารีบเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง“ไหนๆ ก็อุตส่าห์ยอมมาหาฉันแล้ว ทำไมวันนั้นเธอถึงได้ให้เบอร์โทรศัพท์ของปลอมกับฉันล่ะ?”
ตั้งแต่หลังจากเรื่องครั้งนั้น เขาก็พยายามตามหาเธอมาตลอด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็หาไม่เจอ มีเพียงสวรรค์ที่รู้ ว่าเขานั้นคิดถึงเธอจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
“ตอนนั้นฉัน...... จำผิดน่ะ”
ปาลีโกหกไป เธอกลัวว่าถ้าเธอบอกไปว่าตัวเองตั้งใจบอกเบอร์ผิดๆไป ดนุพลต้องโกรธเธอแน่ๆ
“จริงเหรอ?”
ดนุพลไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่ว่าไหนๆ ปาลีก็อุตส่าห์ออกตามหาเขาเองแล้ว เขาเองก็ไม่คิดจะค้นหาความจริงอะไรอีก“ช่างมันเถอะ คราวนี้ยกให้เธอก็แล้วกัน มากับฉันสิ ฉันจะแนะนำเพื่อนของฉันให้รู้จัก”
พูดจบ เขาก็ไม่รอให้ปาลีตอบรับ จูงเธอเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา พอเดินเข้าไปปาลีก็เผลออึ้งตาค้าง
หลอดไฟส่องแสงระยิบระยับ ในห้องส่วนตัวที่เปิดเพลงเสียงดังสนั่นมีผู้ชายสามคนกับผู้หญิงสามคนอยู่ข้างใน ชายหญิงคู่หนึ่งในนั้นคือนิทัศน์กับปิยะ
“ปาลี ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
พอเห็นปาลีถูกดนุพลจูงเข้ามาในห้อง ปิยะที่ตอนแรกคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของนิทัศน์ก็ตกใจจนลุกขึ้นยืนทันที
นิทัศน์ไม่ออกเสียง แต่คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจนแทบไม่เหลือช่องว่าง ดวงตาจ้องเขม็งไปที่มือเล็กของปาลีที่ถูกดนุพลกุมไว้แน่นตอนเดินจูงเข้ามา มุมปากยิ้มร้ายค้างไปชั่วขณะ
“ปิยะ เธออยู่ที่นี่เอง”ปาลีเข้าไปจูงมือปิยะด้วยความดีใจระคนตกใจ
“พวกเธอรู้จักกันด้วยเหรอ?”ดนุพลถามด้วยความตกใจเล็กน้อย
ไม่รอให้ปาลีอธิบาย นิทัศน์ที่นั่งไขว่ห้างเงยหน้ามองอยู่ตรงโซฟาก็ยิ้มเยาะพลางเอ่ยขึ้นมา“ยิ่งกว่ารู้จักกันซะอีก เธอก็คือแม่สาวพรหมจรรย์หัวโบราณคนนั้นที่เป็นหัวหน้าเลขาของผมไง เมื่อกี้เพิ่งจะพูดถึงเธอไปเองนะ พอพูดถึงก็โผล่มาพีดีเลย!”
พอดนุพลได้ฟังที่พูด สีหน้าก็เรียบเฉยไปทันที เขาดึงร่างของปาลีเข้ามาในอ้อมกอด พูดต่อหน้านิทัศน์“ท่านประธานนิทัศน์ เธอคนนี้เป็นผู้หญิงของผม ผมไม่อยากให้คุณใช้คำพูดแบบนี้มาพูดถึงเธอ ไม่อย่างนั้น ผมก็คงต้องกลายเป็นศัตรูกับคุณแล้ว”
นิทัศน์กล้าใช้คำว่าแม่สาวพรหมจรรย์หัวโบราณมาพูดถึงปาลี ก็หมายความว่าเขาเคยลงมือกับปาลีมาก่อน เพียงแค่ไม่สำเร็จเท่านั้น พอคิดแบบนั้นแล้ว ในใจของดนุพลก็นึกโกรธขึ้นมา
นิทัศน์มุมปากดึงไปนิด เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบทีหนึ่ง หลังจากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก
ท่าทางแบบนี้ของเขาก็ชัดเจนแล้วว่าเขายอมถอยให้ ทำให้ปาลีเผลอตะลึงไปพักหนึ่ง
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าเลขาที่อยู่เคียงข้างนิทัศน์ เธอนั้นก็เข้าใจนิทัศน์อยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าผู้คนหรือลับหลัง เขาก็ทำตัวกร่างใส่ราวกับตนเองเป็นจักรพรรดิ ไม่เคยจะเห็นเขายอมถอยให้ใครเลยแม้แต่เล็กน้อย
แต่ตอนนี้เขากลับยอมถอยให้ดนุพล คิดไม่ออกเลยว่าอย่างดนุพลจะมีหน้ามีตามากขนาดนั้น?
ปาลีอดหันไปมองดนุพลหลายๆ รอบไม่ได้ รู้สึกเหมือนยิ่งมองเธอยิ่งอ่านเขาไม่ออก
ตอนนั้น ดนุพลชี้ไปที่ชายหนุ่มอีกสองคนในห้องพลางแนะนำพวกเขาให้กับปาลี“สองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทของฉันมาตั้งแต่สมัยเด็ก หมอนี่ชื่อนัฐพงษ์ ส่วนหมอนี่ชื่อจักรกฤษ”
“สวัสดีทุกคน!”
ปาลีพูดทักทายอย่างมีมารยาท อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองพวกเขาหลายๆ รอบ เพราะพวกเขาทั้งหล่อทั้งน่ามอง
“สวัสดี ผมทำงานเป็นหมอ คราวหน้าถ้าเจ็บป่วยอะไรมาหาผมได้นะ จะลดราคาให้สามสิบเปอร์เซ็นต์เลย”
นัฐพงษ์เป็นผู้ชายประเภทที่โตมามีหน้าตาสะสวยยิ่งกว่าผู้หญิง เขาสวมแว่นสายตากรอบบางสีเงิน สวมเสื้อผ้าสีขาวทั้งตัว ดูสง่างามสุดๆ
“แนะนำตัวอะไรของนายเนี่ย เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็มาพูดเรื่องเจ็บป่วยอะไรนั่นแล้ว น่าเบื่อชะมัด พี่สะใภ้อย่าไปใส่ใจหมอนี่เลยนะ หมอนี่เจอใครก็พูดจาแบบนี้ อย่าคิดมากล่ะ”
จักรกฤษดีดหน้าผากนัฐพงษ์อย่างหงุดหงิดไปทีนึง
เขามีผิวสีน้ำผึ้งดูสุขภาพดี หน้าตาคมคาย ดูหล่อเหลาระดับหนึ่ง แต่คำพูดคำจาฟังดูเอ้อระเหยลอยชาย เพิ่งเจอกันวันแรกก็เอ่ยปากเรียกปาลีว่าพี่สะใภ้ซะแล้ว
ปาลีโดนเขาเรียกแบบนั้นก็หน้าร้อนขึ้นมา ได้แต่พยักหน้ารับอย่างกระอักกระอ่วนอยู่ครู่หนึ่ง
หลังจากนั้นทุกคนก็นั่งลง ร้องเพลงด้วยกันอยู่หลายเพลง ดื่มกันไปก็หลายแก้ว แล้วก็เริ่มเล่นไพ่กัน
“ทุกคน ถ้าจะเล่น ก็ต้องเล่นแบบพิเศษหน่อยสิ เล่นแบบชนะได้เงิน แพ้เสียเงินน่ะมันน่าเบื่อจะตาย”
จักรกฤษพูดอย่างตื่นเต้น“เอางี้มั้ย พวกเราเล่นแบบใครแพ้ต้องถอดเสื้อผ้าดีกว่า ทีมไหนแพ้ก็ให้ผู้หญิงของทีมนั้นถอดทีละชิ้น ทุกคนคิดว่าดีไหมล่ะ?”
ได้ยินแบบนั้น ทั้งปาลีและปิยะก็หน้าเปลี่ยนสีทันที
หญิงสาวอีกสองคนที่อยู่กับจักรกฤษและนัฐพงษ์พากันหัวเราะคิกคัก พวกเธอทั้งสองเป็นสาวนั่งดื่มของคลับแห่งนี้ หากลูกค้าอยากเล่นอะไรพวกเธอก็พร้อมใจจะร่วมด้วย แถมพวกเธอเคยเล่นอะไรที่เกินเลยยิ่งกว่าเล่นไพ่ถอดเสื้อผ้าแบบนี้ไปแล้ว ยังจะมีอะไรให้กลัวอีก
“ฉันไม่มีความเห็น”
นัฐพงษ์ยักไหล่ตอบ ถึงจะบอกว่าเขาเป็นเทพบุตรในชุดขาว ช่วยเหลือรักษาผู้คน แต่นั่นมันก็แค่ในช่วงกลางวัน ตกกลางคืนเมื่อไหร่เขาก็คือเขา ทำทุกอย่างตามใจอยาก
“ฉันเอาด้วย”
นิทัศน์ยกยิ้มพลางจ้องมองไปยังปาลีที่หน้าซีดเผือด
สุดท้ายก็เหลือแค่ดนุพลที่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
已经是最新一章了
加载中
