4

“น้ำหวานอาบน้ำซะ เดี๋ยวพี่มานอนด้วย” จูบหน้าผากเนียน ระเรื่อยมาจูบกลีบปากสีชมพูจิ้มลิ้มอย่างอ้อยอิ่ง หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะ ตื่นเต้นทุกครั้งเวลาแตะเนื้อต้องตัวสาวน้อยคนงาม เหมือนตัวเองได้กลับเป็นหนุ่มวัยคะนอง คล้อยหลังหม่อมเจ้าอิทธิพันธ์ ที่กลับไปห้องนอนอยู่ทางปีกขวา น้ำหวานกระโดดโลดเต้นดีใจ ฉีกยิ้มกว้าง ล้มตัวนอนหงายเหยียดยาวบนเตียงกว้างสีขาว เธอมองโคมไฟสวยงามห้อยระย้าเพลินตา ไม่คาดฝันว่าชีวิตเธอจะมีวันนี้ วันที่ได้กินดี อยู่ดี และที่ๆ เธออยู่ไม่ใช่แค่บ้าน แต่เป็นวัง! โอ้! มันช่างวิเศษเหลือเกิน ก่อนความคิดเลิศหรูเตลิดกู่ไม่กลับ เธอรีบลุกจากเตียง พาตัวหายเข้าไปในห้องน้ำ จัดการอาบน้ำประพรมน้ำหอมฟุ้ง ทั่วตัว เพื่อรอรับสามีที่บอกจะมานอนร่วมห้อง ด้วยหน้าระรื่น สดชื่นหัวใจ ร่างเพรียวบางห่อหุ่มด้วยผ้าขนหนูสีขาว หยุดยืนหน้าตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ เธอเปิดตู้ออก ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็น ชุดสวยๆ แขวนเรียงรายเต็มตู้ เธอหยิบชุดนั้นชุดนี้ออกมาทาบตัว พลันเสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกสายตาน้ำหวานหันไปมองเห็นหม่อมเจ้าอิทธิพันธ์เดินเข้ามา เขาอยู่ในชุดนอนสีฟ้า จ้องร่างเพรียวบางที่ผ้าขนหนูพันกาย ด้วยหัวใจระทึก เป็นแบบนี้ทุกครั้ง สิน่า เวลาน้ำหวานนุ่งผ้าหรือไม่นุ่งอะไรเลย เขาจะมีอาการตื่นเต้น เลือดสูบฉีดรุนแรง มีเมียเด็กเป็นแบบนี้นี่เอง “ทำไมไม่สวมชุดนอนล่ะ พี่สั่งคนเตรียมไว้ให้ในตู้แล้วนี่” จับจูงมือเล็กไปที่ตู้เสื้อผ้า “นี่ไงน้ำหวาน มันเป็นของเธอเลือกใส่ตามใจชอบ” “เอ่อ...คือ มันเยอะจนน้ำหวานเลือกไม่ถูกค่ะ” น้ำหวานตอบอย่างเจียมตัว “งั้นพี่เลือกให้” ชุดนอนโปรงบางใสแจ๋วสีขาว เหมือนไม่ได้ช่วยปกปิดอะไร ถูกยื่นมาตรงหน้าเธอ เรียกสีแดงระเรื่อเต็มแก้มสาว “ทำไมมันบางแบบนี้คะท่านพี่ ใส่ก็เหมือนไม่ได้ใส่ค่ะ” แก้มสาวแดงแปร๊ดลามถึงใบหู ไม่กล้ารับชุดมาสวมใส่ “อยู่กับพี่ใส่แค่นี้พอ ไหนบอกว่าจะทำตามที่พี่สั่งไงล่ะ ลืมแล้วเหรอเมียจ๋า” ท่านชายสูงศักดิ์ทวงคำพูดของน้ำหวานที่ลั่นวาจาไว้ “เอ่อ ค่ะ” เธอรับชุดนอนตัวบางจากมือประมุขวัง กำลังจะหมุนตัวเข้าไปใส่ในห้องน้ำ ก็ถูกมือนุ่มคว้าข้อมือไว้ จึงช้อนตาขึ้นมองก็เห็นดวงตาสีดำฝ้าฟางวิบวับสื่อความนัยวาบหวิว “เปลี่ยนตรงนี้แหละ พี่อยากดู” สั่งน้ำเสียงตื่นเต้น จ้องน้ำหวานนิ่ง กระตุ้นให้เธอทำตามคำสั่งโดยพลัน ผ้าขนหนูถูกปลดลงไปกองกับพื้น เรือนร่างขาวเนียนละเอียด เปิดเปลือย สองเต้าเบียดชิดมีเม็ดทับทิมสีสดประดับยอด อวดสายตาท่านชายสูงศักดิ์ที่ยืนหายใจแรง ติดขัด ลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากกับภาพนางฟ้าเปลือยกายที่เห็นอยู่ตรงหน้า เขาจ้องเธอตาไม่กะพริบ ไม่ทันที่น้ำหวานจะได้สวมชุดนอนให้เรียบร้อย ร่างหนาก็พุ่งเข้าหา ฉกจูบกอดรัดนัวเนียวาบหวิว ลิ้นหนาพุ่งเข้าหาเต้าอวบใหญ่ที่แสนคิดถึง ตวัดเลีย สลับดูดดึงจนหัวนมเม็ดน้อยแทบหลุดติดปากอย่างมูมมาม มือเร่งขยำก้นงอน ปลุกเร่าอารมณ์สาวให้ตื่นเตลิดอย่างรวดเร็ว “อื้อออ…” น้ำหวานครางยาว ร่างสาวสั่นระริก มือนุ่มโอบกอดร่างหนา ลูบไล้สะเปะสะปะ ท่านชายสูงศักดิ์ดันร่างเพรียวบางชิดประตูตู้เสื้อผ้า เร่งปลด ชุดนอนตัวเองเหลือชุดวันเกิดเหมือนเมียรัก รวบขาข้างหนึ่งของเธอมาโอบสะโพกย้อยนิดๆ ฝังกระแทกท่อนลำมังกรรักตัวเขื่องผลุบหายเข้าร่องสาวที่คับฝืด จนหน้าบิดเบ้ เสียวเสียดแรงตอดรัดของเมียจ๋า “เมียจ๋าตอดตุบๆ อูว เสียว” เสียงทุ้มพร่า เป่าปากฟู่! ระบายอาการเสียวรุมเร้า “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงหวานครางระงมกับจังหวะกระแทกเข้ากระแทกออกของสามีสูงศักดิ์ ขาอีกข้างถูกรวบมาเกาะสะโพก เพิ่มแรงกระหน่ำจัดหนักๆ เน้นๆ ร่างน้ำหวานลอยขึ้นลงตามจังหวะรัก เธอกัดปากแน่น นัยน์ตาหลับปรือ ซ่านเสียวเหลือทน “เมียจ๋า ชอบท่านี้ไหม เข้าลึกดีนะ” ท่านชายถาม แต่ไม่หยุดรอคำตอบกลับเดินเครื่องอัดใส่ร่างเพรียวบางจนสั่นสะท้านสะเทือน กรีดร้องเสียงหลง “อ่า อ่า ลึกจัง อ๊า” น้ำหวานโอบคอสามีแน่น นมเบียดอกหนา เสียดสีจนเธอเสียว ร้องไม่เป็นภาษา เขากระเตงกระแทกอยู่สักพักก็วางเมียรักลงนอนบนเตียง แล้วกระหน่ำซอยเข้าช่องทางรักจนนับไม่ทัน เสียงหวานร่ำร้องขาดหาย เหลือแต่เพียงเสียงเรียกร้อง “ท่านพี่ เร็ว น้ำหวานเสร็จ กรี๊ดดด” เสียงหวีดร้องเป็นสัญญาณบอกว่าเธอกระโดดคว้าดาวพร่างพราวมากอดเรียบร้อยแล้วด้วยใบหน้ายิ้มเหนื่อย “รอ พ พี่ อูย โอ๊ยยย” ร่างหนาซอยไม่หยุด หนักขึ้น รัวถี่ไม่กี่ทีธารรักอุ่นพวยพุ่งเข้าตัวน้ำหวานอย่างหมดแรง ก่อนซวนซบร่างเพรียวบาง นอนหายใจระรวยไปด้วยกัน ปากหนาประพรมจูบแก้มใส ไซ้ซอกคออย่างลุ่มหลงเมียเด็กที่จะมอบตำแหน่ง ‘ชายา’ ให้ “ที่ฉันเรียกทุกคนมาวันนี้มีเรื่องจะบอก…” หม่อมเจ้าอิทธิพันธ์กวาดตามองบ่าวไพร่ที่มารวมตัวกันในห้องโถง นมอุ่นรอฟังตาแป๋ว จิตใจจดจ่อ เขาหันไปสบตาน้ำหวานที่นั่งบนโซฟาคู่กัน กุมมือหญิงสาวที่เย็นเฉียบ รอยยิ้มอบอุ่น ให้กำลังใจสาวน้อยวัยละอ่อนที่มีดวงตาสดใจจนทำให้เขาตัดสินใจทำบางอย่างอย่างรวดเร็ว “ฉันจะแต่งงานกับน้ำหวาน!” เสียงเฮ! ยินดีปรีดาอย่างลืมตัวของบ่าวไพร่ แม่นมชราน้ำตารื้นเมื่อได้ยินคำประกาศของประมุขวัง “โอ้ นมยินดีกับท่านชายด้วยค่ะ ท่านชายจะมีคนดูแล นมไม่ต้องห่วงแล้ว” เสียงเอื้ออารี มาพร้อมกับน้ำตาแห่งความปลื้มปิติที่ประมุขวังจะมีคนดูแลแทนเธอ หลังจากชายาท่านเสียไปนาน เพิ่งจะวันนี้ที่ท่านชายสูงศักดิ์รับชายาใหม่ “งานอภิเษกจะจัดขึ้นที่วัง แม่นมอุ่นไม่ต้องเหนื่อยนะ เพราะฉันจ้างออแกไนซ์มาจัดการ” ประมุขวังป่าวประกาศบอกบ่าวไพร่ ด้วยรอยยิ้มดีใจ ระคนตื่นเต้นกับงานสำคัญของตน ท่านชายสูงศักดิ์บีบมือน้ำหวานแน่น ตื่นเต้นไม่แพ้คนมือเล็ก การแต่งงานแม้เป็นครั้งที่สอง แต่เขากลับลิงโลดกว่าเมื่อแต่งงานครั้งแรก ไม่รู้เพราะว่าที่เจ้าสาวเด็กกว่าหรือเปล่า