已经是第一章了
9
เหมือนคนตัวโตจะรับสัมผัสของแก้วตาได้ เขาขยับตัว บิดกายช้าๆ ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง พลันสายตาของทั้งสองประสานกันนิ่งงัน เป็นแก้วตาได้สติเอ่ยถามเสียงอ่อนนุ่ม ทว่าจิตใจว้าวุ่น พอรู้ว่าต้องกลับกรุงเทพฯ ไปทำงานในไม่ช้า
“หลับสบายไหมคะ”
“สบายครับ”
“อยากดื่มอะไรไหมคะ”
ดวงตาของทั้งสองยังจับจ้องกันอยู่ โ
已经是最新一章了
加载中
