๖.๔ ดอกรักสีชมพู
น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดเย็นชาก่อนหน้านี้ เปลี่ยนเป็นนุ่มนวลงอนง้อเอาใจ พร้อมกับไล้มือไปตามพวงแก้มใสอย่างทะนุถนอม ราวกับเป็นคนละคนกับที่เพิ่งถาโถมจวนจ้วงใส่เธออย่างดุดันเมื่อครู่นี้
“...” อนุรดีไม่ตอบแต่ส่ายหน้าแทนคำพูด
“พี่ก็รู้ว่าหนูดีไม่โกรธ ไม่งั้นคงไม่ครางซี้ดๆ และบอกให้พี่กระแทกแรงๆ หรอก เรียน