ลูกของใคร

ครึ่งชั่วโมงต่อมา งามฟ้านั่งตัวแข็งอยู่ข้างๆ ฆนศิลา “เงียบอย่าพูดมากนะไม่อย่างนั้นฉันจะมัดเธอไว้อย่างนี้สักสองสามชั่วโมง งามฟ้ามองนอกหน้าต่างรถ “หันมาทางนี้” ฆนศิลากดแก้มนุ่มด้วยอุ้งมือ สัมผัสน้ำตาบนแก้มนวลรู้สึกใจอ่อนไหว แต่ก็ไม่เท่ากับได้สบตาตัดพ้อของเธอ ชายหนุ่มปลดเนกไทจากปากและข้อมือบางไม่