ฉันมันคนเลว

เสื่อผืนใหญ่ปูอยู่ใต้ต้นมะม่วงใบหนาห่างจากบ้านหลังเล็กที่กำลังก่อสร้างให้เหมือนเดิมมากที่สุด ร่างสูงของฆนศิลาในลืมตาอยู่ แต่แว่นกัดแดดปกปิดทำให้คนเข้ามาใกล้ไม่กล้าเรียกเจ้านาย “มีอะไร” “เจ้านาย” นัฐสะดุ้งหลังจากที่ชะเง้อมองหน้าเจ้านายหนุ่มใกล้ๆ “ว่าไง” ฆนศิลาเสียงขรึมยังไม่ลุกขึ้น “สายจากคุณฆนาก