ไม่ยกโทษ

งามฟ้าเหนื่อยเพราะวิ่งให้ว่าวจุฬาของลูกชายร่อนขึ้นบนท้องฟ้า เพราะแรงลมที่มีมากและมาแรงเป็นระยะๆ ทำให้ว่าวร่อนขึ้นลงไม่อยู่นิ่งสม่ำเสมอ “คุณงามฟ้านุดีดูต่อให้เองนั่งพักเถอะคะ” “เอาอย่างนั้นเหรอ แต่ดีใจนะที่ได้ยินเพราะงามหอบแล้วนุดีเห็นไหม” งามฟ้ายิ้มให้นุดีก่อนจะเดินไปทรุดนั่งบนเสื่อซึ่งปูบนเนินทรา