已经是第一章了
ตอนที่11 ยังไม่ชัดเจน
ตอนที่11 ยังไม่ชัดเจน
คุณลุงหน้าเงิน คุณน้าใจดำอำมหิต ถ้าไม่ใช่มีพี่พินอยู่ จารวีก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว
“พี่พิน พี่รู้จักกับยศพลได้อย่างไรหรอ”จารวีถามขึ้นมา
ร้อยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นใบหน้าของยุพิน“เราสองคนเพิ่งรู้จักได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น แต่เขาดีต่อพี่มาก น้องวี เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดในโลก พี่รู้สึกว่าคนที่พี่ตามหาในชาตินี้ก็คือเขา.....”
“แต่......”จารวีไม่กล้าคุยต่อไปอีก แบกกระเป๋าเดินทางแล้วเดินออกไป“พี่พิน อีกกี่วันหนู่ค่อยกลับมา กระโปรงนี้พี่เอาไปคืนให้เขา พี่ชอบเขาไม่ได้แสดงว่าหนูต้องรับเขา ทีหลังไม่ว่าเขาจะส่งอะไรมา หนูล้วนไม่เอา......”
ณ บ้านของอังคณา
จารวีก้มตัวอยู่กองหนังสือ มือจับดินสอแต่เหม่อลอยกับหนังสืออยู่ อังคณากำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เล่นเกมส์อยู่“คณา ฉันพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งอยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันควรทำยังไง”
อังคณากำลังตั้งอกตั้งใจเล่นเกมส์อยู่“งั้นก็ไปบอกพี่สาวเธอและเตือนเธอด้วยสิ”
“แต่พี่สาวฉันรักเขาจะตาย แล้วจะทำยังไง”
“ไอ๊ พวกสาวสวยล้วนชอบเจ้าชู้ เธอใจเย็นๆ ในเมื่อพี่สาวเธอชอบเขาอย่างสุดจิตสุดใจ เธอที่เป็นน้องสาวก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ อีกทั้งเธอรู้ได้ไง ว่าเขาจะทำร้ายพี่สาวเธอ”
“ฉันไม่คุยกับแกล่ะ ยังไง เขาก็อยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันไม่ยุ่งไม่ได้....”
“งั้นเธอก็ไปฆ่าเขาสิ ”อังคณายิงกระสุนปืนใหญ่ออกไป ยิงถูกเป้าหมายพอดี เธอหัวเราะดังๆขึ้นมา“โอเย่ ฉันชนะแล้ว”
ฆ่าเขา！
“กร๊อกๆๆ......”สีเคราะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้น อังคณารีบวี่งไป“กูไปดูว่าเป็นใคร เคาระจนประตูของกูจะพังล่ะ”
จารวีจ้องมองกล้องถ่ายรูปที่อยู่ข้างคอมพิวเตอร์ของอังคณา เธอหวั่นไหวในใจไปนิด แล้วคว้าเอาการ์ดหน่วยความจำในกระเป๋าออกมา เสียบเข้าไป หลังเปิดกล้อง ภาพที่อยู่การ์ดหน่วยความจำนั้นก็แสดงออกมา เธอแค่มองดูตาเดียวก็ไม่กล้าดูต่อไปอีก
ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่านาย......จารวีรีบถอดการ์ดหน่วยความจำออกมา ใช้แรงหักมันเป็นสองซีก กำในฝ่ามืออย่างแน่น แน่นจนฝ่ามือเจ็บปวด
มีเสียงฝีเท้าหยุดชะงักที่หน้าประตู
“คณา คือใครอะ.....”จารวีรู้สึกแปลก จึงเงยหน้าขึนมามอง ข้างหลังของอังคณามีผู้ชายร่างใหญ่หล่อเหลายืนอยู่ อังคณาไม่เคยมีภูมิคุ้มกันต่อชายหล่อตลอด ตอนนี้ดวงตาเธอมีแต่ฟองสีชมพู เธอพาหมาป่าตัวนี้เข้าบ้านด้วยตนเอง และชี้ไปยังจารวีเพื่อแสดงความดีกับยศพล
“นี่สิ เธอใช่จารวีที่คุณตามหาไหมคะ”
ยศพลถอดแว่นตากันแดดออกมา มองไปยังจารวีและยิ้มยั่วเย้า“จารวี เธอซ่อนลึกจริงๆ”
จารวีจ้องเขม็งไปยังอังคณาอย่างดุร้าย“แกขายฉันชัดๆ”
“ซิๆ ชายหล่อนี้ไม่เลวนะ”อังคณาเดินไปเข้าใกล้จารวี ก้มหัวพูดไปข้างๆหูเธอด้วยเสียงต่ำ“เขามีเฟอร์รารีนะ วี เธอควร พอใจสิ ถ้ามีผู้ชายแบบนี้ชอบฉัน ฉันจะเอาตัวไปให้ทันทีเลย”จารวีมองเธออย่างเมินเฉย คิดในใจว่า：ถ้าเธอรู้ธาตุแท้ของเขา เธอจะกล้าพูดแบบนี้อีกไหม
ออกจากบ้านอังคณา จารวีเงยหน้ามองยศพลด้วยใบหน้าไร้อารมณ์“เราสองคนเคลียร์กันแล้ว นายอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“จารวี เธอมีสิทธิ์อะไรที่มาหยิงผยองต่อหน้าฉัน ใครบอกเคลียร์กันแล้ว เธอเตะฉันไปทีหนึ่ง แถมวิ่งหนีไป ยังกล้ามาบอกว่าเคลียร์กันแล้วหรอ......”จารวีแบกกระเป๋าหนังสือเดินบนถนนคนเดิน และยศพลขับเฟอร์รารีด้วยความเร็วเหมือนหอยทาก เพื่อไปเท่ากันกับเธอ
已经是最新一章了
加载中
