已经是第一章了
บทที่568 เสี่ยวหว่าน เป็นเขา
บทที่568 เสี่ยวหว่าน เป็นเขา
“กู้ซึง เราวิ่งมาไกลพอแล้ว นายวางฉันลงก่อน แล้วพักสักหน่อยเถอะ”
เย้นหว่านพูดด้วยลำคอแหบแห้งอย่างไม่อาจฝืนทน
เธอเห็นว่ากู้ซึงวิ่งจนใบหน้าแดงก่ำ เหงื่อบนหน้าผากของเขาหยดลงมาเหมือนสายฝนอย่างนั้น
เขาถูกโอ๋มาตั้งแต่เด็ก สมรรถภาพทางกายจึงไม่ได้แกร่งกล้าอยู่แล้ว วิ่งมาเป็นเ
已经是最新一章了
加载中
