บทที่16.ยอมดีๆ หรือจะให้ปล้ำ 3/3

3/3 พิชญ์สินีตกตะลึง ปากกาในมือตกหล่นหลุดออกจากมือ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาหลังมีเงาดำๆ ทาบทับปิดแสงไฟในขณะที่กำลังบันทึกประวัติคนไข้ลงในสมุด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอิ่มเผยออ้า เธอไม่อยากเชื่อสายตาว่าจะเห็นอเล็คซานเดอร์อยู่ที่นี่ ในเวลานี้ ชายหนุ่มยืนฉีกยิ้มแป้น สองมือหิ้วกระเป๋าใส่ของพะลุงพะลัง