已经是第一章了
บทที่271 เราสองคนต่างปล่อยมือกันเถอะ
บทที่271 เราสองคนต่างปล่อยมือกันเถอะ
เสิ่นอีเวยคิดว่าเธอได้ยินผิดดังนั้นเธอจึงนิ่งเงียบและไม่พูดอะไร
ความรู้สึกแบบนี้มันยังไงกันแน่นะ?
มันเหมือนกับตกอยู่ในห้วงทะเลลึก เคว้งคว้างจับต้องอะไรไม่ได้ มองอะไรไม่เห็น ไม่ได้ยินเสียงใด ๆทั้งสิ้นแม้แต่จะส่งเสียงร้องก็ทำไม่ได้
แต่ก็ปฏิเส
已经是最新一章了
加载中
