ตอนที่7 จะใช้เด็กผูกมัดผมหรือ

ตอนที่7 จะใช้เด็กผูกมัดผมหรือ จันทรัตร์จุงมือหทัยพัชรเดินต่อไป เงยหน้าก็เห็นสุพจน์ทันที แปลกใจนิดๆ แต่แป๊บเดียวก็ปรับตัวทัน เดินต่อไปด้วยใบหน้าสงบ “เธอมาทำอะไรที่นี่? ” สุพจน์ถาม หทัยพัชรพูดด้วยเสียงโกรธ“คุณรู้ไหมจันทรัตร์……” จันทรัตร์ดึงแขนหทัยพัชรไว้ ไม่อย่าให้เธอพูดต่อ “ฉันมาดูคุณกรรณารา” สุพจน์เม้มปาก พูดอย่างประชดประชันว่า “เธอจะใจดีขนาดนี้เหรอ” “อื้อ ไปดูหน่อย นอนตั้งครึ่งเดือนแล้ว “จันทรัตร์ก็พูดอย่างประชดประชันเช่นกัน ตามสุพจน์ไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย จันทรัตร์เห็นหน้าซีดของกรรณาราทันที หน้าผากยังฉีกยาบาดทะยักอยู่ แค่ครึ่งเดือน เธอผอมลงมาก เพื่อจะกระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างจันทรัตร์และสุพจน์ เธอก็ทำได้เสียทุกอย่างจริงๆ “พี่สุพจน์……” ประตูเปิดออก กรรณาราร้องอย่างดีใจ พอเห็นจันทรัตร์ สีหน้าเย็นชาทันที พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เธอมาทำไหม จะมาดูว่าฉันตายหรือยังเหรอ” จันทรัตร์ไม่โกรธ เดินเข้ามาอย่างสงบ “มาเยี่ยมคุณกรรณาราคะ นอนโรงบาลตั้งครึ่งเดือน ยังไม่ดีขึ้นเลย พี่สุพจน์เป็นห่วงแย่เลยเนอะ” ใจกรรณาราคุกรุ่นและเร่าร้อนเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอก เธอแย่งสามีของจันทรัตร์ ยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนเป็นเรื่องของคนอื่นด้วยซ้ำ ทำให้กรรณารายิ่งเกลียดจันทรัตร์มากขึ้น “ถ้าคุณไม่อิจฉาฉัน ครอบครองผู้ชายของฉันไว้ ทำไมฉันต้องมานอนที่นี่ละ จันทรัตร์ เธอโหดร้ายมาก กรรมจะตามสนองแก่สักวันหนึ่ง” จันทรัตร์ยิ้ม ถึงจะมีกรรมตามสนองก็ไม่ใช่ฉัน “คุณกรรณารา พูดคำนี้ไม่รู้สึกอายบ้างหรือ เธอแย่งสามีฉันไปเป็นเวลาห้าปี เป็นกิ๊กทำได้ถึงขนาดนี้ ก็สุดยอดจริงๆ” กรรณาราโกรธจนหน้าแดง โดนจันทรัตร์ประชดประชันอย่างนี้ ยิ่งพูดเสียงดังขึ้น “ตอนนั้นฉันกับสุพจน์จะแต่งงานกันแล้ว เธอนั้นแหละเป็นกิ๊ก บีบบังคับทำให้แม่ฉันต้องตาย เธอมีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก เธอนั้นแหละที่เป็นกิ๊ก” “เหรอคะ” จันทรัตร์พูดอย่างไม่สะทกสะเทือนสักนิด เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด “ หากสุพจน์ไม่ลืมฉัน เธอว่าเขาจะรักเธอไหม กรรณารา เธอปลอมตัวเป็นฉันอยู่มาห้าปี อยู่ในเงาของฉัน มีสิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก ถ้าเธอไม่โกหก ชาตินี้สุพจน์ก็คงไม่มีวันมองหน้าเธอหลอก” คำพูดที่ก้าวร้าวทำให้กรรณาราได้รับความกระตุ้น เข้ามองจันทรัตร์ด้วยดวงตาแดงเหมือนปีศาจ เธอปลอมตัวเป็นจันทรัตร์ครอบครองสุพจน์มาห้าปี แล้วไง แค่มีวิธี เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ “ฉันท้องแล้ว” จันทรัตร์พูด “เป็นลูกของฉันกับพี่สุพจน์เอง” กรรณาราตกใจตาโต โกรธจนตะโกนกรี๊ด จับของโยนจันทรัตร์ ยังดีที่จันทรัตร์หลบทัน โยนไม่ถูกตัว “จันทรัตร์”เธอไปตายซะ เธอไม่ได้ตายดีแน่” กรรณาราพาลโมโหโกรธเกรี้ยว สุพจน์ได้ยินเสียงทะเลาะดังออกมาจากห้องคนป่วย ก็รีบวิ่งเข้ามา กรรณาราโวยวาย เห็นสุพจน์เข้ามา ร้องไห้ว่า “พี่สุพจน์ พี่ให้จันทรัตร์ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ เธอโหดร้ายมาก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” สีหน้าสุพจน์เปลี่ยนทันที ถามด้วยเสียงโกรธ “จันทรัตร์ เธอทำอะไรกับกรรณารา” “ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่บอกเธอว่า ฉันท้อง” คำพูดนี้เหมือนลูกระเบิด สุพจน์ตื่นตระหนก ไม่คิดว่าจันทรัตร์จะมีเล่ห์เหลี่ยมขนาดนี้ ทำอะไรลับหลังให้ตัวเองท้องได้ สุพจน์ลากมือจันทรัตร์ พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอออกไป” จันทรัตร์เดินตามสุพจน์ออกไปอย่างสงบ ไม่ได้ตกอกตกใจอะไร แต่การกระทำของเธอกระแทกใจสุพจน์ สุพจน์ไม่ชอบจันทรัตร์เล่นเล่ห์เหลี่ยม แม้แต่เรื่องตั้งครรภ์ก็เอามาหลอกล้อเขา พูดเสียงต่ำๆว่า “เธอท้องกับผมได้ไง เธอทำอะไร ” จันทรัตร์ลูบท้อง “ฉันเคยพูดแล้วว่าอยากมีลูก ฉันก็มีวิธีของฉัน คุณวางใจได้ ก่อนที่ลูกจะออกมา ฉันจะดูแลเอง คุณไม่ต้องกังวล” “จันทรัตร์” สุพจน์เรียกอย่างตะโกน แววตาดุดันจ้องมองเธอ “จะคลอดลูก เธอไม่ได้ถามผมสักคำ อยู่ๆก็มีลูกโผล่ออกมาคนนึง เธอจะใช้ลูกผูกมัดผม แล้วไม่อยากหย่ากับผมใช่ไหม”