บทที่2.เด็ดปีกนางฟ้า 3/7

“ฟ้าก็ไม่คิดว่าคนแบบคุณจะให้ฟ้าไปทำกับข้าวให้กินหรอกค่ะฟ้าถึงปฏิเสธ” “หึ!! แล้วคิดเหรอว่าจะรอดน่ะ หากฉันอยากได้ไม่มีสิ่งไหนที่ฉันคว้าเอามาครอบครองไม่ได้หรอกนะ แองเจิ้ล” “ฟ้ารู้ว่าคนเลว!! อย่างคุณทำได้ทุกอย่างนั่นแหละค่ะ แม้กระทั่งฉุดคร่าแบบคนไร้ศิลธรรม” “เธอปากดีกว่าที่ฉันคิดนะแองเจิ้ล ฉันชักอยากรู้แล้วสิว่า ปากของเธอจะหวานล้ำได้ขนาดไหน ม้าพยศแบบนี้ฉันชอบ การได้ปราบพยศผู้หญิงรั้นๆ สักคนมันสนุกจะตายไป เธอคงคิดว่าการทำแบบนี้จะเพิ่มค่าตัวได้ล่ะสินะ บอกให้รู้ไว้นะคนสวย เธอไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ เธออยากได้อะไรฉันก็พร้อมที่จะทูนให้อยู่แล้ว ไม่ต้องทำท่าโก่งราคาแบบนี้หรอก มันน่าเบื่อมากกว่าเร้าใจ” “ฟ้าไม่ได้เล่นตัวค่ะ!! ฟ้าไม่โก่งราคาด้วย!! ฟ้าไม่ต้องการเงินของคุณสักสตางค์!! ยังมีคนอีกเยอะแยะที่ไม่ต้องการเงินสกปรกของคุณเหมือนฟ้าค่ะ” “โอ๊ะ!! โอ เงินฉันไม่เคยตกหล่นแบงก์ใหม่เอี่ยม นำออกมาจากธนาคารทั้งนั้น ฉันว่ากลิ่นมันหอมฟุ้งดีจะตายไป พึ่งจะมีเธอคนแรกนะที่ว่าเงินของฉันสกปรก” ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาทิ้งตัวลงนั่งปลายเตียงนอนจนที่นอนสปริงอย่างดียุบวาบ “คุณคิดจะทำอะไรคะ คุณฮิลล์!!” เนตรอัปสรรวบปลายเท้าเข้ามาชิดลำตัวเพิ่มขึ้น เธอเบียดตัวกับหัวเตียงนอนที่บุด้วยนวมอย่างดีจนแทบจะจมหายไปในนั้น ดวงตากลมโตเบิกกว้างและตื่นตระหนก “เล่นเกม จับหนู และถ้าหนูอย่างเธอหนีรอดเงื้อมมือฉันฉันจะยอมตัดใจปล่อยเธอไป” ทันทีที่พูดจบ ร่างกำยำกระโจนพรวดเดียวถึงตัวของหญิงสาว โดยที่เธอไม่มีโอกาสดิ้นหนี เมื่อร่างหนาหนักคร่อมทับไว้ทั้งตัว มือเล็กๆ ถูกตรึงด้วยอุ้งมือหนา ร่างกายอ่อนบางถูกกักด้วยเรือนกายกำยำ “ปล่อยนะ!! ปล่อยฟ้าเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้นจะร้องให้บ้านแตกเลย!!” “ก็ร้องไปสิใครห้าม!! บ้านฉันใช้วัสดุอย่างดีก่อสร้างเก็บเสียงได้ร้อยเปอร์เซ็นต์!! หากเสียงเธอดังลอดออกไปข้างนอกได้ฉันจะฟ้องร้องวิศวกรที่ก่อสร้างบ้านหลังนี้ทั้งหมด” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เขาซุกไซ้ปลายจมูกกับผิวแก้มเนียนใส “อ้ายยย ปล่อยสิ ปล่อยเส้!! คนบ้า คนป่าเถื่อน คุณเห็นฟ้าเป็นอะไรถึงได้ทำแบบนี้” หญิงสาวออกแรงดิ้นสุดตัว เธอทั้งหยิกทั้งทึ้งเท่าที่ทำได้เป็นการต่อต้านคนตัวใหญ่ที่คิดจะข่มเหง “ดิ้นอีกดิ้นเลยฉันชอบ เคยๆ แต่สมยอม ลองแบบยากๆ บ้างก็คงมันดีพิลึก” “โรคจิต!! คุณมันคนบ้า คนไร้สติ” ริมฝีปากอิ่มขยับก่นด่า ดวงตากลมโตวาววับมันเต็มไปด้วยความคั่งแค้นที่ไม่สามารถต่อกรกับคนบ้าอำนาจแบบเคฮิลล์ “ฉันยอมเธอจนถึงขีดสุดแล้วคนสวย เธอฉีกหน้าฉันด้วยคำปฏิเสธ หากฉันปล่อยเธอรอดเงื้อมมือฉัน จะมีใครเกรงกลัวฉันอีกเล่า” สาเหตุที่เธอต้องตกเป็นรองชายหนุ่มอยู่ในเวลานี้ เป็นเพราะเธอไม่สมยอมอยู่ใต้อำนาจของเขา มันทำให้ชายหนุ่มเสียหน้า หึ!! ผู้ยิ่งใหญ่คับฟ้ารู้สึกเสียหน้าไม่ได้สินะ ตลก!! เธอต้องกลายเป็นสิ่งพิสูจน์ให้ชาวโลกรู้ ว่าไม่มีสิ่งไหนหนีรอดความต้องการหรือหลุดพ้นอำนาจบงการของเขาได้ หยดน้ำร้อนรินไหลออกมาจากดวงตา เธอรีบกะพริบเปลือกตาถี่ๆ ขับไล่ความอ่อนแอที่ผุดขึ้นมาในหัวใจ หากยังไม่สิ้นท่าจริงๆ ก็จะขอสู้ยิบตา ไม่ยอมให้เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีง่ายๆ “คุณจะได้ไปแต่ตัวฟ้า หากนั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ” “ฮ่าๆ ” จู่ๆ ชายหนุ่มก็หัวเราะร่า เมื่อได้ยินคำตอบแสนเบาจากหญิงสาว มันสั่นพร่าและแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบของคนที่ใกล้จนแต้ม “นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการพอดี อย่างอื่นหากเธอคิดจะยกให้ เธอเองนั่นและที่จะเป็นฝ่ายเสียใจแองเจิ้ล!! เพราะฉันไม่มีหัวใจให้ใครอยู่แล้วล่ะ เก็บหัวใจของเธอไว้กับตัวดีๆ นะ เพราะวันไหนที่เธอเผลอตัวยกหัวใจของเธอให้ฉัน มันคงทุเรศและไร้ค่า เมื่อฉันไม่เคยปรารถนาอยากได้มันมาครอบครอง” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเย้ยหยัน เขาแค่นเสียงยิ่งผยองตอกกลับ นัยน์ตาสีน้ำตาลเหลือบทองวาววับ เมื่อถึงเวลาลิ้มรสชาติเหยื่อสวาทที่แสนหวาน แคว๊ก