บทที่ 1 อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ!(4)

บทที่ 1 อย่างนี้เขาเรียกว่าจูบ!(4) “ฉันเซเลโน่” เซเลโน่แนะนำตัวสั้นๆ และจับผิดกิริยาของสาวน้อยร่างบางตรงหน้า แต่ก็เห็นแต่แววตางุนงงสงสัยของเธอโดยไม่มีสิ่งอื่นผิดปกติแต่อย่างไร “เซเลโน่ แปลว่าอะไรเหรอค่ะ ?” น้ำฟ้าทวนชื่อเบาๆ และถามอย่างสงสัยเหมือนเธอเคยได้ยินชื่อนี้แต่ไม่รู้ว่าได้ยินมาจากไหนเพราะจำไม่ได้ เซเลโน่หลับตาลงช้าๆ เพื่อระงับความโกรธเอาไว้ แล้วลืมตาขึ้นมาใหม่ก่อนจะหันมามองร่างบางที่จ้องเขาตาแป๋วเหมือนไม่รับรู้ว่าเขากำลังโกรธเจ้าหล่อนอยู่ และคนอย่างเขาไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้คนแปลกหน้าฟัง “ไว้เมื่อไหร่ ฉันหลงรักเธอฉันจะบอกความหมายของชื่อให้ฟัง แต่ถ้าเธอแพ้... รู้นะว่าต้องเจอกับอะไร” เซเลโน่พูดทิ้งไว้ ก่อนจะเลิกสนใจน้ำฟ้าที่มองเขาอย่างไม่พอใจ “เดมโบ” เสียงเรียกอย่างมีอำนาจ ทำให้ชายใส่ชุดสูทสีดำเดินเข้ามาหาอย่างนอบน้อม และเหลือบตามองหญิงสาวร่างบางข้างกายอย่างแปลกใจ น้ำฟ้ามองตามเสียงเรียกเมื่อเห็นใครเดินเข้ามา เธอก็จำได้ว่าเป็นคนเดียวกับที่มัดมือและปากเธอเอาไว้ ซึ่งเธอเข้าใจว่าชายคนนี้ชื่อว่าเดมโบ “สืบประวัติของผู้หญิงคนนี้มาให้ฉันภายในครึ่งชั่วโมง” คำสั่งเฉียบขาด ทำให้เดมโบเงยหน้ามองเจ้านายอย่างแปลกใจ “ครับ” เดมโบรับคำก่อนจะหายไปทำตามคำสั่งของหัวหน้าแก๊งฟลูไมน์ เพราะไม่มีเรื่องไหนที่เซเลโน่ อยากรู้แล้วไม่รู้ เมื่อพ้นหลังลูกน้องไปแล้วเซเลโน่จึงลุกขึ้นพร้อมดึงแขนของน้ำฟ้าให้ลุกตามมาด้วย น้ำฟ้าเดินตามแรงลากอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะพาฉันไปไหน?” “ขึ้นห้อง” คำตอบสั้น ๆ ทำให้น้ำฟ้าหยุดเดินอย่างตกใจ แล้วอ้าปากค้างอย่างตะลึง เธอไม่คิดว่าการที่เธอพนันให้เขามารักจะทำให้เขาเข้าใจผิดชวนขึ้นห้องอย่างนี้ “คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วแน่ๆเลย ฉันหมายถึงให้คุณมารักไม่ใช่ให้คุณมา... อึ๋ย...” น้ำฟ้าบอกเซเลโน่ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อคิดว่าชายหนุ่มจะทำอะไรพร้อมทำท่าขนลุกอย่างโอเวอร์ “นี่ เธอคิดอะไรของเธอ ฉันมีงานต้องทำไม่มีเวลามานั่งทำอะไรอย่างที่เธอคิดหรอกนะ” เซเลโน่ดักคอหญิงสาวที่หน้าแดงปลั่งอย่างนึกขำ “คุณแน่ใจเหรอว่าจะทำงาน?” น้ำฟ้าถามอย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะเซไปปะทะอกของชายหนุ่มตามแรงดึงดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่อเมื่อเซเลโน่กอดเอวเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าหวานละมุน “ถ้าเธอเชิญชวนฉันอย่างนี้ ฉันก็จะยอมทิ้งงานสักวัน เพื่อจะได้แสดงความรักทางกายกับเธออย่างที่เธอต้องการ แต่อย่าหวังว่าฉันจะรักเธอ” คำพูดที่ฟังแล้วปวดใจทำให้น้ำฟ้าโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ผลักชายหนุ่มออกเบาๆ “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณกล่าวหาสักหน่อย อีกอย่างความคิดของฉันคงไม่ดังไปถึงบนศีรษะคุณหรอกมั้ง” น้ำฟ้าตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ใบหน้าสวยหวานจะแดงเพราะชายหนุ่มจี้ตรงจุดที่เธอคิดไม่ผิดเพี้ยน “ฮึ...” เซเลโน่หัวเราะในลำคออย่างรู้ทัน ก่อนจะจับแขนหญิงสาวร่างบางเดินตามขึ้นชั้นสองของบ้าน บนชั้นสองมีห้องอยู่นับสิบห้องมีทั้งทางปีกฝั่งซ้ายและปีกฝั่งขวา ห้องนอนของเขาอยู่ปีกฝั่งขวาห้องที่สองส่วนห้องทำงานอยู่ห้องแรกติดบันไดบ้านที่เขาทำประตูให้เขาออกห้องนอนได้ น้ำฟ้าเดินตามแรงดึงของชายหนุ่มเข้ามาทางปีกฝั่งขวาห้องที่สองอย่างตกใจเมื่อเห็นเตียงนอนขนาด คิงไซส์อยู่ในห้อง ก่อนจะเซไปตามแรงเมื่อเซเลโน่เหวี่ยงร่างของเธอล้มตัวลงนอนกับเตียงนอน เมื่อตั้งหลังได้น้ำฟ้าจึงหันมามองอย่างไม่พอใจก่อนจะถอยหลังหนีไปที่หัวเตียงอย่างตกใจเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ “อย่าเข้ามานะ” น้ำฟ้าตะโกนลั่นพร้อมหยิบหมอนข้างมาเป็นอาวุธ “เธอคิดว่าไอ้หมอนข้างแค่นี้จะทำอะไรฉันได้ อีกอย่างฉันไม่ได้พิศวาสเด็กอย่างเธอหรอก” คำพูดของเซเลโน่และสายตาของเขาที่มองลงมาที่หน้าอกของเธอ ทำให้น้ำฟ้าก้มมองหน้าอกตัวเองพร้อมหน้าแดงระเรื่อ