บทที่ 1 หญิงสาวป่าเถื่อน

บทที่ 1 หญิงสาวป่าเถื่อน “ตึง” ----- ลิฟต์จอด เคอยีชิงถืออาหารเดลิเวอรี่ในมือของเธอที่แสนจะหนัก วันนี้ไม่รู้ทำไมพนักงานของบริษัทB.Oถึงพร้อมใจกันสั่งอาหารเดลิเวอรี่จากร้านเล็กๆของเธอ สั่งเป็นโหลๆ หนักมาก เธอก้าวออกมา กำลังมุ่งหน้าไปที่สำนักงานใหญ่ที่อยู่บนชั้นนี้ ทันใดนั้น ข้อมือถูกรัดแน่น เธอตกใจกรีดร้อง ปากถูกปิดด้วยมือข้างหนึ่ง ดึงฉุดเธอไปทางบันได อาหารเดลิเวอรี่ในมือตกลงบนพื้น ได้ยินเสียงอู้อี้ แต่เธอไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ปล้นเหรอ? ลักพาตัว? ความเป็นไปได้นับไม่ถ้วยถาโถมในความคิดเธอ แม้ว่าเธอจะใช้แรงทั้งหมดแต่ก็สลัดผู้ชายที่จับเธอไม่หลุด แต่แค่พริบตาเดียว ร่างของเคอยีชิงก็ชนติดกำแพง เธอคิดว่าจะต้องมีมีดสั้นหรืออย่างอื่นมาจ่อที่คอของเธอ แล้วก็ขู่ปล้นเงินเธอไป แต่กลับไม่มี ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าของเธอ พระเจ้า หล่อมาก หล่อมากเป็นแบบไหนก็หล่อมากแบบนั้นเลย แต่คลับคล้ายคลับคลาเหมือนจะคุ้นๆหน้า ชั่วขณะที่ตะลึงงัน ริมฝีปากของสุดหล่อก็ขยับลงมา “อื้มมม....” จูบแรกของเธอ เธอนึกได้จึงส่งเสียง แต่ก็ถูกปิดทันที ดวงตาเบิกกว้าง จูบแรกถูกเอาไป มือของชายหนุ่มเคลื่อนไปที่ร่างของเธอผ่านเสื้อผ้า เธอรู้สึกว่าเธอหายใจลำบาก หายใจไม่ได้ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สอดลิ้นเข้าไปในปากเธออย่างคล่องแคล่ว ละลานตาและวุ่นวายไปทั่วในปาก มือเล็กๆคอยผลักดันสติอยู่ตลอด จนในที่สุดชายหนุ่มก็หยุด และโค้งตัวลงมาอุ้มเธอขึ้นในทันที “ที่รัก พวกเราไปที่สำนักงานกันดีไหม?” เธอจ้องมอง นี่...นี่หรือว่าจะ...กำลังการเชิญชวนเธอ... พระเจ้า นี่มันตอนกลางวันนะ เธอกำลังคิดจะพูด ก็มีเงาพลันปรากฏตรงหน้าเคอยีชิงมองดูก็รู้ว่าเป็นสาวสวยท่าทางสง่า เสื้อเข้ารูปที่สวมยิ่งทำให้หญิงสาวมีบุคลิกภูมิฐานงดงาม แต่ว่า เมื่อหล่อนมายืนตรงหน้า ท่วงท่านั้นก็หายไปหมดสิ้น เงื้อมือขึ้น ตบเข้าที่หน้าของเคอยีชิงอย่างจังหนึ่งฝ่ามือ เจ็บ เจ็บสุดๆเลย เธออ่อนแอ ตอนแรกก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งล่วงเกินและถูกอุ้ม ตอนนี้ยังมาถูกผู้หญิงอีกคนตบเข้าอีกเคอยีชิงสุดจะทน เสือไม่แสดงบารมีเธอก็คิดว่าฉันคือแมวเชื่องๆงั้นเหรอ ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เธอพยายามดิ้นให้หลุด แต่ครั้งนี้ ไม่นึกเลยว่าชายหนุ่มจะปล่อยมือเอง แต่มากระซิบที่ข้างหูของเธอ “เมื่อกี้ฉันถูกบีบไม่มีทางเลือก ฉันจะรับผิดชอบเอง เธออยากได้เงินเท่าไหร่ฉันจะให้” จูบแรกของเธอถูกเอาไปแล้ว ร่างกายโดนจับต้อง เป็นของเล่น ใช้เงินซื้อแล้วมันเอาคืนกลับมาได้งั้นเหรอ? ต่อให้ซื้อกลับมามันก็ไม่ใช่จูบแรกแล้ว แต่เป็นจูบที่สอง ได้ คิดปัญชีหลายคนเลย คนแรกก็ผู้หญิงก่อน ผู้ชายไว้ทีหลัง ยังไงซะผู้ชายคนนี้ก็ดูเหมือนจะมีฐานะใหญ่โตไม่น้อยอยู่ เหมือนเธอเห็นผ่านๆ แต่ตอนนี้กลับนึกไม่ออก เคอยีชิงก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าวใช้สองมือผลักอย่างรวดเร็ว หญิงสาวไม่ทันคาดคิดว่าเธอจะตอบโต้อย่างกะทันหัน ไม่ทันได้ป้องกันจึงเอนไปกระแทกกำแพง “ว้าย...” หล่อนอุทานและพูดด้วยความโมโหทันที “เซี่ยเฟยหยู่ คุณให้ผู้หญิงป่าเถื่อนคนนี้มาตีฉันเหรอ” เถื่อน...เถื่อนยังไง? เธอไม่ใช่ผู้หญิงป่าเถื่อนสักหน่อย “เธอพูดเหลวไหลอะไร ฉันก็แค่...” “ที่รัก มานี่ ฉันบอกว่าจะรับผิดชอบก็ต้องรับผิดชอบ จะดูแลลูกในท้องของเธออย่างแน่นอน เธออย่าไปทำแท้งเลยนะ ไป พวกเราไปคุยกันข้างใน” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่เธอยังคงครุ่นคิดสับสนอยู่ว่าในตอนนั้นเขาหมายความว่ายังไง เขาโน้มตัวพูดเบากับผู้หญิงที่อยู่ตรงมุมกำแพง “มู่ซี เธอกลับไปก่อน ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังทีหลัง”