บทที่ 2 ไม่ได้ท้อง

บทที่ 2 ไม่ได้ท้อง “เซี่ยเฟยหยู่หยุดแล้วพูดมาให้ชัดเจนเลยนะ งานแต่งที่จะมีเดือนหน้าจะทำยังไง?” ——เซี่ยเฟยหยู่ เคอยีชิงเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าที่เขาพูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไง แล้วตอนนี้ก็ตะลึงกับชื่อแซ่อีก ให้ตายสิ ทำเธออ้าปากค้างจนเหลือเชื่อ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้นัก เขาเป็นถึงประธานบริษัทบริษัทB.O ก่อนหน้านี้ตอนที่เอาอาหารไปส่งก็เคยเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ว่าไม่เคยอยู่ใกล้ขนาดนี้เหมือนตอนนี้ “เชี่ย...ประธานเชี่ย...” “เด็กดี ไม่ต้องพูดแล้วไว้ไปคุยกันข้างใน” เขากระซิบเบาๆที่ข้างหูเธอเสียงอ่อนหวานมาก เพียงแค่ประโยคนี้ เธอก็ไม่รู้แล้วว่าเมื่อกี้งงหรือกลัวกันแน่ ในสมองเริ่มหมุน ดูท่าเขาจะใช้เธอให้เป็นประโยชน์ เธอจะท้องกับเขาได้ยังไง เธอเพิ่งจะรู้จักเขาตอนนี้เองใช่ไหมล่ะ? เมื่อกี้ถูกเอาจูบแรกไป เพราะงั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูก การจะมีลูกทั้งสองคนจะต้อง...ถอดเสื้อผ้าเปลือยเปล่าแล้วก็ทำอย่างนั้นอย่างนี้ถึงจะมีได้ไม่ใช่เหรอ ไม่รู้ว่าฟางมู่ซี ตะโกนกว่าอะไรตอนหลัง เพราะในหัวของเธอยังคงคิดเรื่องชื่อเซี่ยเฟยหยู่อยู่เลย ประธานบริษัทบริษัทB.O ที่ตอนนี้กำลังอุ้มเธออยู่ รู้สึกเหมือนความฝันที่โอบเคอยีชิงโดยที่ไม่จริงเลยสักนิด แต่ความฝันของเธอก็สร่างอย่างรวดเร็วเซี่ยเฟยหยู่ ใช้ขาเตะประตูสำนักงานเดินเข้าพร้อมกับอุ้มหญิงสาวไว้แนบอก “ประธาน...ท่านประธาน...” เสียวเฉิงที่เป็นเลขาฯตะลึงกวาดตามองไปยังเซี่ยเฟยหยู่และหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของเขา เธอสับสนนี่เกิดอะไรขึ้น? กลืนน้ำลายหนึ่งอึก เธอตัวสั่นน้ำเสียงร้อนรน “ประธาน คุณฟางกำลังจะมาถึง คุณหนูท่านนี้...คือ” เซี่ยเฟยหยู่สีหน้าไม่เปลี่ยน เดินตรงไปที่ห้องทำงานของเขาตรงข้ามกับห้องของเลขาฯ และพูดแบบไม่หันกลับมามองว่า “หล่อนอยู่ตรงบันไดทางเข้า เรียกให้ใครก็ได้ไปดู ถ้ามีแผลก็พาไปโรงพยาบาลซะ ถ้าไม่มีก็พาหล่อนไปส่งถึงบ้าน” เจ๋ง เท่มาก เขาใจดำกับคู่หมั้นจริงๆ บอกว่าไม่ก็ไม่ ขณะที่กำลังใช้ความคิดเธอก็รู้ถึงชะตากรรมของฟางมู่ซีเลย พอมาถึงที่ห้องทำงานของเซี่ยเฟยหยู่ เธอก็ถูกปล่อยลงบนพื้น สีหน้าของชายหนุ่มแสดงความเย็นชา ก้าวขายาวๆไม่เท่าไหร่ก็ถึงโต๊ะทำงานที่อยู่ข้างหน้าและนั่งลงเอนตัวพิงเก้าอี้ตามสบายเคอยีชิงเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองเหม่อลอยมานานมาก ตอนนี้ได้สติกลับคืนมาแล้ว “ประ...ประธานเชี่ย ฉัน...” เขายกมือและชี้ไปที่ฝั่งตรงข้างและพูดว่า “นั่งสิ” เคอยีชิงเดินไปแบบกล้าๆกลัวๆ มีความกดดันมาก แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยพูดกับคนมีฐานะซึ่งๆหน้าแบบนี้ ทั้งรวยมากบริษัทB.Oใหญ่แค่ไหนน่ะเหรอ ตึกระฟ้าหลังนี้ก็คือบริษัทB.Oทั้งหมด เธอไม่เคยฝันเลยว่าจะมีสักวันที่ตนเองจะได้มานั่งอยู่ต่อหน้าประธานของบริษัทB.O เขาเป็นประธานสุดหล่อ เธอค่อยๆนั่งลง ลืมไปว่าจะทวงจูบแรกของเธอและ “ถูกแต๊ะอั๋ง” อย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม “ประธานเชี่ย ฉันไม่ได้ท้องกลับคุณนะ” ดวงตาไร้มลทินกลมโตกระพริบ เขาพูดโกหกแบบไม่ได้เตรียมการไว้ก่อน กุเรื่องลอยๆใหญ่โตไม่มีเงา ริมฝีปากบางๆของเซี่ยเฟยหยู่เผยโค้งนิดๆ จ้องมองหญิงสาวตัวเล็กๆที่เขาคว้าตัวมาตอนจวนตัวที่อยู่เบื้องหน้าคนนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน พอใช้ได้ อย่างน้อยก็ไม่คว้าคนขี้เหร่มาผิด ไม่งั้นตอนที่นึกถึงว่าไปจูบหล่อนเข้า เขาคงสะอิดสะเอียนจนอาเจียนออกมา ถึงจะแค่ใช้ประโยชน์สักพัก พอออกจากลิฟท์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเลขาฯว่าฟางมู่ซีกำลังขึ้นมาแล้ว เขาจวนตัวเลยฉุดเด็กสาวคนนี้มา ไม่เลว ใบหน้ารูปไข่ ดูสะอาดใส หน้าตาไร้เมคอัพบนหน้า ผิวก็ดีมาก ที่ไม่ดีก็คือกลิ่นน้ำมันบนตัวเธอ ยิ้มเย็นชาพูดคำตอบที่ไม่ได้ถาม “เธอมาส่งอาหารเหรอ?”