บทที่ 5 เขามาหา

บทที่ 5 เขามาหา เพียงแต่เธอมาส่งของแล้วไม่มีเงินกลับไป พอคิดได้ว่ามาส่งอาหารเป็นสิบเงินก็เกือบร้อยหยวน เนื้อตัวเธอก็เจ็บไปหมด เถ้าแก่เนี้ยต้องให้เธอชดใช้แน่ๆ ชดเชยเหรอ เธอจะทำอะไรได้ ครั้งนี้เธอทำมันหายจากมือจริงๆ เสียใจภายหลังแล้ว เมื่อกี้น่าจะขอเงินกับเซี่ยเฟยหยู่ค่าอาหารที่มาส่ง เฮ่อ ดูเหมือนเธอต้องทำงานชดเชยไปหนึ่งเดือนไม่งั้นเถ้าแก่เนี้ยต้องกินหัวเธอแน่ ทันทีที่ลิฟต์หยุดเธอก็พุ่งไปที่ทางออกเหมือนกระต่าย เธอเป็นคนแรกที่ออกจากบริษัทB.Oสูดอากาศบริสุทธิ์ภายนอกช่างผ่อนคลายจริงๆ หันกลับไปมองที่ตึกบริษัทB.O สูงมากจริงๆ และเมื่อกี้เหมือนเธอจะฝันไป ใช่แล้ว ก็แค่ฝันไม่มีทางเกิดขึ้นได้ แต่เซี่ยเฟยหยู่อุ้มเธอจริงๆ บนตัวเธอยังหลงเหลือกลิ่นบนตัวเขา กลิ่นมินต์จางๆ... “เคอยีชิง นึกว่าจะตายกลับมาซะแล้ว ทำไมไม่รับโทรศัพท์?” เธอปรากฏตัวที่หน้าร้านและเถ้าแก่เนี้ยก็ออกมาดุ “มือถือ...แบตหมดค่ะ” “อาหารที่ไปส่งล่ะ?” “ตก...หกหมดแล้ว” “เธอยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ ไม่ได้เอาของไปส่งแถมไม่ช่วยแก้ปัญหา พวกเขาเกือบทำโทรศัพท์ฉันระเบิด เธอพูดมาสิ ของร้อยกว่าก้อนไปไหน? เธอคงไม่ได้เอาไปขายให้คนอื่นหรอกนะใช่ไหม? เธออมเงินของร้านรึเปล่า?” เธอไม่ได้ทำจริงๆ เธอก้มหัวโค้งขอโทษ “ขอโทษค่ะ เดือนนี้หนูจะทำงานล่วงเวลาจนถึงเวลาปิดร้านเพื่อชดเชยให้ค่ะ” สีหน้าของเถ้าแก่เนี้ยผ่อนคลายลงนิดหน่อย “ช่างเถอะ ถ้ามีครั้งหน้าฉันจะหักจากเงินเดือนของเธอ” “ทราบแล้วค่ะ” เธอรีบเข้าไปในร้านทันที จัดการเก็บกวาดเศษอาหารบนโต๊ะและล้างจาน ทุกวันตอนเที่ยงในร้านจะขายดีมากเป็นพิเศษ งานก็ยุ่งเป็นพิเศษด้วย เก็บกวาดเสร็จก็เตรียมอาหารช่วงเย็น ยุ่งมาก ยุ่งจนเธอลืมสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเที่ยงไปอย่างรวดเร็ว เซี่ยเฟยหยู่ รักใครคนนั้นคงโดนสุนัขค่อยๆกัดแทะแน่ ช่วงเวลาเลิกงานตอนเย็น เป็นช่วงที่ในร้านจะยุ่งเล็กน้อย ถ้าเทียบกับตอนเที่ยงแล้วหนักกว่านิดหน่อย พนักงานในระแวกนี้จะออกมาทานข้าวกันข้างนอกและตอนเย็นก็กลับมากิน อย่างไรก็ตามถึงเธอไม่ต้องไปส่งอาหารเธอก็ยังยุ่งอยู่ดี ในร้านมีเถ้าแก่กับเถ้าแก่เนี้ยแล้วก็มีเธอ ร้านยุ่งมากจนฟ้ามืดพริบตาเดียวก็สามทุ่มแล้ว โดยปกติแล้วเธอจะหยุดทำงานในเวลานี้ แต่วันนี้เธอจะเริ่มทำงานล่วงเวลา เธอแค้นใจ อยากฆ่าคน สุดท้ายก็นึกเซี่ยเฟยหยู่ออก คนนามสกุลเชี่ย ไปฆ่าเลยดีไหมนะ “เคอยีชิง เธอบ่นพึมพำอะไรน่ะ?” “เปล่าค่ะ หนูกำลังร้องเพลง” พร้อมถูพื้นอย่างหนักหน่วง “ทำฉันสูญเงินไปตั้งเยอะเธอยังมีอารมณ์ร้องเพลงเหรอ รีบทำเร็วเข้า” เธออยู่กับเถ้าแก่เนี้ยผู้ชอบทำหน้ายักษ์ เธอต้องทำงานล่วงเวลาเพื่อชดใช้ วันนี้เป็นวันที่แย่มาก แย่สุดๆ เธอเหนื่อยมาก อยากไปนอน เธออยากเรียน เธออยากเข้ามหาวิทยาลัย เข้ามหาวิทยาลัยที่ดีๆ แล้วเธอยังอยากเข้าทำงานที่บริษัทบริษัทB.Oอีกด้วย แต่เธอยังไม่จบการศึกษาระดับมัธยม เฮ่อ เธอเศร้า ออกแรงถูพื้นอย่างไม่เต็มใจ มีเงาคนตรงพื้นหน้าไม้ถูพื้น นี่ต้องเป็นผู้ชายแน่ “คุณลูกค้า รับอะไรคะ?” พอเงยหน้าขึ้น เธอถึงกับตกใจ ชายคนนั้น ที่จริงคือ... เซี่ยเฟยหยู่ “ประ...ประธานเชี่ย คุณ...คุณ....” เธอพูดติดอ่าง เป็นเขาจริงๆด้วย