ลี่หนิง1/3

“ มาแล้วเจ้าคะคุณหนูตอนแรกพวกนั้นไม่ยอม พี่บอกว่าถ้าคุณหนูตายเพราะซักผ้าให้นายท่าน จะรายงานนายท่านว่ายังไง” ดีที่หัวหน้าแม่บ้านซักล้างมาช่วยพูด นางกลัวว่าฮูหยินรองจะเสียหน้า นางไม่ปล่อยเรื่องนี้ตกให้ไปถึงนายท่านหรอกนะเจ้าคะ หัวหน้าแม่บ้านซักล้างก็เป็นคนของฮูหยินรองอยู่แล้ว “พี่ซุง สินสมรสมีอยู่ครบใช่มั้ย ” “ ครบเจ้าคะคุณหนู นี่คะกุญแจตู้ทั้งหมดมีใต้เตียงนี้” “ มา มา เรามาเช็คดูว่ามีอะไรบ้าง” “ นอนพักสักหน่อยเถอะเจ้าคะคุณหนู เดวพี่จะไปต้มยาให้ คราวก่อนเรายังเหลือยาอีกห่อ” นึกถึงเรื่องราวครานั้น คุณหนูเกือบเอาชีวิตไม่รอด วันนั้นหลังจากที่ซักผ้าเสร็จแล้ว คุณหนูก็ออกไปดูบึงบัวใกล้กับที่ห้องซักล้างนางไปถามคุณหนูก็บอกว่ามีคนผลักจากข้างหลัง ดีที่นางไปตาม เห็นว่าจะเที่ยงแล้วทำไมยังไม่กลับมาสักที ไม่มีใครลงไปช่วยคุณหนูเลย นางรีบโยนไม้ไผ่ให้คุณหนูจับแล้วดึงขึ้นมา นางมีปิ่นชิ้นเดียวที่ฮูหยินซื้อให้ นำไปขายแล้วได้ยามา 4 ห่อ “พี่ซุง ดูสิข้าสบายดี ต่อไปพี่ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้ว ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อที่เราจะได้ออกจากที่นี่ เริ่มวางแผนตั้งแต่ตอนนี้เลย ไหนพี่เอาออกมาดูให้หมดเลย” “ได้เจ้าคะ เหมือนพี่เห็นหน้านายหญิงซ้อนทับเลย ท่าทางร่าเริงแบบนี้เหมือนนายหญิงยิ่งนักเจ้าคะ ”เธอคิดถึงผู้มีพระคุณเหลือเกิน ฮูหยินเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง สู้คน แต่เพราะความรักทำให้กลายเป็นคนละคน “พี่เอาเครื่องประดับกองนี้และกองนี้ไปขาย แล้วไปขึ้นเงินที่ร้านฝากเงิน แลกเป็นตั๋วเงินเก็บไว้ใช้วันหน้าเราต้องใช้เงินอีกเยอะ เวลาใครถามก็บอกว่าไปซื้อยาให้ข้าขากลับพี่ก็ถือยากลับมาด้วยล่ะ อ่อ…..แล้วก็อย่าลืมซื้อซาลาเปาไส้หมู ไส้ไข่เค็มอย่างล่ะ 5 ลูกด้วยนะเจ้าคะ" “พี่ใส่เสื้อหนาๆข้างนอกหนาวมาก ” “ได้เจ้าคะ คุณหนูก็นอนได้แล้ว พี่จะรีบกลับมารอทานซาลาเปาร้อนๆนะเจ้าคะ” ข้านอนไม่หลับแล้วข้าวางแผนจะขอหย่าแต่จะทำยังไงดีนะต้องวางแผนตั้งแต่เนิ่นๆภายในสามเดือนข้าต้องออกจากนี้ให้ได้ ใครกล้าเสี่ยงที่จะอยู่ต่อล่ะถ้าอยู่ต่อข้าอาจตายอีกครั้ง เสียดายนัก นิยายที่ข้าอ่านถึงตอนที่ฮูหยินรองวางแผนให้สาวใช้เอายาขับเลือดที่ใช้ไปครึ่งนึงแล้วมาแอบซ่อนไว้ที่ห้องนาง ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง ทะลุมาทำไมไม่เหมือนเล่มอื่นบ้างที่นางเอกมีของวิเศษ หรือมีท่านเทพคอยช่วยเหลือชีวิตที่ผ่านมาวนเวียนอยู่กับเครื่องมือสื่อสารด้านไอที เทคโนโลยีที่เข้ามาครองใจคนทั่วโลก จะนำมาใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้สักอย่างในที่แห่งนี้แต่นางอ่านหนังสือมาเกือบทุกอย่างความรู้ก็มีอยู่ในหัวจะไปกลัวอะไรยัยโมทนา จะเปิดร้านน้ำชาและมีกับข้าวขายด้วยคงดีไม่น้อย รึทำแบบคล้ายคาแฟ่ค่อยๆคิดดีกว่า ไม่รู้ที่นี่จะมีกาแฟรึเปล่าน้าา ตอนนี้นางอยู่ที่เมืองหลวงฟู่กวงนางต้องไปให้ไกลจากที่นี่ ไม่ต้องการเห็นหน้าคนที่นี้แล้วนางต้องการที่จะลงไปทางใต้เมืองกว่างโจว อีกอย่างนางจะได้กินอาหารทะเลทุกวัน เพราะที่แคว้นนั่นมีอาหารทะเลให้ทานทั้งปี แค่คิดก็มีความสุขแล้วจ้าาาา