ลี่หนิง1/5

เช้านี้พี่ซุงไปรับอาหารตามปกติแต่ที่ไม่ปกติคือ กับข้าวเราน่ากินมากมาก นี่สิน่ะที่เรือนใหญ่ทานกันทุกวัน ลี่หนิงเจ้าผิดอะไรนะ ทำไมพวกนั่นทำกับเจ้าขนาดนี้ ทำไมถึงได้อาหารเหมือนเรื่อนใหญ่นะหรอข้าก็ทำแบบคล้ายๆ หัวหน้าซักล้างแต่ไม่เสียเงินอะไร ข้ากุมความลับของพ่อบ้านคนนี้ เขาแอบยักยอดเงินค่าอาหารไว้ข้าก็รู้มาจากหนังสือเล่มที่ข้าอ่านไม่ทันจบนั่นแหละเจ้าคะ ให้พี่ซุงไปเชิญเขามาที่ห้อง แล้วบอกถึงความลับที่ข้ารู้ เขาบอกว่าจะต้องทำยังไงก็บอกมาเลย “ข้าต้องการแค่แบ่งกับข้าวทุกมื้อให้ข้า มื้อละ 2ชุด กับข้าวทุกอย่างเหมือนเรื่อนใหญ่รับประทาน แลกกับความลับของพ่อบ้านที่ทำมาหลายปีเรื่องแค่นี้ไม่หนักหนาสำหรับพ่อบ้านอยู่แล้วมิใช่หรือ" เขายอมตกลงทันทีคราวนี้ไม่เสียเงินสักอีแปะเดียว ยังได้กินอิ่มทุกมื้อ ต่อไปก็เรื่องหย่าสินะ ยังไม่ถึงเวลา ระหว่างรอ “พี่ซุง พี่เอาชุดนี้ไปขายหมดเลย ในหีบนั้นด้วย” สไตล์ยัยลี่หนิง หวานแหววสมกับหน้าตามากลูกเฮ้ย แต่ไม่ใช่สไตล์ป้าโมจ้าาาา “แล้วคุณหนูจะใส่อะไรเจ้าคะ เสียดายยิ่งนัก” “ต่อไปนี้ ข้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่จ๊ะพี่ สีเสื้อผ้าขอเป็นสีเข้มรึไม่ก็เรียบๆ ลายดอกไม้อะไรไม่เอานะเจ้าคะ” “ ตามใจคุณหนูเจ้าคะ คุณหนูว่าดีพี่ก็ว่าดีนะเจ้าคะ”ทั้งสองยิ้มให้กัน การเดินทางใช้เวลานาน เอาของที่จำเป็นเท่านั้น เสื้อผ้าของนอกกาย ได้อิสรภาพเมื่อไหร่ค่อยหาใหม่ก็ได้ที่เหลือก็เอาไปขายที่เก็บไว้มีปิ่นของท่านแม่และกำไลของนางที่ท่านปู่เอาให้นางเป็นของขวัญในวันปักปิ่น ช่วงนี้สุขสบายมากก ข้ามีเนื้อมีนวลขึ้นรวมทั้งพี่ซุงด้วยเวลาว่างข้าก็สอนหนังสือให้พี่ซุง อย่างน้อยให้อ่านออกเขียนได้ถ้าวันหนึ่งพี่ซุงเจอคนที่รักนางข้าก็จะสนับสนุนพี่สาวคนนี้ให้ได้แต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น ส่วนข้าจะไม่ยอมเป็นอนุใครหรอกนะถ้าเขามีข้าคนเดียวไม่ได้ ก็ไม่ใช่ความรักแล้วที่ผ่านมาเคยมีแฟน แต่เพราะโลกส่วนตัวสูง เลิกกันไปซะก่อน ข้าไม่คิดไม่แค้นใครทั้งนั้น ขอภาวนาให้หนางหลิวขอหย่าข้าโดยเร็วด้วยเถอะ ว่าแต่นางเปลี่ยนบทไปเยอะมาก ไม่รู้เส้นเรื่องจะเปลี่ยนมั้ย นี่ก็อีกเดือนกว่าจะครบสามเดือนที่เข้ามาแล้ว คิดอะไรไปเพลิน “ คุณหนูพี่มีข่าวมาบอก เมื่อกี้พี่เดินผ่านสาวใช้ฮูหยินรอง พวกนั้นพูดกันว่า นางตั้งครรภ์เจ้าคะ ”นี่งัยเส้นเรื่องเปลี่ยนซะแล้ว ดีนะที่ให้พี่ซุงเตรียมตัวไว้หมดแล้ว ไม่ได้ต้องรีบแล้ว ข้ารีบเขียนสิ่งที่ต้องใช้มียาสองอย่าง ยาตัวแรกต้องไปซื้อที่ตลาดมืด ตัวที่สองไปซื้อที่ร้านยาร้านนั้นร้านเเดียวแม้ต้องใช่เงินมากหน่อยเพื่ออิสรภาพข้าก็ยอมรออีตาหนางมาขอหย่าคงไม่เกิดขึ้น พี่ซุงเป็นคนฉลาดและทำงานรวดเร็วมาก ได้ของมาทุกอย่างแล้ว ส่วนที่เรือนใหญ่ตอนนี้ทุกคนดีใจที่จะมีนายน้อยเพราะแต่งเข้ามาเป็นปี เพิ่งจะมีข่าวดีนายท่านจัดงานเลี้ยงฉลองให้กับหนางหลิวและฮูหยินรอง ใจเย็นๆยัยโม ทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งไว้ คือนี้ที่เรือนใหญ่มีการร้องรำทำเพลง แต่ท้ายจวนมีตะเกียงเล็กๆวางอยู่บนโต๊ะ นางกำลังเขียนใบหย่าเตรียมไว้เรียบร้อย อีกใบเป็นการยินยอมที่จะออกจากตระกูลของบิดาเพราะนางจะหย่ากับหนางหลิวแล้วนางเขียนในจดหมายว่าขอโทษที่ทำให้ผิดหวังถ้าไม่อยากให้เสื่อมเสียไปถึงตระกูลกระทบต่อตำแหน่งบิดา โปรดถอดชื่อนางออกจากตระกูลด้วย เมื่อเขียนเสร็จก็พับเก็บไว้