ลี่หนิง1/9

ตอนนี้ข้าและพี่ซุงมาถึงเมืองกว่างโจวแล้ว ระหว่างที่เดินทางมาพวกเราก็พักตามทางบ้าง ชมน้ำตกบ้าง ส่วนอาหารแห้งที่ข้าซื้อมาก็แบ่งให้ทุกคนที่มาคุ้มกันเราด้วย ในกลุ่มที่มากับเราทางสำนักคุ้มภัยมีผู้หญิงสามคน นอกนั้นเป็นชายหมด ทุกคนดีกับข้าและพี่ซุง เว้นระยะให้ความเป็นส่วนตัวอย่างดี ก่อนแยกจากกัน หัวหน้าคุ้มภัยที่ทุกคนในกลุ่มเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ได้มาหาข้า “คุณหนูลี่หนิง นี่เป็นของฝากจากนายท่านผู้นั้นขอรับ" มันคือหีบใบใหญ่ 2 หีบ ที่ยกมาวางไว้ในห้องที่เราพัก ข้าไม่ได้พูดอะไร ข้าส่งสายตาไปให้ว่ารับรู้ ไม่รู้เป็นอะไร จะส่งกลับก็ดูสายตาหัวหน้าใหญ่สิอ้อนวอนให้รับไว้เถอะ ไม่ใช่ว่าเขาถูกบังคับมาใช่มั้ย ให้ทำยังไงก็ได้ ขอแค่ให้ข้ารับไว้ “ขอบคุณทุกท่านมาก ขอให้เดินทางกลับด้วยความปลอดภัยนะเจ้าค่ะ” ทุกคนก็กล่าวลานางแล้วก็เดินทางกลับ “คุณหนูคิดว่าเป็นอะไรเจ้าคะ เสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับรึทองคำ” “พี่ก็เปิดดูสิ ข้าจะส่งกลับก็สงสารหัวหน้าคุ้มภัยที่มาส่งเรา รับไว้ทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร” “ตายแล้ว…..คุณหนูเจ้าค่ะดูสิเจ้าคะ ทองคำแท่งหมดเลย ขอพี่กัดดูหน่อยนะเจ้าค่ะ ” “555555 พี่ซุงนั่นกระดาษ ขอดูหน่อยเจ้าคะ เขาจะให้ทองข้าทำไม แล้วอีกอย่างตั้ง 2 หีบมันมากเกินไปแล้ว” “ถึงลี่หนิง ข้าขอโทษที่ผ่านมาข้าผิดต่อเจ้ายิ่งนัก สมแล้วที่เจ้าเกลียดข้า ข้าอยากขอโอกาสจากเจ้า แต่ข้าก็ไม่ได้โอกาสนั้นแล้ว ขอให้ข้าได้ทำเพื่อเจ้าบ้างแม้จะเล็กน้อย อย่าปฎิเสธของที่ข้าฝากให้เจ้า คิดเสียว่าเป็นค่ายาเม็ดนั้นก็แล้วกัน วันข้างหน้าถ้ามีโอกาสพบกัน ข้าอยากขอโทษเจ้าอีกครั้งด้วยตัวเอง ขอให้มีความสุขกับอิสรภาพของเจ้า….. หนางหลิว ” เอาจริงๆคนที่ท่านควรขอโทษคือลี่หนิงคนก่อน สำหรับข้าที่เพิ่งเข้ามาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับท่านเลยสักนิด ข้าไม่ได้เกลียดแต่ก็ไม่ชอบที่ท่านทำกับลี่หนิงเหมือนไม่ใช่ลูกผู้ชายเขาทำกัน จริงๆแล้วท่านควรจะเหลียวแลนางบ้าง ไม่ใช่แต่งเข้ามาปล่อยให้นางลำบากขนาดนั้นเฮ้ยยย……. “อ้าว….คุณหนูไหนบอกพี่ว่าห้ามถอนหายใจ แล้วทำไมทำเองละเจ้าคะ คิก คิก คิก” “อ่าา….ลืมเจ้าค่ะ พี่ซุงเรามาวางแผนกันก่อน ทองพวกนี้เราคงต้องรับไว้ อีกอย่างพี่คงหายกังวลเรื่องเงินทองของเราแล้วมั้ง ยิ้มไปหุบเลยตั้งแต่เปิดหีบมา” “ คุณหนูก็……ยอมรับเจ้าค่ะว่าพี่มีความสุขมากมาก” “ หึ หึ หึ งั้นเริ่มจากเราทั้งคู่เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแซ่ก่อน พี่แซ่อะไร” “ คุณหนู….อย่าบอกนะว่า….ไม่ได้นะเจ้าค่ะ…..” “ทำไม พี่รังเกียจข้า..” “ มิได้นะเจ้าค่ะ….ไม่เคยสักนิดคุณหนูทูนหัวของบ่าว ….อย่าได้คิดแบบนี้อีกนะเจ้าค่ะ” “งั้นต่อไปข้าเป็นน้องสาวพี่ และห้ามเรียกข้าว่าคุณหนูอีก เราเป็นพี่น้องกัน อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเจ้าค่ะพี่ต้องดีใจ” ความจริงข้าเป็นพี่สาวเจ้าต่างหากในร่างนี้อายุ จะ40 แล้วนะ “คือพี่ตกใจ ในเมื่อคุณ…หน.. เหม่ย เหม่ยได้ตัดสินใจแล้วก็เอาตามนั้นเจ้าค่ะ” “ดีล ” “ ดีล คือ……” “ก็แบบตกลงร่วมกัน ประมาณนั้นเจ้าค่ฝะ” “แซ่พี่ ซุง เจ้าค่ะ ในครอบครัวเหลือพี่คนเดียว ” “ งั้น ซุง เหยาลี่ ดีรึไม่พี่ซุง ต่อไปพี่เรียกข้าว่าซุงเหยา รึลี่เอ๋อร์ รึเหยาเอ๋อร์ดี " “ ดีเจ้าค่ะ พี่ขอเรียกเหยาเอ๋อร์นะเจ้าค่ะ ” “ได้เจ้าค่ะเจี่ยเจีย ซุงเอ๋อร์ คิก คิก คิก คิก” “ พอๆ เจ้าค่ะ ไปกันใหญ่แล้ว เรียกพี่เหมือนเดิมเถอะนะเจ้าค่ะ …" ตอนต่อไปวางแผนจะใช้เงินอีกแล้ววววว ชาติก่อนทำแต่งานๆๆๆ ต่อไปจะใช้เงินเพื่อความฝันของนางชาติที่แล้วไม่มีโอกาสได้ทำ เตรียมพบกับตัวละครใหม่ๆอีกเยอะค่าาาาาา สองพี่น้องจะทำอะไรน้าาา