ตอนที่3เห็นหน้าแบบไม่คาดคิดดีกว่าเจอหน้ากับแบบนัดหมาย

ตอนที่3เห็นหน้าแบบไม่คาดคิดดีกว่าเจอหน้ากับแบบนัดหมาย "เจียวไอ้ชิง!คุณอยู่ไหน?"โอมู่เฟิงกลัวมาก เจียวไอ้ชิงอื้งในความทรงจำของเธอไม่เคยเห็นโอมู่เฟิงจะโกรธแบบนี้ "ฉันกลับประเทศแล้วฉัน...!"แล้วเธอก็ได้ยินเสียงปาโทรศัพท์ทำไมเขาถึงโกรธขนาดนี้เป็นเพราะเธอแอบหนีไปหรอ? มองคฤหาสน์ด้านหน้าเธอถอดหายใจเรื่องนี้เดียวค่อยอธิบายให้โอมู่เฟิงเถอะตอนนี้เธอจะไปหาเพื่อนสนิทของเธอจางเชี่ยหยู๋ยังไงเธอก็ต้องให้ลูกของเธอมีที่นอนที่อาศัยหน่อยไหม เจียวไอ้ชิงจอดรถไว้หน้าประตูยังไม่ทันเคาะประตูก็มีคนเดินออกมาจากไกลมาใกล้พอเธอเห็นใบหน้าของเขาเธอได้สูดลมหายใจอย่างลึก ผู้ชายคนนี้หล่อมากมีหน้าตาเหมือนเดวิดหินแกะสลักที่ชื่อดังผมสีน้ำตาลมีกี่เส้นที่อยู่ระหว่างคิ้วคิ้วที่ดำคมดวงตาที่มืดลึกจมูกโด่งริมฝีปากที่เซ็กซี่เหมือนเจ้าชายที่เดินออกมาจากนิทาน ซื่งเทียนอวิ๋นแค่มองเจียวไอ้ชิงผ่านรู้สึกอื้งกับความงามของผู้หญิงเขาไม่ได้สนใจเด็กข้างไปเธอพาผู้ช่วยออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนมีธุระสำคัญอะไร แต่ผู้ช่วยของซื่งเทียนอวิ๋นได้หันกลับไปมองเด็กข้างๆเจียวไอ้ชิงเด็กผู้ชายคนนั้นหน้าตาคล้ายคุณชายมากโดยเฉพาะดวงตาที่สว่างนั้น พอจางเชี่ยหยู๋เห็นเจียวไอ้ชิงก็อื้งแล้วมองเด็กสองคนตาโตกว่าเดิม คิดถึงพี่ชายของตนเองจางหลิงยู่ได้ชอบเจียวไอ้ชิงอยู่ตลอดถ้าเขาเห็นเด็กสองคนนี้จะคิดยังไง "เจียวไอ้ชิง!แกหายไปไหนมาหกปีนี่ยะแกรู้ไหมว่าฉันตามหาเธอหาทั้วเมืองเป่ยแกยังกล้ากลับมาอยู่หรอ!"จางเชี่ยหยู๋ตะโกนอย่างโกรธ เจียวไอ้ชิงรู้นิสัยของจางเชี่ยหยู๋เธอก็เป็นคนแบบนี้รับรองกระฉับกระเฉงแต่ใจอ่อนที่สุด "ขอโทษนะ!"ถ้อยคำมากมายสุดท้ายกลายเป็นแค่คำขอโทษเธอรู้นิสัยของจางเชี่ยหยู๋แต่เธออธิบายอะไรไม่ได้ เจียวหลินหลินคิดหาวิธีช่วยหม่าม๊าแล้วจับมือของจางเชี่ยหยู๋ยิ้มอย่างหวานๆ "น้าเชี่ยหยู๋สวยจังเลย"เจียวหลินหลินยิ้มชมปากหวานมากๆ จางเชี่ยหยู๋รู้สึกว่ามือของตนเองถูกอะไรนุ่มไปจับไว้แล้วเห็นมืออ้วนน่ารักกำลังจับตนเองมองใบหน้าของเด็กผู้หญิงที่มีใบหน้าคล้ายกับเจียวไอ้ชิงในใจของเธอหวานจะละลายแล้วกอดเจียวหลินหลินขึ้นมาหอมไปครั้งหนึ่งเด็กคนนี้น่ารักเกินไปตอนนั้นเจียวไอ้ชิงหายไปก็อาจเป็นเพราะเด็กสองคนนี้ แล้วมองเจียวซินหยางที่กำลังมองเธอว้าวทำไมบนโลกนี้จะมีเด็กน่ารักขนาดนี้ลูกที่เจียวไอ้ชิงคลอดนี้เป็นที่สุดยอดจริงๆ "น้าเชี่ยหยู๋อยากหอมแก้มผมใช้ไหม?"เจียวซินหยางยิ้มใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาสวยงามมากสว่างกว่าฟ้า จางเชี่ยหยู๋อยากพูดว่าไม่อยากแต่ร่างกายได้ก้มลงไปอย่างควบคุมได้เธอนะควบคุมตนเองเมื่อถูกล่อใจอยู่แล้ว เจียวไอ้ชิงมองสถานการณ์นี้ได้สะบัดหัวแบบไม่รู้จะทำยังไงลูกของเธอก็เป็นแบบนี้ไม่ว่าไปไหนก็โดดเด่นที่สุดในกลุ่มคนผลักหม่าม๊าคนนี้ไปในความมืดไม่มีใครสนใจเลย "ไปไปคุยกันในบ้านเดียวฉันจะเปิดปาร์ตี้ให้แต่พี่ชายทำงานอยู่ที่ต่างพื้นที่ถ้าพี่ชายรู้เขาคงจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับแน่เลย"จางเชี่ยหยู๋พูดอย่างตื่นเต้นแต่เห็นเด็กน่ารักสุดยอดสองคนในใจได้มีอะไรแปลกๆ