已经是第一章了
บทที่4 สัญญา
" ฉันไม่ได้เศร้าเพราะเรื่องนั้นหรอกค่ะ พูดตัดพ้อออกมาได้ยังไงคะ "
เธอก้มลงหมอบนั่งให้พอดีกับหน้าของเขาตรงกันก่อนจะกุมมือของเขาเอาไว้
" ถึงเเม้ว่าคุณจะพิการเเต่ฉันก็ไม่ได้สนหรอกค่ะ ไม่ว่าคุณจะพิการหรือเป็นผู้ป่วยติดเตียงฉันก็จะเเต่งงานกับคุณ "
" ทำไมถึงจะเเต่งงานกับฉันละ "
คำถามหนักอึ้งถูกตอบสวนกลับมา รินลิตาเอ่ยถอนหายใจยาวก่อนจะตัดสินใจพูดความในใจออกมาทั้งหมดโดยไม่มีคำโกหกใดๆเลยทั้งสิ้นให้คนตรงหน้าได้รับรู้
" เพราะฉันคิดว่าคุณค่าของพวกเราในความรักไม่ได้มาจากร่างกายเเต่มาจากจิตใจ เราสองคนจะรักกันได้เพราะจิตใจไม่ใช่เพราะร่างกาย เเม้ว่าคุณจะเป็นตายร้ายดียังไงฉันก็จะสัญญาว่าเเต่งกับคุณ "
" เธอพูดเเล้วนะ "
โนเอลย้ำเสียงชัดอีกครั้งเพราะกบัวว่าเธอจะโกหกเขาเหมือนคนอื่นๆ
" ฉันจะโกหกไปทำไมละคะ ยังไงพวกเราก็ต้องได้เเต่งงานกันอยู่เเล้วหลังจากนี้เราค่อยมาทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆนะคะ "
ดูเหมือนคำพูดของเธอจะส่งผลต่อจิตใจน้ำเเข็งกร้าวของโนเอลเป็นอย่างมาก เขาเริ่มเปิดใจให้เธอนิดนึงเเต่ยังไม่ปักใจเชื่อมากเท่าไหร่ ผู้หญิงที่ต่างหมั้นหมายกับเขาล้วนเเล้วเเต่ถอนหมั้นกันโดยเร็วเมื่อเห็นเขาเป็นชายพิการนั่งวิลเเชร์
" อ๊ะ จริงสิเอกสาารฉันจัดให้เรียบร้อยเเล้วนะคะ "
รินลิตายิ้มหวานไขว้มือพาดหลังอย่างร่าเริง ขืนอยู่บ้านไม่ทำงานคงเเห้งตายไปก่อนเเน่ยังดีที่เคยทำงานหลายอย่างมาก่อนถ้าเเค่เเยกเอกสารก็เข้าขั้นง่ายเลยทีเดียว
" มีงานอะไรให้ช่วยอีกไหมคะ "
" ..... "
บางครั้งเธอก็ไม่เข้าใจว่าคู่หมั้นของเธออารมณ์ไหนกันเเน่ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเเล้วยังจะตัดพ้อชีวิตอีก เฮ้อ รินลิตาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
" งั้นขออนุญาติอ่านหนังสือได้ไหมคะ "
เธอเอ่ยก่อนจะชี้ไปทางหนังสือหมวดนิยายที่ถูกจัดเรียงกันหลายต่อสิบเล่ม โนเอลพยักหน้าตอบก่อนที่ต่างฝ่ายต่างจะทำงานของกันละกัน เธอก็ไล่อ่านหนังสือนิยายไปเรื่อยๆภายในห้องสมุดใหญ่เเห่งนี้ส่วนโนเอลก็นั่งทำงานเอกสารไปเรื่อยๆ
จนเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงตอนเย็นทั้งคู่ไม่มีธุระอะไรกันเเล้วจึงขอตัวกลับไปก่อน เธอได้เอ่ยปากขอยืมหนังสือกลับไปอ่านต่อที่บ้านส่วนโนเอลก็ให้ยืมอย่างว่าง่ายทำเอาเธออารมณ์ดีจนตื่นเต้นไปหมด ดูๆเเล้วโนเอลก็เป็นคนดีกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก
เมื่อมาถึงบ้านหลังเดิมของเธอ ความตื่นเต้นอารมณ์ดีก็มลายเป็นความเย็นชาเเทนเมื่อเห็นร่างของรดาพี่สาวของเธอที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทเเละพี่สาวเเท้ๆคนเดียวของตระกูล ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่ารดาทำอะไรกับเธอไว้บ้าง รินลิตาเหลือบมองเบลล่าที่ตัวสั่นหงึกจึงเข้าใจสถานะการณ์โดยเร็ว
เบลล่าเป็นคนฟ้องรดานี่เอง...
" ไปไหนมาเหรอ เเพลนกลับซะดึกเลยนะ " รดาเเสยะยิ้มมุมปากยกมือทัดผมไว้ที่ใบหูอย่างสดใส
" ไปหาคู่หมั้นมาค่ะ "
รินลิตากุมหมัดเเน่นโอบกอดหนังสือเล่มสีเเดงโบราญเอาไว้ไม่ปล่อย เมื่อรดาพยามจะก้าวเท้าเข้ามาใกล้รินลิตาก็รีบถอยห่างจนสุดมุมเป็นขอบบรรไดหลายชั้นหากเธอก้าวไปเเม้เเต่นิดเดียวเธอมีสิทธิ์ตายได้ รดาคงตั้งใจต้อนเธอสินะ
" เบลล่า เอาหนังสือมานี่ "
เสียงของรดาเเสยะเเข็งทื่อก่อนจะสั่งให้สาวใช้อย่างเบลล่าเข้ามาเเย่งชุดกรพชากหนังสืออกจากมือของรินลิตาอย่างเอาเป็นเอาตาย
" ปล่อย เบลล่า!!! "
รินลิตาไม่ยอมเเพ้จ้องเบลล่าตาขวางอย่างคับเเค้นใจ หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่ของเธอเเต่เป็นของโนเอล เธอจะไม่มีวันยอมง่ายๆเด็ดขาด
" คุณหนูส่งหนังสือมาให้ฉันเถอะค่ะ "
เบลล่าพยามจะเข้ามาฉุดหนังสืออกจากมือของเธอไป ส่วนเธอก็กอดรัดมันเอาไว้เเน่น ทั้งคู่ยื้อเเย่งกันอยู่นานก่อนที่จะ...
" เบลล่า!!! เอ๊ะ... "
เสียงร้องคำขาดของรินลิตาดังขึ้นก่อนที้หนังสือนิยายเล่มนั้นของโนเอลถูกเเย่งออกไปจากมือของเธอ นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะว่าเธอก้าวเท้าถอยหลังจนสะดุดกับบรรไดเข้าล้มหงายหลังตกบรรไดลงไปนอนอยู่ชั้นล่างโดยตามตัวมีรอยเเผลถลอก
ปึก ปึก ปึก
เสียงกระเเทกของเนื้อในร่างกายชนเข้าไปขอบบรรไดหลายชั้นจนเกิดเเผลบวมช้ำ ก่อนที่หนังตาหนักอึ้งจะดับลงเธอได้ยินเสียงของรดาหัวเราะเยาะเย้ยพร้อมชี้นิ้วมาทางเธอกับเบลล่าที่ใบหน้าซีดขาวถือหนังสือนิยายเล่มนั้นไว้ในมือก่อนที่หนังตาจะดับลงไป
เพล้ง!!
เสียงเศษเเก้วน้ำราคาเเพงสีเงินวับเเตกกระจายไปทั่วห้องใบหน้าของโนเอลโกรธปุดๆจนเส้นเลือดขึ้นหน้าทำไมอยู่ๆเขาถึงโกรธหนักขนาดนี้ทั้งที่ตอนเเรกยังดีอยู่เลย เเถมยังรู้สึกมีลางสังหรณ์ใจเเปลกๆด้วย
" อึก... " โนเอลกุมขมับพยามควยคุใสีหน้าเอาไว้ เขากัดฟันกรอด ไม่รุ้ว่าตัวเองโกรธอะไรอยู่ถึงหนักขนาดนี้ก่อนที่เสียงของพ่อบ้านจะละหอบระทวยวิ่งมาหาเขาภายในห้องสมุดเสียงตะโกนดังของสาวใช้ทุกคนตามมาติดๆ
" คุณชายครับ / คุณชายคะ!! "
" อึก.. มีอะไรโวยวายนัก " โนเอลกลืนน้ำลายตอบกลับเเบบหัวเสีย
" ค่ะ...คุณหนูรินลิตาค่ะ!! เธอเข้าโรงพยาบาลไปเเล้วค่ะ "
" หมายความว่าไง!!! "
โนเอลตะโกนหัวเสียเเบบสุดขีดกำปั้นทุบโต๊ะไม่จนเสียงดัง ใวหน้าร้อนผ่าวเส้นเบือดขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะหันไปถามพ่อบ้านเเละสาวใช้ในตระกูล
" มะ..มีคนเเจ้งมาว่าเมื่อก่อนไม่กี่นาทีนี้คุณหนูรินลิตาตกบรรไดจนได้รับเเผลไปทั่วตัวเเต่ไม่ได้เป็นอะไรมากนักมีเพียงรอยฟกช้ำกับเเผลถลอกตามใบหน้า เเต่มีสาวใช้ของตระกูลบอกมาว่าคุณหนูรินลิตาพยามจะผลักคุณหนูรดาให้ตกบรรไดไปเเต่ว่าเธอดันเก้าท้าวพลาด "
" บอกทางรพ.ให้รักษาเธอให้เร็วที่สุดส่วนค่ายาฉันจัดการเอง "
โนเอลสผบเสียงขาดกลับไปทำเอาสาวใช้รวใถึงเหล่าพ่อบ้านพากันขนลุกชู่ว์กับความน่ากลัวของคุณชายคนนี้ก่อนจะทำตามคำสั่งวิ่งออกจากห้องสมุดเเห่งนี้ไปด้วยความกลัว
已经是最新一章了
加载中
