ตอนที่13 เข้าใจผิด ขัดแย้งอีกครั้ง

ตอนที่13 เข้าใจผิด ขัดแย้งอีกครั้ง ขณะอยู่บ้านตระกุลวีระนนท์ สุมิตรได้รับสายโทรศัพท์ฉุกเฉิน มีเรื่องด่วนให้รีบไปจัดกันจึงออกไปก่อน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตอนเขากลับมารับจันวิภานั้น กลับเห็นจันวิภากำลังเดินอย่างรีบร้อนอยู่บนถนน ขณะนั้นเองเขารู้สึกประหลาดใจก็เลยเดินตามไป แล้วมองเห็นจันวิภาเข้าไปที่บาร์ หลังจากจันวิภาเข้ามาในบาร์ สุมิตรก็ตามเข้ามาพร้อมกับสีหน้ารังเกียจ ด้วยเหตุนี้จึงเห็นฉากที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ เพราะเว้นระยะไกลประกอบกับเสียงในบาร์ดังเกินไป สุมิตรจึงไม่ได้ยินพวกเขาคุยเรื่องอะไรอยู่ มองเห็นแค่จันวิภากำลังดึงกันไปมากับกลุ่มผู้ชาย จากอกคนนี้ที ไปอกคนนั้นที ความโกรธ ไฟโทสะไร้นามเริ่มสุมขึ้น สุมิตรกัดฟันด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนี้ เธอแสดงความไร้เดียงสาออกมา จริงๆแล้วคือเสแส้รงงั้นเหรอ? ตอนว่างก็ชอบมาที่แบบนี้หยอกล้อกับพวกผู้ชายงั้นเหรอ? “คุณผู้ชาย ขอถาม.....”ในขณะนี้ มีผู้หญิงสุดเซ็กซี่กำลังเดินเข้ามาเพื่อจะชวนสุมิตรคุยด้วย แต่เธอพิ่งจะพูดขึ้นก็ถูกน้ำเสียงอันเย็นชาของสุมิตรตัดบท“ไสหัวไป” ในตาอันเย็นชาราวกับน้ำแข็งของสุมิตร น่าตกใจจนทำให้ผู้หญิงคนนั้นรีบหันตัวหนีไป ผู้หญิงที่มาในที่นี่เป็นแบบนี้กันหมดใช่ไหม? ยั่วผู้ชาย แล้วเสพสุขกัน.... จันวิภา หึ！เธอนี้ดีจริงๆเลย! ยังจะเป็นนักเรียนดีเด่นแสนไร้เดียงสาอีกเหรอ? น่าขำจริงๆ? ในด้านของจันวิภา เธอยังถูกพวกนักเลงกวนไม่หยุด “สาวน้อยมากับพวกพี่เถอะน่า พวกเรารับประกันเลยจะทำให้เธอฟินขึ้นสววรรค์เลย”กลุ่มผู้ชายรอบๆจันวิภายิ้มอย่างชั่วร้ายขึ้นมา “หลีกไปอย่ามาแตะตัวฉัน” จันวิภาดิ้นรน เธอหยิบขวดเหล้าด้านข้างขึ้นมา อยากจะทุบนักเลงพวกนั้นแต่ถูกเสือยกมือกั้นไว้ได้ และยังเอามือเข้ากอดจันวิภา ทั้งสองยิ่งเข้าใกล้กันขึ้นไปอีก“น้องสาวเอ๋ย ไม่ดื่มที่อยากให้ดื่มงั้นดื่มรับโทษแล้วกัน!” สุมิตรมองจากในกลุ่มผู้คนเข้าไป จากมุมของเขานั้นก็คือจันวิภาถือโอกาสเอาตัวเข้าไปในอ้อมอกของเสือ ขณะนั้นเองมือของเขาก็เปลี่ยนเป็นกำหมัด จันวิภา เขาให้เธอไม่พอรึไง? ที่เธอดึงดันอยากจะกลับมาบ้าน ก็เพื่อมาที่บาร์นี้ยั่วผู้ชายงั้นหรอ “ไสหัวออกไปให้หมด”สุมิตรอดทนอีกต่อไปไม่ไหว ตะโกนออกมาอย่างโกรธสุดขีด หลังเขาตะโกนเสร็จ สายตาอันเย้นชาก็จ้องไปยังจันวิภา พูดอย่างโหดเหี้ยมขึ้น“จันวิภา ตกลงเธออยากจะทำอะไร” “ฉัน.....”จันวิภาเปิดปากขึ้นคิดอยากจะพูดอะไรสักหน่อย แต่กลับสำลักกลิ่นเหล้าบุหรี่ มึนหัว จึงพูดต่อไม่ได้ กลุ่มนักเลงตกตะลึง หันไปมองสุมิตรทันที เงยหน้าพูดขึ้น“น้อง มาก่อนได้ก่อน พวกพี่กำลังสนุกกับสาวอยู่ อย่ามากวน” สนุกกับสาวหรอ สนุกกับผู้หญิงของเธอสุมิตรหรอ หึหึ ช่างกล้าจริงๆ มุมปากของสุมิตรก็แสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวและเย็นชา“ฉันพูดว่าให้พวกแกไสหัวออกไปฟังไม่รู้เรื่องเหรอ?” “แกนี่อยากจะตาย......”ไม่ทันรอให้นักเลงคนนั้นพูดจบ สุมิตรก็เดินก้าวเข้ามาทันที ยื่นมือบีบคอและยิ้มเย็นชาขึ้น“คนที่จะตายนั้นคือแกนั้นแหละ” พอพูดขึ้นมือของเขาก็ออกแรงมากขึ้นอีก ได้ยินแต่เสียง“กรอบ”ดังขึ้น เสียงกระดูกแตกทำให้คนตื่นตระหนก นักเลงคนนั้นยังไม่ทันรู้สึกตัว คอก็หักเสียแล้ว “ไอ้แกหาความตายใช่ไหม” กลุ่มนักเลงด้านข้างเห็นเข้า เบิกตากว้างพร้อมตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้นแล้วพุ่งตัวขึ้นไป ในสายตาของสุมิตรมีแค่จันวิภาเท่านั้น ไม่สนใจพวกนักเลงที่พุ่งตัวออกมากี่คนนั้นหรอก เขาพูดอย่างเย็นชากับเธอ“จันวิภา เธอต้องสรรหาเหตุผลดีๆให้ฉันล่ะ”