ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณารา

ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณารา บางครั้งจันทรัตร์ก็มีความรู้สึกเกลียดตัวเอง เพื่อสุพจน์เธอทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ จันทรัตร์พยายามทำให้ตนเองสงบลง ไม่ให้คำพูดของสุพจน์สะทกสะท้านเธอ “หย่าแน่นอน และลูกก็เป็นของคุณด้วย” สุพจน์หัวเราะ รู้สึกจันทรัตร์กำลังพูดเล่นอยู่ เธอคลอดลูกอย่างลำบาก สุดท้ายให้เขาอย่างง่าย ใครจะไปเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้ “พูดเพราะดีเนอะ เล่ห์เหลี่ยมเธอเยอะมาก เธอคิดว่าผมจะเชื่อเหรอ รีบไปทำแท้งซะ” สุพจน์พูดอย่างโหดร้าย จันทรัตร์หน้าซีด ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะให้เธอไปทำแท้ง จันทรัตร์ไม่ยอม คำพูดอันโหดร้ายกำแพงที่คุ้มครองเธอพังหมด “ไม่ ฉันต้องคลอดออกมา นี่คือเลือดเนื้อของเราสองคน” “คุณรู้ไหม ผมเกลี่ยดคุณ” สุพจน์ดึงมือจันทรัตร์ไว้ “เกลียดทั้งสายเลือดเธอ คลอดออกมาก็เป็นเด็กกรรม รีบไปทำแท้งเลย” จันทรัตร์น้ำตาไหลเต็มหน้า ความตื่นตระหนกกับคำพูดดหดร้ายกระแทกประสาทเธอ เกือบเป็นลม เลือดในตัวจันทรัตร์กำลังไหลย้อนกลับ ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกในเวลานั้น จันทรัตร์รู้สึกตัวอีกที คือสุพจน์ลากเธอไปคณะสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา เธอเช็ดน้ำตา พยายามดึงมาออกจะมือสุพจน์ “คุณปล่อยฉันนะ” “จันทรัตร์ เธอรู้ไหมทำไมผมไม่อย่ามีลูกกับเธอ เพราะว่าถ้ามีลูกอยู่ ระหว่างเราก็จะตัดขาดกันไม่ได้ นี่คือฝันร้ายของผม แต่งงานกับเธอก็เป็นฝันร้ายของผมเช่นกัน “พอแล้ว！” จันทรัตร์เจ็บใจเหมือนตายทั้งเป็น เพียะ! สุพจน์โดนตบอย่างแรง เสียงตบทำให้สุพจน์นิ่งไว้ เสียงนี้ก็ทำให้จันทรัตร์ตื่นด้วย จันทรัตร์จ้องมองสุพจน์ด้วยน้ำตานอง สายตาต็มด้วยความผิดหวัง “เราหย่ากันเดี๋ยวนี้เลย ส่วนลูกฉันก็ไม่ให้คุณล่ะ” สุพจน์ตกใจไปพักหนึ่ง มองจันทรัตร์อย่างไม่มีตัวตน มือก็ปล่อยไปแล้ว พอจันทรัตร์ได้อิสระ ก็หันเดินไปเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในชีวิตนี้เธอไม่ใช่มีแต่สุพจน์ ยังมีลูก แต่น่าสงสารลูกจัง เกิดมาก็ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ เวลานี้ จันทรัตร์สับสนแล้ว สิ่งที่เธอกำลังทำถูกต้องไหม หากลูกไม่มีความสุข เธอคลอดลูกออกมาจะมีความหมายอะไร จันทรัตร์ร้องให้เงียบๆคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ลูกเป็นอนุสรณ์ ที่เธออยากให้สุพจน์ แต่เขาไม่เอา “ฉันท้องแล้วและเป็นลูกคุณ สุพจน์ คุณไม่เอาฉันแล้วหรือ” กรรณาราหวาดกลัวมาก กลัวว่าจันทรัตร์ท้องสุพจน์จะทิ้งเธอไป ติดตามสุพจน์และถามบ่อยๆ สุพจน์รู้สึกเครียด ถูกกรรณาราถามบ่อยๆยิ่งเครียดขึ้น ปัดมือกรรณาราทิ้ง สายตาแฝงด้วยความเย็นชา “กรรณารา เธอไม่เชื่อใจผมหรือไม่เชื่อใจตัวเอง” กรรณารานิ่งไว้ ก้มหัวลง ความโลภของเธอทำให้เธออึดอัดใจมาก เธอไม่ใช่ไม่เชื่อใจสุพจน์ วันหนึ่งที่จันทรัตร์ไม่ยอมหย่ากับสุพจน์ เธอก็จะอึดอัดใจไปวันหนึ่ง สักวันเมื่อความจริงปรากฏ ความเท็จก็จะสลายไป ถึงวันนั้นเธอไม่ได้สุพจน์และสุพจน์ก็จะเกลี่ยดเธออีก เธอไม่อยากเห็นสภาพแบบนี้มากที่สุด “ไม่ใช่แน่นอนคะ”กรรณาราฝืนยิ้ม รีบจับมือเขาไว้ “ฉันไม่ไว้วางใจจันทรัตร์ต่างหาก เธอมีเล่ห์เหลี่ยมมาก เพื่อผลประโยชน์ตัวเองอะไรก็ทำได้ ฉันก็เกือบตายในมือเขา ฉันกลัวค่ะ” สุพจน์ผลักกรรณาราออกไป “ผมไม่อยากได้ยินชื่อจันทรัตร์อีก หากเธอเหนื่อยก็พักผ่อนดีๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวก็อย่าไปยุ่ง” สุพจน์จากไปด้วยระคายเคือง บัดนี้เขาไม่มีความอดทนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนกรรณาราพูดถึงเรื่องจันทรัตร์ ทำให้เขาอึดอัดใจมาก แยกแยะไม่ออกความรักของตัวเอง คิดถึงแววตาที่ผิดหวังของจันทรัตร์ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก กลัวจันทรัตร์จะจากเขาไปกะทันหัน ฉนั้นเขาต้องปล่อยวางเรื่องทำแท้งก่อน กรรณาราพูดเรื่องจันทรัตร์ต่อหน้าเขาบ่อยๆ และพูดว่าจันทรัตร์เคยทำอะไรๆ เขาเกลียดมาก ไม่อยากให้คนอื่นทำลายชื่อเสียงของจันทรัตร์ ความรู้สึกที่ผสมผสานกันอย่างนี้ทำให้เขาทรมานมาก เขาปวดหัวอีกแล้ว สุพจน์กินยาไปสองเม็ด หายใจเข้าลึกๆ อาการณ์ปวดหัวค่อยๆหายไป “ปวดหัวอีกแล้วเหรอ”