已经是第一章了
ตอนที่88 เขาหายไป
ตอนที่88 เขาหายไป
คำในรายงานทั้งหมดมีความเอนเอียงไปทางดวิษ ดังนั้นคนที่ถ่ายรูปจะเป็นไครไม่ได้นอกจากดวิษแน่นอน
เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำถึงขนาดนี้
ความกลัวและทางตันในอดีกลายเป็นความโกรธ เธอจึงโทรไปหาดวิษอีกฝ่ายรับสายขึ้นทันทีที่เสียงโทรฯดัง"ดวิษ รูปถ่ายพวกนั่น คุณเป็นคนถ่ายไช่ไหม?
“ใช่ มันเป็นสิ่งที่ดีที่คุณทำ” เห็นได้ชัดว่าคนอีกฝ่ายหนึ่งไม่มีการปกปิดอะไรเลย
นัชชายิ้ม "คุณคิดว่าฉันไม่มีวิธีอื่นที่จะใด้คลิปหลุดของคุณที่ให้แม่คุณไปหรอ?"
ไม่ต้องรอให้ดวิษพูดเธอพูขึ้นอีกครั้ง
"ก่อนหน้านี้คลิปหลุดของคุณกับปณิตา ฉันก็มีนะ ตอนไปเปิดห้องก็ด้วย และทุกๆครั้งที่พวกคุณมีอะไรกันในบ้านด้วย คุณคิดหรอว่าฉันไม่มีปัญญาทำอะไรคุณได้? "
"คุณ!"ดวิษเสียงแน่น จากนั้นเขาก็ยิ้มเป็นกันเอง "คุณคิดว่าฉันจะเชื่อหรอ!"
ตอนนั้นนัชชาถูกกีดกันออจากประตูห้อง เธอจะมีเวลาที่ไหนมาเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้ได้อย่างไร!
นัชชาไม่มีความคิด แต่เตชิตมี ถ้าหากผู้ชายคนนั่นไม่ได้เตรียมแผ่นไว้ตอนนั่น เธอไม่รู้ว่าจะหนี้ไปร้องไห้ที่ไหนแล้ว!
"ดวิษ การที่ฉันชอบคุณเป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกน่าขยะแขยงที่สุดในชีวิตฉัน ฉันตกหลุมรักคุณได้อย่างไร? ตกหลุมรักกับสิ่งที่ไม่ดีเท่าเสมือนดั่งสัตว์ร้าย!"
นัชชาไม่ใช่คนที่พูดจาหยาบคายแบบนี้ แม้ว่าเธอจะหย่ากันในเวลานั้น เธอก็ไม่ได้ดูถูกบุคลิกของเขา แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถทนมันได้แล้ว
คนๆนึงทำผิดแล้วไม่รู้จักสำนึกผิด แถมไม่พอยังเที่ยวเปล่าประกาศอะไรที่ไม่เป็นความจริง ให้ทุกคนเข้าใจผิดกันไปทั่ว ให้คนทั้งประเทศมองเราในทางที่ผิดๆ
น่ารังเกียจแบบที่นัชชาไม่เคยพบ ไม่เคยเจอมาก่อน
"นัชชาคุณไม่ต้องพูดดี ถ้าตอนนี้คุณเลิกกับเตชิต ผมก็จะแก้ใขยกเลิกข่าวทั้งหมดให้ หรือไม่ก็เปลี่ยนแปลงคำร้องขอหย่าของคุณก็ได้"
“เปลี่ยนแปลง?”รอยยิ้มของนัชชาทำให้รู้สึกว่า "ตอนนี้ถึงคุณจะคุกเข่าขอร้องฉัน ฉันก็ไม่เปลี่ยน ดวิษ ความอดทนและความเห็นอกเห็นใจของฉันที่มีต่อคุณ มันไม่หลงเหลือแล้ว ฉันยังอยากให้คุณแพ้คดีนี้ด้วยซ้ำ”
หลังจากนัชชาพูดจบ เธอตัดสายเขาทันที แล้วได้บล็อคเบอร์เขาเรียบร้อย
เธอโทรไปหาเตชิตแต่มันดังไม่นานนักมีเพียงเสียงตอบโต้จากระบบมือถือ'ขออภัย '
ยังไม่สิ้นสุดปลายสายนัชชาล็อคหน้าจอโทรฯแล้วเหวี่ยงโทรศัพท์ไปด้านข้างและรีบเตรียมตัวนั่งรถไปที่บริษัท
ตั้งแต่เข้าประตูไปจนถึงระหว่างทางเดิน จนถึงออฟฟิศ จนถึงห้องพักเบรค ทุกคนมองเธอด้วยสายตาที่เปร่งประก่ายสดใส บางก็เต็มไปด้วยคำถาม
บางก็อิจฉา สงสาร เห็นใจ บางก็เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท
ทุกย่างก้าวของเธอนั้นเหมือนกับการเดินบนใบมีด
ช่วงที่เตชิตไม่อยู่ที่นี่ทุกๆสายตาจับจ้องมาที่เธออยู่คนเดียว
ในที่สุดมานั่งตรงที่โต้ะทำงาน แก๋ไม่ได้มาพูดคุยกับเธอเหมือนทุกที เพียงทักท้ายแบบเรียบง่ายแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
ความคาดหวังเพียงน้อยนิดได้สาบสูญ รูปถ่ายที่หลุดไปของเธอกับเตชิตมีผลกระทบมากยิ่งกว่าที่เธอคิดไว้สะอีก
ในหัวของเธอยุ่งเหยิงมาก เธอพยายามส่งข้อความติดต่อเตชิต แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมา
เขากำลังทำอะไรกันแน่?
ท้ายสุดแล้ว นัชชาไปพบตรัณแต่คำตอบก็ยังไม่แน่ชัดเช่นกัน
‘ประธานเตชิตเดินทางไปทำธุระนอกประเทศ เนื้อหาเพิ่มเติมท่านไม่ได้แจ้งไว้ ผมก็ไม่ค่อยรู้สักเท่าไร '
นัชชาเป็นเหมือนแมลงวันหัวเขียว โดนจู่จมด้วยสายตาจากผู้คนทั้งวัน เธอไปกินข้าวคนเดียว เธอนั่งเช็คไฟล์เอกสารคนเดียว ตอนไปที่ห้องถ่ายสำเนาเอกสาร เธอได้พบกับพบปรัณ
พวกเขาทั้งคู่สบตากันอึ่งไปชั่วครู่ และปรัณก็เป็นคนทำลายความเงียบเสียก่อน "ยังเอิญจังนะ"
"อืม ฉันมาเอาสำเนาเอกสารที่ถ่ายไว้"นัชชาเดินตรงไปเอาสำเนาเอกสารที่เครื่องพิมพ์ เมื่อเดินผ่านเขาเธอพยักหน้าให้เขาเล็กน้อยเป็นการทักท่าย
เมื่อเธอเดินไปถึงประตู ปรัณตะโกนตามด้านหลังเธอ "นัชชา คุณมีคบกับเตชิตจริงๆเหรอ?"
เมื่อได้ยินคำถามนั่น
นัชชาหยุดชะงัด หลังจากได้ยินถ้อยคำและน้ำเสียงที่ละเอียดอ่อนของเขาแล้ว เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วปล่อย จะให้เธอตอบอย่างไร
บอกเขาไม่ไช่อย่างที่คิด ว่าพวกเขาเป็นแฟนกัน?
แต่ตอนนี้เตชิตไม่อยู่ ไครๆก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้ หากให้เธอไปพูดเพียงฝ่ายเดียวเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้เหมาะสมหรือไม่?
อยู่ๆเขาก็หายตัวไปแบบไร้ร่องลอย เขาจะมีไรเกี่ยวข้องกับรายงานข่าวหรือไม่ก็เขากำลังจะหลีกเลี่ยงเรื่องพวกนี้ หรือไม่ก็เขาไม่ยอมรับการที่มีเธออยู่?
ตอนนี้นัชชามีความคิดอยู่หลายแบบ แต่เธอกลับไม่กล้าที่จะลงมือทำ แม้แต่คำตอบที่แน่ชัด
หลังจากเกือบครึ่งนาที เธอก็ลังเลอยู่นาน และเอ่ยมาได้แค่ว่า "ความสัมพันธ์ระหว่างเรา มันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบที่คุณคิด"
นภันต์มองไปที่ด้านหลังการจากไปของนัชชา หน้าตาค่อนข้างซับซ้อน ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้น"แบบนั้น"มันคืออะไร?
เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นแฟนกัน ผู้ชายแบบเตชิตเขาไม่มองผู้หญิงแบบนัชชาหรอก หรือไม่ก็แค่เก็บไปคลายเหงา ไม่ไช่ว่าจะดูถูกนัชชานะ แต่พวกเขาช่างแตกต่างกันจนเกิน มันยากที่จะเชื่อ
……
หลังจากข่าวเกิดขึ้นไม่นาน ไม่ ไช่แค่นัชชากำลังตามหาเตชิต ธนัทก็กำลังตามหาอยู่เหมือนกัน แต่เขาไม่สามารถติดต่อเขาได้ หลังจากที่รู้ว่าเตชิตเดินทางไปทำธุรกิจกับปรัณ ธนัทเลยติดต่อปรัณอีกที แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นโดยฉับพลันไม่มีใครเตรียมตัวตั้งรับทัน ส่วนคนที่เตรีมพร้อมก็ไม่อยู่
หลังจากการพิจารณาอย่างรอบคอบ ประธานธนัทหานัชชาจนเจอ
ในสำนักงาน สภาพจิตใจของนัชชาไม่ค่อยดีมากนัก ประธานธนัทเทชาร้อนสักแก้วยื่นให้เธอ "ดื่มหน่อยนะ จะได้รู้สึกดี"
นัชชารับมันแล้วส่ายหัว "ประธานธนัท ฉันสบายดี"
ในบริษัท เธอยังคงเรียกเขาว่าประธานธนัท ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นบริษัท ไม่สร้างปัญหาให้กับผู้คนเดือนร้อน เป็นที่ๆมีเหตุผลดูน่ารักไปอีกแบบ
"ชวงนี้เกิดเรื่องมากม่ายนัก ส่วนเตชิตก็ติดต่อไม่ได้ ผมรู้ว่าตอนนี้คุณคงสับสนมาก ดังนั้นผมเลยมาหาคุณเพื่อมาพูดคุย อยากรู้ด้วยว่าคุณคิดอย่างไรบาง"
“ ฉันไม่มีความคิดใด ๆ ทุกอย่างจะต้องรอให้เตชิตตัดสินใจด้วยเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาด้วย " เอาตามจริงแล้ว นัชชายังไม่มั่นใจในตัวเธอเองนัก กลัวถ้าเธอตัดสินใจเองโดยพลการจะทำให้ผู้ชายคนนั่นไม่พอใจ
ยิ่งกว่านั้นสิ่งนี้ไม่ยุติธรรมกับเขา
ธนัทมองที่ขอบตาดำที่เหมือนจะอดนอนมาหลายวัน "คุณคิดว่าไงบาง เรื่องงานเธออย่าเพิ่งไปใส่ใจ เด๋วผมจะทำการลาพักร้อนให้เอง คิดสะว่าไปลาพักร้อน จะได้ไม่รู้สึกถึงแรงกดดัน
รอเตชิตกลับมา คุณก็กลับมาทำงานได้ตามปกติ "
นัชชาขมวดคิ้ว "ประธานธนัท ฉันไม่อยากหยุดงาน ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
ฉันไม่มีเหตุผลที่จะออกในเวลานี้"
เสียงของการปฏิเสธอย่างเด็ดขาดนี้ไม่ไช้ว่าจะไม่พอใจเลย แต่ธนัทรู้ว่าอารมณ์ของเธอตอนนี้ไม่สามารถควบคุมได้แล้ว อารมณ์ที่เธออดกั้นมานานพร้อมจะประทะกับผู้คนพวกนี้
ธนัทไม่บังคับเธอ และมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเห็นเธออย่างโน้มน้าวใจ เพราะฉะนั่นก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มอีกต่อไป "ทางด้านเตชิตผมจะพยายามติเต่ออีกที ส่วนหากในที่ทำงาน คุณมีปัญหาอะไร คุณสามารถมาหาพมได้เสมอ"
นัชชากระพริบตาอย่างช้าๆ กล่าวคำขอบคุณ เดินไปที่ประตู มือลังเลที่จะจับลูกบิดประตูหลายครั้งไปมา อดไม่ได้ถามขึ้น "ประธานธนัทคะ เตชิต เขาทำไมถึงขาดการติดต่อจากเราค่ะ?"
"ฉันยังไม่รู้"
“ มันอาจจะเกี่ยวข้องกับฉันหรือเปล่า?” นัชชากระชับกำปั้น แล้วถามคำถามที่อยู่ในใจ
ธนัทมองดูร่างกายอันแข็งทื่อของเธอและถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ "ไม่น่านะ อย่าคิดมากไปเลย"
นัชชาไม่พูดอะไรต่ออีก แล้วหันหลังกลับ
已经是最新一章了
加载中
