已经是第一章了
ตอนที่ 96 ผู้หญิงที่น่ารัก
ตอนที่ 96 ผู้หญิงที่น่ารัก
"เดี๋ยวก่อนคุณนี่เงินทอน"
พนักงานรีบวิ่งตามออกมา แต่น่าเสียดายที่ข้างนอกเหลือเพียงแค่เสียงของรถยนต์เบนท์ลี่ท์เบนเทย์ก้าวเร่งความเร็วพุ่งทะยานออกไปจนลับสายตาของเขาแล้ว
พนักงานมองเงินทอน72หยวนในมือของเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นมา ผู้ชายแบบนี้ แต่งตัวดี ขับรถหรู แล้วแถมยังจะหน้าตาดีอีก แต่ขับรถออกมาซื้อผ้าอนามัยตอนเที่ยงคืน
คิดไม่ออกเลยว่าผู้หญิงแบบไหนกันนะ ถึงทำให้ผู้ชายที่แสนจะเพอร์เฟคขนาดนี้ยอมทำเรื่องแบบนี้ให้เธอ
…………. …..
นัชชานอนก็ไม่กล้านอน นั่งก็ไม่กล้านั่ง ตอนที่เตชิตกลับมาเธอยืนอยู่ห้องรับแขก เมื่อมองเห็นถุงพลาสติกสีดำในมือของเขาเธอก็รีบคว้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที
หลังจากนั้นห้านาที เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกว่าโลกสดใสขึ้นมาทันที
แต่ความสดใสนั้นอยู่กับเธอได้ไม่นาน ก็ถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดจากท้องของเธอ ทุกครั้งที่เธอมีระดูวันแรกจะปวดท้องมาก บางครั้งก็มีอาการเวียนหัวและอาเจียนร่วมด้วย
เตชิตเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ ช่วงหลายวันมานี้เขาไปต่างประเทศก็ไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไหร่
วันนี้คิดว่าจะมาหาเธอ นอนกอดให้หลับสบายสักหน่อย แต่กลับกลายว่ามาเห็นเธอในสภาพตัวบิดงอด้วยความทรมาน
เตชิตไม่เข้าใจเรื่องนี้ของผู้หญิงนัก เวลาถามเธอก็ไม่ตอบ เขากังวลถึงขนาดโทรไปขอคำปรึกษากับปรัณ
" นัชชาปวดท้องประจำเดือน ปวดมากพอจะมีวิธีทำให้หายปวดมั้ย"
ปรัณที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัด กำลังหิวจนหน้ามืดตาลายแล้วก็เหมือนถูกเอาอาหารสุนัขยัดปาก จึงตอบเขาไปว่า "ฉันเป็นหมออายุรกรรมไม่ใช่สูตินรีแพทย์ อีกอย่างผู้หญิงเวลามีประจำเดือนก็มักจะปวดท้องเป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่อาเจียนเวียนหัวก็ไม่มีอะไรต้องห่วง"
เตชิตไม่ได้สนใจในสิ่งที่ปรัณพูด "ฉันถามว่าทำยังไงให้หายปวด"
ปรัญดึงผ้าปิดจมูกออกแล้วโยนทิ้งลงในถังขยะข้างๆ เห็นแก่จรรยาบรรณในวิชาชีพเขาจึงตอบไปว่า "ถ้าจะให้ได้ผลเร็วก็กินยาแก้ปวด แต่ยาก็อาจจะมีผลข้างเคียงได้ ไม่งั้นก็ดื่มน้ำขิงต้มน้ำตาลแดง ช่วยให้อุ่นท้องก็จะค่อยคลายอาการปวดลง
"น้ำตาลแดงต้มกับน้ำขิงเหรอวะ" "ฉันไม่เคยทำ" เตชิตรู้สึกปวดหัวพยายามจะให้ละเอียด
"ต้มพร้อมกัน"ปรัณตอบ "ไอ้คุณเตชิต แกก็กระต่ายตื่นตูมไปได้ ก็แค่ปวดประจำเดือนไม่ได้มีอะไรร้ายแรง
ถึงขนาดโทรมาหาฉันได้ นี่แกจะประคบประหงมเธอมากไปรึป่าว"
"ผู้หญิงของฉัน ฉันอยากจะประคบประหงมยังไงมันก็เรื่องของฉัน รึแกมีปัญหา"
เตชิตพูดจบไม่รอให้ปรัณพูดอะไรต่อ เขาก็รีบวางสายทันที
ปรัณเก็บโทรศัพท์ใส่ลงกระเป๋า "พูดอะไรก็ไม่ได้"
สุวีราที่เพิ่งเดินออกจากห้องผ่าตัด บังเอิญได้ยินเข้าพอดี อยากจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ไม่ได้ เพราะสายตาปะทะเข้ากับหมอปรัณพอดี "คุณหมอปรัณ เป็นอะไรหรือคะ"
"อ้อ ไม่มีอะไร "พอนึกได้ว่าเป็นสุวีรา จึงเสริมขึ้นมาอีกว่า
"ก็เหมือนคุณนั่นแหละที่ชอบทำให้ผมเหนื่อยใจ"
"...…….." สุวีราพูดอะไรไม่ออก ทำไมมาลงที่เธอได้
"ยังมัวยืนทำอะไรอยู่อีกล่ะ รีบไปเก็บข้าวของที่ห้องทำงานผมสิ"ปรัณพูดพร้อมกวักมือเรียก
สุวีราหน้าบอกบุญไม่รับ เพิ่งจะออกจากห้องผ่าตัดที่ต้องยืนนานสามชม.ยังไม่ได้ทันหายใจหายคอ ก็ต้องมาถูกปรัณแขวะอีก เพื่อนๆหลายคนต่างอิจฉาเธอที่ได้ทำงานอยู่กับหมอปรัณ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง
ปรัณเห็นสีหน้าของสุวีรา จึงถามว่า"ทำไมเหรอ ไม่อยากทำ ได้ งั้นผมเปลี่ยนคน…."
"อย่าค่ะ อย่าค่ะ"สุวีรารีบมาขวางหน้าเขาไว้ "ฉันไปค่ะ ฉันไป" พ่อเจ้าประคุณทูนหัว
คำสุดท้ายเธอสบถในใจไม่กล้าแสดงความโกรธออกมา
ปรัณยกมือขึ้นทุบไปที่หัวไหล่ด้านหลังของเธอ อีกมือดันให้เธอเดินไปข้างหน้า"จับให้แน่น"
..,......................
เตชิตหลังจากวางโทรศัพท์แล้วก็ตรงเข้าครัวไปหยิบ หม้อที่ไม่เคยหยิบใช้มาก่อน หั่นขิงออกเป็นชิ้นๆ หยิบน้ำตาลออกจากตู้เย็นใส่ลงในหม้อ เปิดฝาหม้อ 10นาทีปิดไฟแล้วเทใส่แก้ว
แก้วน้ำขิงต้มน้ำตาลที่มีควันลอยขึ้นมาถูกยกเข้ามาในห้องนอน ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ก้อนกลมๆบนเตียง "ลุกขึ้นมาดื่มหน่อยนะ"
หญิงสาวนอนขดตัวด้วยความทรมาน สายตามองไปยังแก้วที่มีควันลอยขึ้นมาเพราะความร้อน "คืออะไรคะ"
ข้อมือของชายหนุ่มขยับเล็กน้อย "น้ำขิงต้มน้ำตาล"
หญิงสาวตกใจ ขยับตัวลุกขึ้นมาดูของเหลวสีน้ำตาลที่มีกลิ่นขิง แล้วมองไปที่ชายหนุ่มข้างๆ "คุณทำเองเหรอ"
เตชิตเป่าเครื่องดื่มในแก้วแล้วยื่นให้หญิงสาวดื่ม ของเหลวอุ่นๆไหลลงไปที่กระเพาะ อุ่นไปในใจของเธอเช่นกัน
นัชชาไม่ชอบกลิ่นของขิงเลย แต่เพราะเห็นเตชิตลงมือทำให้เธอตัวเอง เธอจึงข่มใจกินเข้าไป ไม่ให้เขาเสียใจ
"ดีขึ้นมั้ย" ชายหนุ่มถามหลังจากที่มองหญิงสาวดื่มจนหมด สีหน้าดูดีขึ้น
นัชชากลั้นหัวเราะไม่อยู่ "เห็นผลเร็วขนาดนั้นเชียว"
"ปรัณบอกว่าได้ผลดีนี่"
นัชชาอ้าปากเล็กน้อยตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน "เรื่องแบบนี้คุณยังไปถามคุณหมอปรัณอีกเหรอ ช่างน่าอายจริงๆ"
"ก็ผมเห็นคุณปวดขนาดนั้น" เขาประคองให้หญิงสาวนอนลง จังหวะนั้นเขาก็ยื่นมือเข้าไปในเสื้อของเธอ
นัชชาตกใจมาก "คุณทำอะไรของคุณ"
เตชิตชะงักมือ เขาเข้าใจว่าทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้น "ผมแค่จะนวดท้องให้คุณ ผมจะทำอะไรได้อีก"
นัชชาคิดมากไปเอง จึงเอามือมาคลำจมูกแก้เขิน "ฉันขอโทษ สัญชาตญาณมันพาไป"
ช่วยไม่ได้ก็ใครให้เขาเป็นพวกไร้ศีลธรรม ทำให้เธอต้องหวาดระแวง
เตชิตเห็นว่าเธอกำลังไม่สบาย ก็เลยไม่อยากหาเรื่อง ยื่นมือเข้าไปนวดบนท้องนุ่มนิ่มของเธอ โดยไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง
ฝ่ามือใหญ่และอุ่นของชายหนุ่ม แห้งเล็กน้อยเหมือนรังไหมเวลาที่สัมผัสบนผิวของเธอ รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นไหลซึมเข้าสู่ผิวไม่หยุด
นัชชามองชายหนุ่มซึ่งกำลังตั้งใจนวดท้องให้เธอ ในใจค่อยๆรู้สึกถึง...นึกถึงวันที่เจอเขาครั้งแรก "คุณรู้มั้ยว่าความทรงจำครั้งแรกที่เจอคุณคืออะไร"
"หน้าเนื้อใจเสือ เดรัจฉานในคราบมนุษย์"
"ห๊ะ"
เตชิตนวดแรงขึ้น" นี่คุณจะหาเรื่องใช่มั้ย"
"จริงๆนะ มันคือสิ่งที่ฉันคิดตอนเจอคุณครั้งแรก " เธอรู้ว่าตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรแน่นอนจึงฉวยโอกาสนี้ไว้"คุณว่าไม่จริงเหรอ"
เตชิตมองใบหน้าเล็กแค่คืบของเธอ แล้วย้อนถามคำถามเดียวกัน"คุณล่ะ รู้มั้ยความทรงจำครั้งแรกที่เจอคุณคืออะไร"
นัชชาเองอยากรู้เช่นกัน "อะไรคะ"
"ผิวขาว หน้าเล็ก ตาโต เอวคอด ก้นงอน…."
นัชชาไม่รอให้เขาพูดจบ เพราะทนฟังต่อไปไม่ไหวรีบตัดบทขึ้นว่า "นี่เจอกันครั้งแรกคุณก็มองแต่แบบนี้แล้วเหรอ"
"ผู้ชายเวลามองผู้หญิงมีแค่สองแบบเท่านั้น ไม่มีอารมณ์กับ…"
เขาก้มมากระซิบข้างหูของเธอสามคำที่ทำให้เธอต้องรู้สึกเขินอาย ลมหายใจอุ่นปะทะด้านหลังคอของเธอ ทั้งร้อนและจั๊กกะจี้เหมือนมีใครเอามือเล็กๆมาเกา
已经是最新一章了
加载中
