已经是第一章了
ตอนที่103 ข่มขู่ด้วยภาพถ่ายเปลือย
ตอนที่103 ข่มขู่ด้วยภาพถ่ายเปลือย
หลายนาทีต่อมา นัชชาถูกเขาปลุก ลืมตามองดูก็เห็นหน้าเขาอยู่ใกล้เธอมาก เธอเผลอหดคอหนีแต่ก็ถูกเขาดึงกลับมา
“……………” ความร้อนที่ริมฝีปาก บ่งบอกเธอว่าเกิดอะไรขึ้น เขาคิดว่าเธอเป็นลูกอมหรอ ไม่จบไม่สิ้น
เขาคิดว่าปากเธอเป็นลูกอมจริงๆ กินเท่าไหร่ก็ไม่พอ
เขาจ้องมองเธอ สายตาร้อนแรงของเขาเหมือนจะกลืนกินเธอ เธอกระแอมพูดเตือนสติเขา “ฉันเป็นวันนี้นของเดือน”
เขาฝังหน้าไว้ที่ลำคอของเธอ ถอนหายใจ “เกิดเป็นผู้หญิงนี่เรื่องเยอะ ปัญหาเยอะ”
“คุณนั่นแหละ อารมณ์.......ขึ้นง่าย”
พูดจบ นัชชาก็ถูกเขาบีบเอว เธอหยุดพูดไม่อยากให้เขาอารมณ์ขึ้นมากกว่านี้
กว่าจะเปลี่ยนอารมณ์ห้ามใจตัวเองให้กลับมาเป็นปกติ เตชิตยื่นมือไปหยิบเสื้อมาใส่ เสื้อสีเข้มลายตารางที่ยาวจนถึงเข่า ข้างในเป็นเสื้อสูทเรียบร้อย ดูหรูเหมือนผู้บริหาร
นัชชาที่กำลังมองดูเขาเพลินๆ แต่ก็ถูกขัดเพราะเขาถอดผ้าพันคอสีเทาของเขาออกแล้วยื่นมาพันให้เธอ ท่าทางเหมือนจะพันไม่ค่อยเป็น บังหน้าเธอไปประมาณครึ่งหนึ่ง
เตชิตมองดวงตากลมโตของเธอ ยกมือไปขยี้ผมเธอ “บื้อ”
“…………….”
เห็นกับที่การกระทำของเขา นัชชาไม่ได้พูดอะไรตอบ
ทั้งสองลงลิฟท์มาพร้อมกันจนถึงขึ้นรถ เขาก็ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน นัชชาก็ไม่ได้ถาม เธอมองดูบรรยากาศกลางคืนของหน้าหนาวข้างนอก แต่ในใจกลับรู้สึกอุ่นๆ
เธอได้กลิ่นของเขาจากผ้าพันคอที่เขาพันให้ เธอรู้สึกอุ่นใจ
เขาขับรถมาจอดอยู่หน้าร้านอาหารตะวันตก นัชชาเดินตามหลังเขามาจนถึงห้องที่ถูกจองไว้ เห็นภายในห้องที่ใหญ่โตเธอก็มองดูเหมือนเด็กที่เต็มไปด้วยเรื่องที่สงสัย
เตชิตสั่งอาหารเสร็จเขายื่นน้ำอุ่นให้เธอ “ชอบที่นี่มั้ย”
นัชชาที่มัวแต่มองดู “อืม ชอบมากๆเลย”
ผ่านไปไม่นาน พนักงานก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ เขาทั้งสองเอาเสต็กเนื้อไม่เหมือนกัน นัชชาเอามิเดียม ส่วนเตชิตเอาแร เห็นเนื้อแดงๆในจานเขาทำให้เธออยากลอง
เตชิตสังเกตเห็น เลยหันหนึ่งชิ้นยื่นไปให้เธอ
บรรยากาศดีมาก เขาเปิดไวน์แล้วรินลงแก้ว เห็นเขายื่นมันมาให้ตัวเอง นัชชารู้สึกแปลก “วันนี้นึกยังไงถึงดื่ม”
เพราะปกติเตชิตไม่ยอมให้เธอดื่ม เขารู้ดีว่าเรื่องเธอจะเป็นยังไงหลังจากดื่ม
ภายใต้แสงไฟอ่อนนุ่ม อาหารดูหน้ากิน หน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไปจากเดิมที่ดูนิ่งๆ ก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน นัชชาสัมผัสถึงมันได้
“ฉลองให้กับวันแรกของการประกาศความสัมพันธ์” เสียงเขาต่ำและดังก้องเหมือนนาฬิกาเรือนเก่า ที่ถูกตีแค่ครั้งเดียวก็สามารถเกิดเสียงสะท้อนหลายๆครั้ง
นัชชาอึ้งไปสักพัก อาการไม่สบายใจของเธอทั้งวันก็หายไป เพราะเธอนึกว่าเขาจะเป็นกังวลกับเรื่องนี้ ไม่นึกว่าเขาจะไม่ได้คิดมากแถมยังอารมณ์ดีถึงกับต้องมาเลี้ยงฉลอง
ไม่แปลกใจทำไมถึงจองร้านอาหารหรูขนาดนี้ไว้ ที่แท้ก็เดาเรื่องไว้ตั้งแต่ต้น
นัชชายื่นไปชนแก้วกับเขา เห็นว่าเขาเทให้เธอนิดเดียวเธอเลยยกดื่มทีเดียวจนหมดแก้ว
แต่เตชิตรู้ว่าเธอดื่มได้มากน้อยแค่ไหน รินให้เธอแค่สามแก้ว ก็ไม่ให้เธอดื่มอีก กลัวจะเมาแล้วเวียนหัว
กินเสร็จ เตชิตไม่ได้พาเธอไปขึ้นรถ แต่เดินไปตามทางเดินเท้า
นัชชเดินตามเขา แล้วมองดูรถที่จอดอยู่ไม่ไกล “ไม่กลับบ้านกันหรอ”
“ไปเดินเล่นกันก่อน”
นัชชาตกใจ จ้องหน้าเขา ใต้แสงไฟเขาดูหล่อกว่าเดิม บนคอของเขาไม่มีผ้าพันไว้เพราะเขาถอดพันไว้ให้เธอ
มองดูไป เธอฉีกยิ้มกว้าง เธอทำใจแล้วยื่นมือไปไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา
เธอรู้สึกได้ว่าเขาขยับมือหนี นัชชาใช้นิ้วชี้เขี่ยฝ่ามือของเขา หันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ “ตกใจนึกไม่ถึงใช่มั้ยล่ะ”
วินาทีต่อมา มือเล็กก็ถูกฝ่ามือหนากุมไว้ “ดูทาง”
ความจริงอายุขนาดนี้เดินเล่นกับแฟนที่อายุน้อยกว่าแปดปีกลางถนน เตชิตรู้สึกไม่มั่นใจ แต่ก็ไม่แสดงออกมา แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตื่นเต้น แต่ความจริงหัวใจเขาเต้นแรงมาก
ในความเป็นจริงทั้งสองเคยทำมากกว่าจับมือแต่กลับรู้สึกตื่นเต้น ใจเต้นเร็วกว่าตอนทำอย่างอื่น
เดินอยู่บนท่ามกลางหิมะ นัชชาหันมองรอยเท้าของทั้งสอง ในคืนนี้เธอรู้สึกมีความสุขมาก
.............................
ในเวลาเดียวกัน ดวิษก็ไม่ยอมแพ้กับเรื่องเอาคืน
หลังจากฟังคำพูดของปณิตา เขาก็จ้างนักสืบหาบ้านของตากับยายของเขา เพราะหลังจากที่พ่อแม่หย่ากัน เขาก็ไม่สนิทกับพ่อแม่ ตายายคู่นี้เป็นเพียงครอบครัวที่เขายังมาหาสู่กันบ่อยๆ
และความคิดของคนแก่ก็ค่อนข้างโบราณ ง่ายต่อการเอามาใช้เป็นเครื่องมือ
ถึงจะรู้ที่อยู่ แต่ดวิษก็หาจังหวะที่จะลงมือไม่ได้ เพราะในตัวนัชชาเขาหาจุดด้อยของนัชชาไม่เจอ นอกจากเคยแต่งงานแล้ว เขาต้องการจะโยนให้เป็นความผิดของเธอเพียงคนเดียว
คิดไปคิดมา เขาตัดสินใจลองเสี่ยงดู หาคนตัดต่อที่เก่งที่สุดแถวนั้น ส่งรูปของนัชชาไปให้คนคนนั้น เขาเสนอราคาค่อนข้างสูงเขาถึงจะยอมตอบตกลง
หลังผ่านไปสองวัน รูปถูกส่งกลับมา ปณิตาก็อยู่ในห้อหนังสือก็เห็นรูปพร้อมกับดวิษ
เห็นแวบแรกเป็นชายหญิงคู่หนึ่งนอนเปลือยอยู่บนเตียง ท่าทางไม่ได้ดูสวย แต่กลับน่าเกลียด
และหน้าของผู้หญิงในรูปคือนัชชา
ปณิตามองดวิษด้วยสายตาอึ้ง “นี่ นี่มันคือ.............”
“เป็นไง เหมือนจริงมากเลยใช่มั้ยล่ะ” ดวิษบอกด้วยน้ำเสียงได้ใจแล้วยื่นรูปให้ปณิตา “จัดการส่งรูปพวกนี้ไปบ้านของครอบครัวเตชิต ฉันไม่เชื่อว่าพวกเขาจะแค่นั่งมองเฉยๆ”
เพราะรูปถ่ายแต่ละใบมันน่าเกลียดมาก เพียงแค่รูปเดียวก็ทำให้คนรู้สึกรังเกียจ แต่ไม่รู้ว่าคนอย่างดวิษจะเป็นข้อยกเว้นรึเปล่า
ปณิตากังวลใจ “แต่รูปมันเป็นของปลอม เตชิตอาจจะฟ้องคุณก็ได้”
“ฟ้องหรอ” ดวิษไม่ใส่ใจ “มากสุดก็แค่ผิดลิขสิทธิ์รูปภาพ ฉันไม่ได้อะไรจากรูปนี้ ถึงเขาจะเก่งแค่ไหนก็แค่โดนปรับ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ ภาพหลุดไปในอินเตอร์เน็ต ทั้งหมดมีแต่รูปอย่างว่าถึงแม้จะเป็นรูปตัดต่อ แต่หน้าที่อยู่บนนั้นเป็นของนัชชา เธอคิดว่าเตชิตเขาจะยอมเสี่ยงให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอ”
ปณิตาอึ้งที่ได้ยินแบบนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ชอบนัชชาแต่นึกถึงการกระทำของดวิษเธอก็ขนลุก ถ้าเกิดวันหนึ่งตัวเองอยากไปจากเขา อาจจะโดนมากกว่านี้............
ดวิษไม่เห็นสีหน้าของเธอ มัวแต่สนใจแผนการของตัวเอง ใช่ รูปถ่ายมันเป็นของปลอมแล้วมันยังไง ถึงแม้ว่าคนใน ครอบครัวของเตชิตรู้ แต่ตอนเห็นก็คงจะรับไม่ได้ พอถึงเวลาจะจริงหรือตัดต่อก็คงจะไม่สำคัญแล้ว ที่สำคัญคือดวิษต้องการให้พวกเขาห้ามไม่ให้เตชิตคบกับนัชชา
已经是最新一章了
加载中
