บทที่ 70 ถูกกลืนกินไปแล้ว2

บทที่ 70 ถูกกลืนกินไปแล้ว2 ฉันฟังแล้วก็ทำหน้าไม่ถูก ใบหน้าร้อนผ่าว และหัวก็เริ่มก้มมุดลงเรื่อยๆ บ่นเสียงอุบอิบใส่เขา : “ประสาท” เทียนปูหยู่หัวเราะเบาๆอีกครั้ง ฉันรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้เขาแอบมองฉันอยู่ที่ใดสักที่ แต่ฉันกลับไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะกลัวว่าเงยหน้ามาปุ๊